Dokument

Książka Polski hip hop posiada wiele twarzy (wydanie trzecie) to najbardziej wiarygodny zbiór informacji na temat początków kultury hip-hop w Polsce i nie tylko. Publikacja bezdyskusyjnie stanowi fundamentalną część historii hip-hopu w Polsce chronologicznie opisując narodziny wszystkich czterech podstawowych form artystycznych kultury hip-hop na polskim podwórku, które były aktywnie tworzone i rozpowszechniane przez wielu polskich pionierów pojawiających się w poszczególnych rozdziałach. Książka zawiera unikalne zdjęcia plakatów kluczowych pierwszych polskich hip-hopowych imprez, a także zdjęcia pionierów pochądzących z róznych miast oraz ich wspomnienia, a także jedyny w swoim rodzaju wywiad bez cenzury przeprowadzowny z Liroy’em wyłącznie dla niniejszej publikacji. Polski hip-hop posiada wiele twarzy wyjaśnia również znaczenie hip-hopu jako subkultury, jego idee oraz wartości z tym związane, pozwalając wyjść z obszaru stereotypów dotyczących tej kultury. W książce umieszczono rozdział bonusowy opisując w nim ekspansję i potęgę największej i najbardziej szanowanej na świecie w latach 80. i 90. hip-hopowej organizacji Universal Zulu Nation będącej przez ponad dwie pierwsze dekady hip-hopu międzynarodowym wyznacznikiem prawdziwego wizerunku kultury hip-hop jako całości. W książce został opisany również jej upadek, który miał miejsce na początku lat milenijnych. Piewszy raz w historii kultury hip-hop został przedstawiony w detalach przemilczany przez światowe media prawdziwy obraz tej organizacji oraz jej głębsza dla wielu osób „tajemnicza” filozofia, którą zrozumieją indywidualni odbiorcy. Dla fanów dobrego rapu publikacja zawiera album CD: Zibbster – „90’s Baby”. Polski hip hop posiada wiele twarzy to klasyk gatunku, to polska hip-hopowa świadomość dla prawdziwych hip-hop heads i nie tylko, oferująca szczerość, prawdziwość i wiarygodność przekazanych informacji oraz autorską, tematyczną dawkę innej wiedzy. Wiedzy bez cenzury opartej na faktach, której wielu dziennikarzy nie posiada.

Więcej info na: www.hiphopwpolsce.pl

Pozycję tę dedykuję wszystkim ludziom lubiącym myśleć w sposób niekonwencjonalny. Także tym, którzy chcą doskonalić swoje i swoich bliskich umiejętności bazujące na logice i matematyce. Książka dla wielu pokoleń i do której można wracać po latach.

Jacek Trautman – absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wydziału Zarządzania Finansami Uniwersytetu Warszawskiego. Od najmłodszych lat zafascynowany poznawaniem świata.

„Zapiski z Afryki” to wciągająca, pełna przygód, ciekawostek i praktycznych informacji relacja z podróży na Czarny Ląd, a dokładniej do Kenii, Tanzanii i Zanzibaru.

Pułkownik, nie spiesząc się, wyjął powoli skórzany portfelik, a z niego kilka zdjęć. Poszperał wśród nich palcami i bez słowa jedno z nich podsunął Marii pod sam nos. Zdziwienie pomieszane z przerażeniem odmalowało się na jej twarzy. Ten nieznany jej rosyjski oficer trzymał przed nią jej fotografię.

„Nawet głupi ma swoją opowieść i warto jej posłuchać”… Przedstawiam tu świat, którego nie znają politycy, prawnicy, lekarze, księża czy inne osobistości, o których się mówi, które są na świeczniku. Opisuję przygody człowieka z nizin, szaraczka, jakich wielu wśród nas, który nie wstydzi się przyznać do błędów i potknięć, który poznał inny smak życia – ten bardziej pikantny, może zwariowany, ale prawdziwy – i nie boi się o tym mówić… Marszałek Piłsudzki powiedział kiedyś: „Kto nie był buntownikiem za młodu, ten jest świnią na starość”. I ta opowieść jest opisem buntowniczych i prawdziwych przeżyć autora.

Kiedy po pewnym czasie zaczęła wracać do świadomości, nadal leżała obok „wpatrującego się” w nią trupa. W szklistym odbiciu jego szeroko otwartych oczu jak w zimnym zwierciadle zobaczyła teraz to, co wydarzyło się przed kilkoma minutami.

Zawsze interesowałam się medycyną akademicką i naturalną. Kiedy urodziłam dzieci, a medycyna akademicka nie potrafiła im pomóc, zaczęłam korzystać z medycyny naturalnej.

Książka opowiada prawdziwe historie o zmaganiu się z uzależnieniem, współuzależnieniem, przemocą, o wychodzeniu z roli ofiary, radzeniu sobie z traumami i negatywnymi emocjami. Przedstawia fragmenty pracy terapeutycznej, w której Autorka stosuje różne, niekiedy niestandardowe techniki. Opisane historie dają nadzieję osobom znajdującym się w podobnych sytuacjach. Innowacją tej książki jest łączenie pracy terapeutycznej z wykorzystywaniem Mapy Świadomości według Davida R. Hawkinsa.

"Krótka historia długiego dochodzenia do siebie" to osobista opowieść o alkoholiku, jego dorosłej córce i byłej żonie. Napisałam ją, bo chciałam pokazać oblicze alkoholizmu, o którym często się nie mówi – czy to ze wstydu, czy też z niestosowności mówienia o uczuciach do rodzica, który w oczach wielu na miłość nie zasłużył. To historia o ludzkich relacjach, współczuciu, desperacji i nadziei. O odnajdywaniu siebie. O zwykłości i niezwykłości ludzkich przypadków. O brzydocie ludzkiego upadku i pięknie życia ukazującym się w najmniej oczekiwanych momentach.

"– a właściwie po co tam jesteś? – chciałem poznać ludzi, dowiedzieć się, jacy są? – już wiesz, oni ciebie wcale nie są ciekawi! – i wiem, że nie ma sensu przejmować się tym, na co się nie ma wpływu! nawet myśleć o tym! bratnia dusza, powiadasz! ona pewnie gdzieś jest, ale daleko w świecie; i pomyślałem, że może lepiej będzie wychować ją tu! stworzyć w obiekcie, na który największy mam wpływ – w sobie! "

Kto chce ruszyć umysł – niech pomyśli!

Pruszków – ta nazwa dla wielu ludzi jest synonimem jednego – Mafii.
W latach dziewięćdziesiątych Mariusz Sz. wychował się w tym specyficznym mieście. Jako nastolatek niemal codziennie spotykał na ulicy gangsterów, którzy dzięki amnestii, ogłoszonej przez ówczesnego prezydenta, opuścili przedterminowo więzienne mury.

"Walka z Temidą" to kontynuacja pierwszej części książki o „Chłopcach z Pruszkowa”, którzy byli członkami zorganizowanej grupy przestępczej. Po zabójstwie Andrzeja K. „Pershinga”, domniemanego mafijnego bossa, przerażony Jarosław S. ps.„Masa” opuszcza swój dom i ucieka na Śląsk. Kiedy ukrywa się w innym regionie Polski, policja zatrzymuje go i osadza w areszcie śledczym. Podczas gdy przebywa on za kratami, większość jego kolegów odwraca się od niego i zrywa z nim przestępczą współpracę. Wtedy właśnie władzę nad „miastem” przejmują „Młode Wilki”, będące zbrojnym ramieniem „starych pruszkowskich” gangsterów.

"Notatki z Algierii" to zapis z pobytu autorki w Algierii w latach osiemdziesiątych, w okresie poprzedzającym wojnę domową. Autorka pracowała jako wykładowca w Instytucie Architektury na uniwersytecie w Oranie, a podczas wypraw na Saharę zbierała dokumentację ginącej pustynnej architektury.
Opisany okres to lata pełne nadziei zarówno dla niepodległego, rozwijającego się państwa, jak i dla autorki, która wyjechała z Polski stanu wojennego. Algierczycy, aby odciąć się od wpływów francuskich po okresie kolonializmu, zaprosili do współpracy specjalistów z krajów bloku wschodniego. Dla przybyszów z tych krajów, również z Polski, było to nieoczekiwane zetknięcie z nową kulturą i egzotyką. Ten niezwykły okres współpracy i harmonii skończył się niespodziewanie i bezpowrotnie.
Autorka opisuje życie środowiska akademickiego, tamtejszej Polonii, a także podróże do miejsc dzisiaj wciąż niedostępnych zarówno dla turystów, jak i dla ogółu mieszkańców Algierii.