Literatura

„Eryk polubił malowanie i czas spędzany na strychu z panem Eugeniuszem. Malował i słuchał opowieści o Salvadorze Dalim. Podobno pobierał on lekcje rysunku już w wieku siedmiu lat! To dokładnie tyle, ile właśnie miał Eryk. Woźny pokazywał mu obrazy Salvadora w różnych czasopismach i gazetach o malarstwie. Wszystkie robiły na nim duże wrażenie, no może oprócz tego, na którym płonęły żyrafy…”

Wiktor Kwiatkowski jest dyrektorem wydziału kultury. Na fali zmian politycznych, które nastąpiły po ostatnich wyborach w Polsce, zostaje zwolniony z pracy. W tym samym czasie toczy się jego sprawa rozwodowa. Aby odzyskać spokój i równowagę wewnętrzną, wyjeżdża na wyspę Rodos. Wszystkie dotychczasowe przeżycia są niczym wobec tego, co ma się dopiero zdarzyć.

Słowo „weduta” oznacza obraz lub szkic przedstawiający widok miasta. Autorka niczym malarz pędzlem odmalowuje impresjonistyczny widok Dublina, stolicy Irlandii.

Piękno i wiara, nadzieja i miłość – zawsze są koło siebie blisko. Miej oczy otwarte na nie i nie zapominaj nigdy o wdzięczności Bogu Trójjedynemu, że stworzył ciebie i twoich bliskich do wiecznego życia. Otwórz swoje serce i oczy duszy! Spójrz na świat – jest piękny! Szukaj w nim tylko Bożego piękna i dobra, a potem tym wszystkim dziel się z bliźnimi. Kochaj miłością czystą! Nigdy nie bluźnij! Bo jest to wielką raną na Sercu Jezusa, które wciąż krwawi widząc niewdzięczność tego świata. Przyjdzie niebawem (przy czym czas jest pojęciem względnym) w Paruzji i co Jemu powiesz, a będziesz musiał zdać sprawę z każdego wypowiedzianego swojego słowa. I czy będziesz mógł Jemu spojrzeć prosto w oczy czystym spojrzeniem?! No, tego to akurat nikt z nas nie będzie mógł zrobić, bo wszyscy jesteśmy grzesznikami, za których Jezus umarł na Krzyżu.
Autorka

Napisałam tę bajeczkę dla wnuczka Dawida, kiedy miał trzy latka. Mam nadzieję, że inne dzieci też polubią zwierzątka, które mieszkają koło domku chłopca, i się z nimi zaprzyjaźnią. Ilustracje do książeczki wykonała Dorota Dylewicz.

Jestem mamą dwójki dzieci, mam 44 lata, pracuję w firmie Amazon jako pracownik magazynu na stanowisku piker. „Cuda Boże w moim życiu” to moja pierwsza książka. Kolejną będzie tomik wierszy, których sporo już napisałam i w dalszym ciągu tworzę, gdy tylko przychodzi natchnienie. Pracuję też nad następną książką, która będzie miała tytuł „Bóg żyje, opoką moją jest”.

Inspiracją do napisania tej historii obdarzył mnie tajemniczy byt, którego sukcesywnie rozrastające się spektrum lawirowało poza domeną świadomości, a ściślej rzecz ujmując, ocierało się o oś jaźni – tę subtelną granicę, za którą wszystko jest możliwe…
Rzecz jasna, to musiało mieć wpływ na efekt finalny – książkę, w której surrealizm przeplata się z wydarzeniami historycznymi, a zapętlone w iluzji czasu retrospekcje próbują zagarnąć i zdominować teraźniejszość.
Tajemnice z zaświatów, rozterki natury egzystencjalnej, intrygujące ultraszerokie kwestie czy też te ocierające się o ekstremum pojmowania wysublimowane pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi.
Nie mam pojęcia, jak ta dość niestandardowo napisana książka zostanie odebrana, ale mogę zapewnić Czytelników, że nikogo nie pozostawi obojętnym.
Leszek Machała

Pisząc tę książkę, chciałam przede wszystkim udzielić wsparcia i dodać choć odrobinę siły osobom, które w swoim życiu przeżyły ogromną krzywdę. Z tego miejsca pragnę podzielić się z wami iskierką nadziei na nowe lepsze jutro.

AKCJA, DYNAMIKA, EMOCJE – to słowa, które w dość lapidarny, ale niezwykle trafny sposób określają tę książkę.

Autorzy pokazali, jak wielowarstwowe są problemy dotyczące organizowania i realizacji zadań związanych z dywersją i sabotażem w warunkach wojennych.

Klaudia Zając w wieku 23 lat wyjechała do Hondurasu z organizacją „Domy Serca”. Udała się do jednego z najniebezpieczniejszych krajów w poszukiwaniu nadziei. Znalazła ją w oczach zranionych dzieci, w rozmowach przykutych do łóżek starców, we łzach odciętych od świata więźniarek.

Stefan Tycjan Tyczyna – urodził się w 1954 roku w Łaziskach Górnych, ale od blisko 30 lat mieszka poza krajem. Po swoich debiutanckich publikacjach w prasie krajowej, jak też w literackiej prasie niemieckiej i angielskiej został w 1997 roku finalistą Europejskiego Konkursu Fundacji „Pegaz” z Hamburga. W 2001 roku kilka jego wierszy zamieszczono w milenijnej amerykańskiej edycji Antologii poezji emigracyjnej. Jego liryki znalazły się również w antologii Być pisarzem i poetą – Proza i poezja 2000 (Gliwice–Frankfurt), w antologii Wierszobranie.

Życie jest wielką niewiadomą pełną intrygujących zagadek, które przynosi nam los. Czasami się wydaje, że gorzej już być nie może, że nie damy rady, aż tu nagle wszystko się zmienia i lądujemy w bajce, która z dnia na dzień staje się rzeczywistością. Koło fortuny zatacza pełny obrót, my jesteśmy bogatsi o doświadczenia, a u boku mamy ukochaną osobę. Czy to wszystko jest możliwe? Czy można czegoś takiego doświadczyć? Przekonajcie się sami! Wystarczy zatopić się w pasjonującej lekturze „Lustra weneckiego”.

Historia, której nie sposób nie czytać bez emocji. Historia podążania współcześnie tropami św. Jakuba. Historia konfrontowana relacjami i opiniami współczesnych nam osób – pielgrzymów.

Niki Rock (pseudonim literacki), absolwentka szkoły chemicznej, dyplomowana laborantka pracująca przez kilka lat jako nauczyciel zawodu. Ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez niemal dekadę zasilała kadrę Poczty Polskiej, kończąc pracę na stanowisku kierowniczym. Życie nie układało się tak, jak to sobie zaplanowała i w końcu po wydarzeniach, które bardzo wpłynęły na jej życie osobiste, opuściła kraj i wyjechała w poszukiwaniu szczęścia. Dopiero jednak to, co działo się później, wpłynęło na decyzję o napisaniu tej książki.
Historia opowiada o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, o wzlotach i upadkach, o radości i smutku, o uśmiechu i łzach. Myślisz, że tylko ty masz pecha, że to twoje życie nie układa się tak, jakbyś chciała. Uważasz, że inni mają lepiej, żyją szczęśliwie bez trosk i kłopotów. Wydaje ci się, że los się na ciebie uwziął, dlatego zawsze masz pod górę. Patrzysz z zazdrością na tych, którym powodzi się lepiej niż tobie. Otóż nie. Jesteś jedną z wielu takich osób, ale uwagę skupiasz tylko na sobie.
Książka przedstawia historię, która zdarzyła się naprawdę, a jej bohaterka nadal żyje i walczy z przeciwnościami losu. Nie jest łatwo być sobą w czasach, kiedy pieniądz rządzi światem, kiedy ludzie oceniają cię na podstawie zasobności portfela i koneksji, jakie masz.
Każda próba znalezienia szczęścia kończy się fiaskiem. Trudno być sobą, kiedy świat pełen jest stereotypów, według których jesteśmy ukształtowani, a każda próba zrobienia czegokolwiek po swojemu odbierana jest jak dziwactwo, z góry negowana i odrzucana. Ty sama traktowana jesteś jak osoba niepoważna, z którą nikt się nie liczy, jesteś sama, choć wśród ludzi. To historia jakich wiele, ale tylko ta została spisana, abyś wiedziała, że nie jesteś jedyna, że jest nas więcej.