Poezja

„Złote myśli” to głębokie i pełne refleksji utwory podzielone na cztery akty. „Krzyk w otchłań” jest rozliczeniem z przeszłością, która odcisnęła się zbyt głębokim piętnem na ludzkiej osobowości.

Miłość to najpiękniejsze uczucie, które spotyka nas w życiu. Zaufanie, odwaga i pragnienie spędzenia życia razem to uczucie, które się w każdym z nas z dorastaniem rozwija. Mieć odwagę pokochać to być szczęśliwym w związku. I to nasze opętanie miłością chcę przekazać przez pisaną przeze mnie poezję tym wszystkim, którzy kochają lub będą kochać, lub są już zakochani po uszy i życie spędzają wraz ze swą wybraną miłością aż do grobowej deski.

Filip Roter (ur. 8 lutego 1985 roku w Katowicach) – prozaik, producent muzyki elektronicznej, twórca poezji minimalistycznej, psycholog.
W 2013 roku wydał swój debiut literacki pt. „Pr-o-fil”, następnie w wersji elektronicznej w roku 2014 ukazała się kolejna jego pozycja „Kibol, czyli modlitwa Polaka”…
Książka „Zawiesina”, którą trzymają Państwo w dłoniach, to owoc współpracy z Wydawnictwem Poligraf.
Bon Voyage!
„Zawiesina” Filipa Rotera to perełka dla czytelników poszukujący niespodzianki i eksperymentu literackiego. Nie zawiodą się także miłośnicy literatury i filmu drogi.
Autor zabiera nas bowiem w niecodzienną, szaloną podróż. Bohaterowie cierpią na poriomanię, czyli popęd do włóczęgi i bezustannej podróży.
Mottem książki jest pytanie, na które od razu dostajemy odpowiedź: „Kiedy pojawia się moment, gdy szaleństwo zastępuje stabilizacja?
Wtedy, gdy nie chce ci się już ryzykować, bo boisz się, że stracisz to, co masz. A tak naprawdę gówno mamy”.
Zaryzykujmy zatem i wybierzmy się w wędrówkę z głównymi postaciami „Zawiesiny”.
Jaś i Małgosia/Julien i Małgorzata podążają w transie, byle dalej i dalej… Po drodze mijają „cmentarne drzewa przesycone bezczynnością i przyrodochorobą”, spotykają „świrów i tępaków”, wdychają zapach podróży – „połączenie żarzącego asfaltu orzeźwianego
wodą z hydrantu”. Pisarz sprawnie żongluje różnymi rodzajami literackimi i potrafi przez to spotęgować efekt nierealnej, somnambulicznej ucieczki od realnego świata. Kto raz się zanurzy w tę wyjątkową rzeczywistość, nie będzie już chciał jej opuszczać.

"Zaproś wiosnę do swojego serca" – ten tytuł mówi wszystko.
Anna Chciuk – autorka – prozą i wierszem opowiada o drodze, jaką przeszła, zanim wiosna zagościła w jej sercu, i jak wygląda jej życie, gdy osiągnęła swój cel. Jej opowieść jest dla innych nadzieją i tchnieniem optymizmu, którego przecież nigdy za dużo i który jest tym bardziej potrzebny, im trudniejsze jest to, co funduje nam życie codzienne.

Magdalena Ficowska-Łuszczek – poetka, dziewczyna z okładek pism minionych lat. Urodzona w Warszawie, dziesięć lat mieszkała i tworzyła w Zakopanem. Członkini Związku Literatów Polskich, laureatka ogólnopolskich konkursów poetyckich, trzykrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Debiutowała w 1977 r. w tygodniku studenckim „ITD”, publikowała wiersze w prasie literackiej: w „Kulturze”, „Literaturze”, „Odrze”, „Poezji”, „Nowym Wyrazie” oraz „Katoliku”, „Dunajcu”, „Gazecie Krakowskiej”, a także w „Świerszczyku” i „Płomyczku”.
Od 1991 r. współpracowała z redakcją literacką 2 Programu Polskiego Radia jako autorka słuchowisk i miniatur poetyckich. W 1997 r. została zaliczona przez paryskie wydawnictwo TEMOINS w poczet czterdziestu czterech czołowych współczesnych poetów polskich – wiersze Magdaleny Ficowskiej-Łuszczek opublikowano w wydanej we Francji "Antologii poezji polskiej 1975–1990" obok utworów Czesława Miłosza i Wisławy Szymborskiej. Jej wiersze umieszczono też w "Antologii nowej polskiej poezji" Borysa Dankowa z 2006 r., wydanej w Bułgarii. W Polsce umieszczono Poetkę w leksykonie Lesława Bartelskiego "Polscy pisarze współcześni 1939–1991", Wydawnictwo Naukowe PWN, oraz w "Antologii tysiąclecia – poezja polska" pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo IBiS, Warszawa 2002. Tomiki Magdaleny Ficowskiej-Łuszczek znajdują się w Bibliotece Nobla w Sztokholmie i w Bibliotece Papieskiej w Watykanie.
Ukazały się następujące jej tomiki poezji:
"Serce się powtarza" – Nowy Sącz 1984,
"Wzburzony sen" – Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987,
"Nefertari – obłok pyłu na drodze" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 1999,
"Na podobieństwo swoje" – Warszawa 2000,
"Urwisko" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2006,
"Zaklinanie szczęścia" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2010,
"Gniew motyla" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2014,
"Jak Feniks z popiołów" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2017,
"Wiersze wybrane – SELECTED POEMS" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2017,
"Rajski ptak" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2018,
"Wilki" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Anielica" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Gwiazda" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Bogini" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2020,
"1,5 sekundy do Raju" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2020,
"Na szczęście są chmury" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2021,
"Przerwana omertà" – Wydawnictwo Poligraf, Brzezia Łąka 2022,
"Zapadnia" – Wydawnictwo Poligraf, Brzezia Łąka 2022.
Wydała też baśnie i wiersze dla dzieci:
"Tatrzańskie opowieści" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 1999,
"Wielka wróżka" – Toruń 1993,
"Orzeszek" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 1999,
"Powrót wielkiej wróżki" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 2000.

„Zanim opadnie kurtyna” to czwarta książka Kazimierza Grochmalskiego, twórcy teatralnego i pisarza. Jest połączeniem eseju i poezji, w czym autor próbuje zawrzeć własną wersję „egzystencjalizmu nowego”. Określa ją jako „wolność od” w przeciwieństwie do „wolności w” egzystencjalizmu tradycyjnego.
„Wolność od” to próba manifestacji bycia poza wszelkimi zależnościami, ignorowania ich deterministycznej siły. Czy to jest w ogóle możliwe? Czy to tylko gest autora, aby odnaleźć się „gdzieś”, „po coś”, by znaleźć odniesienie do siebie samego w tej magmie trwania?
Odpowiedź zapewne niejednoznaczna, ale zaczynając od „wolności od”, otwierasz furtę do zupełnie innego wymiaru. Po to, by znaleźć się w metawymiarze czegoś znacznie bardziej istotnego dla poszczególnego trwania. Trzeba spróbować – namawia
Kazimierz Grochmalski.

rodzisz się dorastasz
szukasz przepisu na życie
realizujesz w całości
bądź po części
plan snuty marzeniami
zwycięstwo czy przegrana
ludzie którzy cię otaczają to
przyjaciele czy wrogowie
lubiana czy kochana
skrzywdzona czy zdradzona
na papier przelałam myśli swe
by w sekrecie podzielić się
tym co boli mnie

"Moje życie wierszem pisane"
Moje życie wierszem pisane, gdy nie rozumiem, dlaczego
wbrew rozsądkowi się staje coś nieprzewidywalnego.
Diabeł ogonem zamiata i wystawia mnie na próbę,
problemy, zawody, potyczki – jak ja tego nie lubię!
A dzieje się to ciągle, z moją wolą i bez mojej woli.
Poczytaj, a na pewno znajdziesz coś, co i ciebie boli.
Podobnie jak mnie.

Autorka zabiera nas w poetycką podróż po swoim świecie pełnym wzruszeń, emocji i uczuć.   Robi to jakby mimochodem, otwierając cichutko drzwi i delikatnie chwytając za rękę. Muska nasze dusze, rozbudza zmysły, zostawiając przy tym wyobraźni pole do popisu. Wiersze emanują ciepłem i wrażliwością, zarażają optymizmem, powodując, że serce rozpiera radość.

„Z uśmiechem żyje się lepiej” to zbiór fraszek, które zabiorą czytelnika w podróż do krainy pogody ducha, pozwolą nie tylko na chwilę zapomnieć o codzienności, ale także wywołają uśmiech na twarzy, a może nawet wzbudzą śmiech, co w dzisiejszych czasach jest tak niezwykle rzadkie.
Jak twierdzi Autor, tematy tych perełek dobrego humoru, okraszonych odrobiną ironii wzięte zostały „z życia i sufitu”. Odnajdziemy w nich różnokolorowy wachlarz poruszanej problematyki, od dogłębnej analizy ludzkich postaci, słabości, wad i zalet charakterów, poprzez relacje damsko-męskie, sferę życiowych problemów i dylematów, aż do tych zdecydowanie poważniejszych o charakterze filozoficzno-refleksyjnym.
Błyskotliwe, pouczające, zaskakujące trafnością spostrzeżenia, celnymi puentami, ale przede wszystkim zabawne i pełne zrozumienia dla ludzkich słabości, skłaniają do spojrzenia z uśmiechem nie tylko na otaczający nas świat, ale także na nas samych. Ich lektura to doskonały sposób zarówno na chwilę wytchnienia i dobrej zabawy, jak i na poprawę nastroju czy odrobinę refleksji.

SPOSÓB NA UDANY ZWIĄZEK
Aby małżeństwo miało
Tylko same zalety,
Ona winna być głucha,
A on co najmniej ślepy.

TEORIA WZGLĘDNOŚCI
Czekającym wloką się godziny,
Nie tym, co w kolejce do gilotyny.

BÓG WIE WSZYSTKO
O czarnej mrówce w noc czarną
Na czarnym kamieniu,
Choć tak istotą marną,
Wie o jej istnieniu.

CZAS TO MOCARZ
Nie ma takiej materii na Ziemi,
Której by czas w pył nie zmienił.

Znajdujące się w tym tomiku wiersze oraz niewielkie utwory literackie pisane prozą osnute zostały wokół wspomnień, dążeń, marzeń i wypełnionych nadzieją na ich zrealizowanie oczekiwań. Słychać w nich także głos i widać wytężoną pracę demiurga stwarzającego zupełnie różną od dotychczasowej – dawniej niemożliwą do osiągnięcia – życiową perspektywę poety egzystującego teraz już tylko „nad brzegiem morskiego jeziora”. Jest tu też mowa o ożywionej naturze, zwykłych przedmiotach, smakowitych potrawach i wszechobecnych szlachetnych uczuciach, które pozwalają poecie tworzyć, utrwalać, udoskonalać i upowszechniać wszystko to, co jest śliczne, idylliczne i przez wrażliwe, uczciwe osoby doceniane.

Marek Biegalski – magister filologii polskiej, ceniący dobrą muzykę, interesującą literaturę i teatr. Potrafi patrzeć na ludzi życzliwie, ze zrozumieniem i głębokim przekonaniem, że w każdym człowieku tkwi dobro, pogoda i charakterystyczny dla niego twórczy talent. Dlatego swoje artystyczne działania poeta realizuje nie tylko poprzez pisanie tekstów literackich – takich jak te zamieszczone w tej książce – lecz także stara się na co dzień relacjonować wszystkie naprawdę interesujące społeczne i kulturalne wydarzenia mające miejsce na Kociewiu – z którym autor tego tomiku jest związany od dzieciństwa – i w Starogardzie Gdańskim, czyli w mieście, w którym stale przebywa i mieszka.

Zosia, młoda stażystka, po ukończeniu szkoły otrzymuje szansę pracy w Lasach Państwowych. Na początku nie jest świadoma, co ją tak naprawdę czeka i z jakimi zadaniami codziennie musi się zmagać leśnik. Wkrótce jednak poznaje swojego mentora Wiesława, który pracuje na stanowisku leśniczego już od kilkunastu lat. Ten na początku studzi ogromny zapał stażystki. Dobrze wie, że to ciężki kawałek chleba. Z czasem jednak nabiera do niej większego zaufania oraz widzi w niej godnego następcę. Opowiada jej leśne historie, nie zawsze ze szczęśliwym zakończeniem. Z każdym dniem Zosia nawiązuje nowe przyjaźnie i nabiera doświadczenia, uświadamiając sobie, jak ciężką prace trzeba włożyć, aby wyhodować las, a później trzymać nad nim pieczę i że na pracownikach leśnych spoczywa ogromna odpowiedzialność. Zawód leśnika staje się jej życiową pasją...
Cała opowieść jest napisana wierszem.

Aforyzmy podobno wyszły już z mody, ale może warto znów do nich wrócić, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z ich satyryczną formą. Bez poważnego zadęcia i silenia się na ponadczasowe mądrości zatrzymajmy się na chwilę i pobawmy z autorem, żonglując słowami i ich opacznym znaczeniem.
Zapraszamy do dobrej zabawy! W krótkiej satyrycznej oprawie aforyzmy mogą zyskać nowe znaczenie i dać nam szansę na odczytanie na nowo znanych na co dzień słów, przysłów czy zwrotów.

Książka składa się z fragmentów pamiętnika i opisuje rozwój człowieka, który dokonuje się przez samotność, ból, zaburzenia psychiczne, seksualność i oczywiście miłość. Bohaterką książki jest kobieta, która doświadcza naprzemiennie wzlotów i upadków, co ostatecznie doprowadza do tego, do czego zawsze, prędzej czy później, doprowadza życie…

Wychodząc z burz” to tomik wyjątkowy. Autorka w sposób niezwykle ciekawy skupia się na takich wartościach jak miłość, cierpienie oraz przemijanie. Tworzy przy tym poetyckie neologizmy, odwołuje się do symboli dziedzictwa kultury światowej – motywów biblijnych, mitologicznych czy… twórczości Szopena. W całość tomiku wplecione są ekfrazy opisujące dzieła Vermeera i Gauguina. To lektura, w której każdy znajdzie coś dla siebie.