Historia

Książka i dołączony do niej film opowiadają o dziejach przedstawicieli znanych polskich rodów arystokratycznych, zmuszonych do szukania nowej ojczyzny w Kanadzie. Na okładce książki widnieje dedykacja znakomitej polskiej aktorki, Beaty Tyszkiewicz

Książka traktuje o osiągnięciach, z których jesteśmy dumni, i o wspaniałych ludziach, którzy tego dokonali. Przedwojenną przysłowiową wisienką na torcie tych osiągnięć miała być budowa w kraju liczących się wówczas okrętów wojennych w postaci kontrtorpedowców ORP Huragan i ORP Orkan. Biorąc pod uwagę wieloletnie przygotowania i czas trwania takiej budowy w tej skali, byliśmy już na wyciągnięcie ręki od sukcesu. Książka zawiera 134 ilustracje i 4 rozkładane tablice dokumentujące to, co wówczas osiągnęliśmy na Wybrzeżu w ciągu 19 lat, a jest to oszałamiające. Głównym tematem jest konstrukcja nowych kontrtorpedowców. Niestety, przedwojenne sukcesy nie mają przełożenia na stan obecny. W tym roku w dniu Święta Marynarki Wojennej wejdzie do służby największy okręt wojenny, jaki wybudowaliśmy, i nie jest to niszczyciel, a największy jacht wojenny, gdyż chodzi o patrolowiec ORP Ślązak, który budowaliśmy przez 18 lat…
Autor jest badaczem historii bezkompromisowo dążącym do ustalenia faktów. Prawdy szuka, analizując historyczne dokumenty, plany i zdjęcia archiwalne. Szczególnie drąży tematy techniczne. Często idzie więc pod prąd rozpowszechnionym, lecz błędnym poglądom i wyobrażeniom, utrwalanym poprzez powielanie w wielu publikacjach. Każda jego książka obala mity niemające poparcia w archiwach.
Polecamy inne książki tego autora: "Kutry meldunkowe KM 12–KM 15" oraz "Ścigacz S.1".

Krzysztof Styburski - emerytowany żołnierz działań specjalnych i wojsk specjalnych. Służbę wojskową rozpoczął w 1980 roku od wstąpienia do Szkoły Chorążych Wojsk Zmechanizowanych w Elblągu, gdzie ukończył kierunek działania specjalne. Z wojskami specjalnymi związany przez przeszło 30 lat, przechodząc przez stanowiska dowódcze do dowódcy zespołu bojowego. Ma doświadczenie sztabowe w pracy w komórkach rozpoznawczych i operacyjnych. Był szefem Wydziału Planowania Operacyjnego, Wniosków i Doświadczeń oraz SOLE. Uczestniczył w kilku misjach poza granicami kraju.
Posiada uprawnienia instruktora spadochronowego, szkolenia górskiego, gimnastyki, pływania, strzelania sportowego. Ponadto jest sternikiem jachtowym i płet-
wonurkiem. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, jest absolwentem WSOWZ we Wrocławiu oraz obronił doktorat z nauk wojskowych na AON o tematyce związanej z operacjami specjalnymi. Jest głównym autorem (więcej niż 80% treści merytorycznej) pierwszej doktryny narodowej operacji specjalnych oraz planów rozwoju wojsk specjalnych do 2010 roku.
Książka opisuje na podstawie faktów z historii Polski, począwszy od I wojny światowej do dziś, tworzenie założeń mających wpływ na obecne funkcjonowanie wojsk specjalnych. Tematem przewodnim publikacji jest opis modelu działania i funkcjonowania tych wojsk, który w międzynarodowym środowisku „specjalsów” przyjął miano „polskiego”. Będąc twórcą „modelowania”, autor przedstawia kulisy jego powstania oraz wdrożenia. Pomimo upływu lat od powstania wojsk specjalnych nigdy modele składające się na „polski model w operacjach specjalnych” nie były dotychczas publikowane. Po przeczytaniu tej pozycji czytelnik powinien zrozumieć, dlaczego wojska specjalne są rodzajem wojsk, jakie były przyczyny ich powstania, jakie mają zadania, oraz orientować się w ich sposobie użycia. Jest to pozycja dla każdego, kto chce zrozumieć konflikty oraz rolę wojsk specjalnych w procesie ich rozwiązywania. W pracy czytelnik znajdzie wiele wątków socjologicznych, politologicznych i historycznych, związanych i służących przybliżeniu tworzenia się założeń prezentowanego modelu. Nie jest to podręcznik, ale publikacja w dużej mierze wyjaśniająca i edukująca, przeznaczona dla osób mających podstawy wiedzy związanej z wojskowością.

Na zachodnich i północnych obszarach Rzeczypospolitej urodziło się i wychowało już kilka pokoleń Polaków, dla których są to po prostu strony ojczyste. Trzeba podkreślić, że już bez obaw i zahamowań Polacy sięgają do dawnej historii tych ziem.

Niniejsza książka należy do literatury faktu, ma wielowątkowy i wielowarstwowy charakter. Fragmenty stricte specjalistyczne i dokumentalne przeplatają się w niej z biograficznymi wstawkami i relacjami zgoła sensacyjnymi. Jest trylogią historyczną; opowiada o udokumentowanych wydarzeniach i dramatycznych latach budowy pierwszych bomb atomowych, o najwybitniejszych osobistościach nauki z okresu ich konstruowania w Stanach Zjednoczonych, hitlerowskich Niemczech i w Związku Radzieckim.

Tuczna nazwę wzięła od otaczającej ją dzikiej litewskiej puszczy, słynącej z nieprzebranej ilości zwierzyny i obfitujących w ryby potoków. W XVI wieku osiedlono tu drobną szlachtę z ziemi drohickiej i tak powstał zaścianek szlachecki. W okresie przedwojennym władze państwowe dążyły do tego, by zamienić go w dominującą na całą okolicę miejscowość, która w przyszłości mogłaby przekształcić się w miasteczko. Dlatego do zaścianku zaczęto ściągać takich rzemieślników, jak kuśnierzy i młynarzy oraz wydano zgodę na utworzenie w Tucznej targowiska i uruchomiono połączenie autobusowe z Białą Podlaską i leżącymi nad Bugiem Sławatyczami. Ponadto rozpoczęto tu budowę cegielni, której jednak zaniechano z powodu niskiej jakości miejscowego surowca, czyli gliny. Zakładano we wsi nowe sady, mające stanowić zaplecze surowcowe dla przyszłych zakładów przetwórstwa owocowo-warzywnego, drzewa jednak w znacznym stopniu wymarzły w czasie ostrej zimy w 1940 roku. Podobny los spotkała idea zlokalizowania w tym dawnym zaścianku szlacheckim zakładów przetwórstwa mleczarskiego. W 1939 roku rozpoczęto produkcję masła i serów, która zakończyła się w 1943 roku wraz ze zniszczeniem maszyn i urządzeń przez komunistyczną bandę. W 1939 roku rozpoczął w Tucznej działalność sąd grodzki, a w czasie okupacji uruchomiony został szpital. W okresie przedwojennym rozwijała się też w Tucznej najlepsza w całym powiecie bialskopodlaskim spółdzielcza instytucja finansowa, jaką była Kasa Stefczyka.

Położony w środku wsi dom rodziny Kukawskich, widoczny na okładce,  w okresie przedwojennym kolejno był siedzibą szkoły, Kasy Stefczyka i sądu grodzkiego. Dokumenty dotyczące Kasy Stefczyka zostały przez władze komunistyczne zniszczone, natomiast akta działającego w Tucznej sądu znajdują się do dziś w archiwum w Radzyniu Podlaskim.

Czy wciąż absurdy PRL-u bywają śmieszne? A może dlatego takie są, bo i dziś w jakiś sposób wydają się za naszą sprawą być obecne. Postanowiłem kiedyś napisać powieść o 20 latach PRL-u w sposób prawdziwy i ironiczny zarazem, a zwłaszcza bez heroicznego patosu czy też wdawania się w powierzchowne wyśmiewanie wszystkich i wszystkiego.

Co działo się na naszych ziemiach, zanim Polska została Polską? Czy wiesz, że na podstawie najnowszych badań wyglądało to zupełnie inaczej niż dotąd sądzono? Ta powieść historyczna przeniesie Cię do zarania naszych dziejów pełnego bezpardonowej walki o władzę. To opowieść o intrygach, miłości, szalonych eskapadach i dozgonnej przyjaźni. Pełna zaskakujących zwrotów akcji saga rozgrywa się na kanwie intrygującej historii Europy pierwszej połowy X wieku. Otwórz ją i poznaj fascynującą zagadkę pochodzenia rodu Piastów, który wprowadził Polskę na mapę świata.

Agata Stopa ukończyła psychologię kliniczną na Uniwersytecie Warszawskim. W 1992 r. wyjechała z Polski i wraz z rodziną mieszka na stałe w USA w stanie New Jersey. Jest prezydentem organizacji charytatywnej zajmującej się nauczaniem języka polskiego i promowaniem polskiej kultury. Jest również dyrektorem Polskiej Szkoły im. F. Chopina w Allamuchy i nauczycielem 9 i 10 klasy. Historia, a zwłaszcza historia średniowiecza jest jej pasją. W 2016 r.wydała książkę „Świętosława królowa wikingów”. „Ojciec Mieszka. Tajemnica rodu” jest jej drugą książką.

W czasach, w których żyjemy, sprawy polityki nabrały pierwszorzędnego znaczenia – można powiedzieć, iż stały się czymś nadrzędnym nad innymi tematami, nawet preferowana gospodarka, jak nie trudno dostrzec, też od nich zależy.

Władysław Morasiewicz (1896-1992), ppłk. dr med., żołnierz Legionów J. Piłsudskiego, członek POW, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920), oficer zawodowy WP służby medycznej we Lwowie, absolwent medycyny na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, lekarz w Brzeżanach (1933-1944), dowódca pociągu sanitarnego w 1939 r., członek ZWZ-AK i „Żegoty” w Brzeżanach. Lekarz wojskowy (1944-1945), lekarz powiatowy w Głogowie (1947-1951), kierownik przychodni w Bytomiu Odrz. do 1972 r., leczył do 1991. Uhonorowany m.in. Krzyżem Walecznych (1922), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), Krzyżem za udział w Wojnie 1918-1921 (1991).


Andrzej Perlak (ur. 1954 r.), historyk, od 1977 r. związany z opozycją, działacz „Solidarności”, repesjonowany, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009 r.).
Maria Perlak (ur. 1955 r.), ekonomista, teolog, informatyk, działaczka „Solidarności” i Ruchu Światło-Życie, odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017 r.).
Autorzy m.in. publikacji IPN: Internowani w Uhercach II (16 VIII – 23 XII 1982), Wrocław 2010; Nowosolska „Solidarność”. Relacje, wspomnienia, dokumenty (IX 1980 – VI 1990), Poznań 2013. Wyróżnieni Nagrodą IPN „Świadek Historii” (2011 r.).

Pułkownik, nie spiesząc się, wyjął powoli skórzany portfelik, a z niego kilka zdjęć. Poszperał wśród nich palcami i bez słowa jedno z nich podsunął Marii pod sam nos. Zdziwienie pomieszane z przerażeniem odmalowało się na jej twarzy. Ten nieznany jej rosyjski oficer trzymał przed nią jej fotografię.

Danuta Derlińska-Pawlak, doktor nauk prawnych, absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wyjechała z Polski do Kalifornii ponad 30 lat temu. Tam zafascynowała się sztuką etniczną, która zainspirowała ją do zgłębiania wiedzy na temat autochtonicznej ludności stanu i zanikłej cywilizacji. Na zbieranie materiałów o ludności Kalifornijskich Indian przeznaczyła kilka lat. Podstawą wiedzy stały się przede wszystkim opracowania akademickie oraz akty prawne sięgające XIX wieku. Pomocne okazały się również podróże po Kalifornii, które pomogły zrozumieć, dlaczego ziemia tego stanu była dla żyjących tu ludzi najwyższym dobrem i mogła wyżywić setki tysięcy osób w okresie przedkolonialnym.

Sławomir Klec Pilewski jest potomkiem zachodnich starożytnych Prusów etnosu celtyckiego Gotów. Urodził się w Zegrzu w 1937 roku. Liceum ukończył w Olsztynie, następnie po krótkich nieskończonych studiach na politechnice w Warszawie wyjechał do Londynu. Tam skończył studia i otrzymał dyplom inżyniera w budownictwie. Zawód wykonywał w Londynie, Holandii i Berlinie Zachodnim. Przeważnie były to projekty w branży petrochemicznej. Na kilka lat również wyjechał do Afryki, gdzie prowadził m.in. budowę infrastruktury lotniska w Abudży, nowej stolicy Nigerii, sieci stacji dla komunikacji satelitarnej oraz rezydencji dla wysokich dostojników państwowych. Po powrocie do Londynu został ostatnim prezesem Stowarzyszenia Miłośników Białej Broni, którego honorowym prezesem był przyjaciel Marszałka przedwojenny gen. Czesław Jarnuszkiewicz, a założycielem inżynier Ipohorski-Lenkiewicz.
Po przybyciu do Londynu w 1957 roku spotkał się ze stryjecznym bratem powstańcem warszawskim Bernardem Klec Pilewskim należącym do grona wybitnych heraldyków na emigracji. Byli oni wydawcami rocznika „Materiały do Historii, Genealogii i Heraldyki Polskiej”. Zajmował się genealogią rodu Pilewskich, jak również Prusami, i dla niego podczas wizyt w Polsce wykonywał zlecenia. Na przykład zbadanie kościoła w Radzyniu Chełmińskim z trumiennymi tablicami rodu gen. J.H. Dąbrowskiego oraz kaplicy tegoż rodu. Przedwczesna śmierć nie pozwoliła mu na ukończenie pracy o Pilewskich. Zrobił to prof. Grzegorz Białuński z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Na zaproszenie prof. G. Białuńskiego autor wygłosił odczyt na zamku w Olsztynie, co łączyło się z przyjęciem do Towarzystwa Naukowego Pruthenia. Brał udział przez kilka lat we wszystkich naukowych spotkaniach Prutheni dotyczących Prusów. Profesor zasugerował zajęcie się badaniem obecności Prusów w Polsce. Na przestrzeni ponad dekady indywidualnie przeprowadził badania, które zawarte są w książce.

"Dzisiaj rozstrzelałem pierwszego człowieka. Myślałem o piątym przykazaniu, ale na wojnie ono chyba nie obowiązuje."
W dzisiejszym świecie wyszydzanych świętości moralność jest jak relikt z minionej epoki, zbędna, a nawet przeszkadza w osiągnięciu wygodnego życia, bo tylko takie się liczy. Bez przywrócenia należnego jej miejsca zagrożenie wojną będzie nam stale towarzyszyć, gdyż wojna zaczyna się w sercu człowieka.
"Wszystkie wojny są ze sobą spokrewnione… Jedna pociąga za sobą kolejną i jest jak choroba zakaźna, która wybucha raz tu, raz tam."
Wojna… Podczas gdy garstka ludzi cieszy się z jej profitów, w zaciszach domowych tysięcy zwyczajnych ludzi rozgrywają się tragedie. Dla nich życie zatrzymuje się nagle w miejscu… i przestaje istnieć. Tu nie ma zwycięzców ani pokonanych. Tyle samo ważą łzy każdej matki, żony i dziecka. To o nich jest ta uniwersalna w swej treści książka.

ARNO SURMINSKI – niemiecki pisarz i publicysta, ur. w 1934 r. we wsi Jegławki w powiecie kętrzyńskim. Jego rodzice zostali w 1945 r. deportowani w głąb Rosji, skąd nigdy nie wrócili. Autor mieszka i tworzy w Hamburgu. Z licznych jego powieści i opowiadań na język polski przetłumaczono: "Polninken czyli historia niemieckiej miłości" (1994), "Wypaść z gniazda. Opowieści z Kalischken" (1995), "Wieś w Prusach Wschodnich" (2008), "Życie ptaków w Auschwitz" (2011) oraz "Grunowen czyli minione życie" (2014).

Prawdziwa historia polskiej księżniczki, władczyni wikingów. Historia o miłości, grze o tron, walkach, zdradzie, śmierci, rodzinie i przyjaźni. Historia o początkach Polski, kształtowaniu się Europy i w rezultacie Twojej dzisiejszej rzeczywistości.