Poezja

rodzisz się dorastasz
szukasz przepisu na życie
realizujesz w całości
bądź po części
plan snuty marzeniami
zwycięstwo czy przegrana
ludzie którzy cię otaczają to
przyjaciele czy wrogowie
lubiana czy kochana
skrzywdzona czy zdradzona
na papier przelałam myśli swe
by w sekrecie podzielić się
tym co boli mnie

Klaudia Biedrzycka - autorka wierszy, tekstów i podcastów @BiedrzyckaPublikuje.

„Jakie to szczęście,
że nie da się
stracić całej nadziei
od zaraz i naraz”.
(fragment „Spowiedzi”)

„Zanim opadnie kurtyna” to czwarta książka Kazimierza Grochmalskiego, twórcy teatralnego i pisarza. Jest połączeniem eseju i poezji, w czym autor próbuje zawrzeć własną wersję „egzystencjalizmu nowego”. Określa ją jako „wolność od” w przeciwieństwie do „wolności w” egzystencjalizmu tradycyjnego.
„Wolność od” to próba manifestacji bycia poza wszelkimi zależnościami, ignorowania ich deterministycznej siły. Czy to jest w ogóle możliwe? Czy to tylko gest autora, aby odnaleźć się „gdzieś”, „po coś”, by znaleźć odniesienie do siebie samego w tej magmie trwania?
Odpowiedź zapewne niejednoznaczna, ale zaczynając od „wolności od”, otwierasz furtę do zupełnie innego wymiaru. Po to, by znaleźć się w metawymiarze czegoś znacznie bardziej istotnego dla poszczególnego trwania. Trzeba spróbować – namawia
Kazimierz Grochmalski.

Tomik Jak (nie)dobrze jest emerytem być jest pierwszym wydanym drukiem zbiorem wierszy poświęconych emerytom oraz ich wadom i przywarom potraktowanym z przymrużeniem oka.

Aleksander Kaczorowski urodził się w 1947 r. w powiecie kolskim w Wielkopolsce. Mieszka w Tomaszowie koło Żagania. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Morzysławiu, potem szkołę oficerską i Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej. Humorysta, organizator imprez rozrywkowych w środowisku Polskiego Związku Emerytów,  Rencistów i Inwalidów w Żaganiu, którego jest prezesem. Kolekcjonuje znaczki pocztowe oraz dowcipy, które opowiada w towarzystwie.

Zbigniew Adam Koniusz - urodzony w 1964 roku. Żonaty, czworo dzieci i pies (rodzina to sens istnienia). Z wykształcenia lekarz, z potrzeby serca poszukiwacz (szczęścia, prawdy, piękna i Boga). Nie polityk, ale na polityce trochę się zna (parafraza znanego cytatu), już piątą kadencję radzi w powiecie pińczowskim.
Czytelniku, w Twoje ręce oddaję zapisane życiem karty z nadzieją, że choć jedna fraza wywoła emocje (te literki to ja). Większość to nowe teksty, część to utwory już publikowane (mam do nich szczególny sentyment).

Niniejszy wybór wierszy jest próbą połączenia odległych od siebie kultur poetyckich: lirycznej, upiornej, liwieckiej i wybuchowej.

Szybciej. Bardziej. Więcej.
Jeszcze więcej.
Tak żyjemy na co dzień. Biegniemy, by wszystko ogarnąć i załatwić, a przecież i tak zawsze pozostaną jakieś sprawy wymagające jeszcze więcej uwagi i zaangażowania.
Zawsze można by więcej…
A gdyby tak na krótką chwilę zatrzymać się i popatrzeć…
Popatrzeć na samego siebie i na świat wokół nas.
Do tego właśnie namawia nas tomik „Spojrzenia”. Ten zbiór wierszy zachęca nas, by pomyśleć przez chwilę o tym, co na co dzień wydaje się zwyczajne i niewarte uwagi. Przekonuje nas do zachwytu tym, co nas otacza, i do refleksji nad samym sobą.
Dzięki niemu możemy popatrzeć na siebie i na świat nowym spojrzeniem. Spojrzeniem skłonnym do namysłu i zachwytu.

Fraszki to krótkie utwory liryczne, o różnorodnej tematyce, zazwyczaj rymowane lub wierszowane, często pisane z humorem lub nutką ironii. Takie też są utwory Antoniego Tarnogrodzkiego prezentowane w tym tomiku. Błyskotliwe, zaskakujące trafnością spostrzeżenia, pouczające, ale też zabawne i lekkie. Ich lektura to prawdziwa literacka uczta, świetny sposób na chwilę wytchnienia w codziennej gonitwie.
Antoni Tarnogrodzki. Autor przez bez mała czterdzieści lat wykładał mechanikę płynów na Politechnice Warszawskiej. Ukończył też Wydział Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Twórca licznych patentów.

Andrzej Janczyszyn, rzeźbiarz, designer, konstruktor i poeta. Przyjaciel kotów oraz miłośnik rowerów i starych samochodów. Wegetarianin.
"Palindromy pogańskie" są literacką syntezą doświadczeń Autora i pierwszą próbą zainteresowania nimi czytelników. Kwestie egzystencjalne, życie codzienne, relacje z ludźmi i z przyrodą – wiersze te przedstawiają w zwięzłej formie, z humorem, bawiąc pomysłowością, refleksją i językiem (przykładem – doskonałe, czytane także wspak – palindromy).
Dla czytelnika pozostaje przy tym rozległe pole do rozwinięcia własnych interpretacji i ukrytych niejednokrotnie wątków.
Z całą pewnością mogę zaprosić do działającej na wyobraźnię i pobudzającej do przemyśleń lektury.
Monika Bukowska

>>czytaj fragment książki<<

POMARAŃCZOWA RZEKA

rzeka w górnym biegu
jest pomarańczowa

po obu brzegach
gaje z wyobraźni
rajskie
jak przed grzechem

nic do ukrycia
wąż łagodny w trawie
wśród kwiatów
waniliowej woni

dopiero przy ujściu
groźny trójkąt delty
i słone błękity

wszechmogący ocean
zjada pomarańczę



GEOGONIA

Atlantyda zapadła się
w filiżance neski
jeszcze przed wojną
jej drogocenny ląd
rozsnuł zamorskie aromaty
zanim lodowe góry cukru
wyobraziły niewyobrażalny
kataklizm
obserwowałem po wielokroć
w imię ojca który
wszechmoc zaklął
w srebrnej łyżeczce
senny demiurg
przed kolejnymi
aktami kreacji



GŁOSY

Liść opada – słyszę go.

Pierwsza gwiazda
wschodzi
– urąga mi,
po chwili
chór cały – wszystkie zgodnie.

Gwiazda
spada bezgłośnie.



PO SIEDMIOKROĆ – NIE


metodą usta-usta, ręka – rękę
– przekazywany sobie
przez specjalistów coraz bardziej
wyspecjalizowanych
– zaczynałem od zera nieistniejącego
zęba
aż po niemoc bezzębnych szczęk
międlących niejadalny
owoc
wraz z jego niezniszczalną pestką,
w której ta sama helisa
z nierozszyfrowanym zapisem
istoty
na metce
przy dużym palcu u nogi
nieegzystencjalnie
mi dynda
…a jakiś egzystujący
jeszcze dopisał:
„anatomów grupa
raz badała trupa
i doszli do wniosku,
że mu wisi na włosku,
co potwierdził Instytut Gallupa”

Wydawać by się mogło, że wszystko ich dzieli. Kobieta i Mężczyzna z tomiku poezji „Między nami”, pewni swych wrażeń, hierarchii i racji, są idealnie odrębni.

„Kochankowie metra” to debiut poetycki Joanny Łęckiej, zbiór wierszy, które przez lata odkładała do szuflady z myślą, że któregoś dnia ujrzą światło dzienne i dotrą do czytelnika. Dziś trafiają właśnie w Twoje ręce, aby zabrać Cię w świat emocji, niedopowiedzianych historii przelanych na kartki papieru, łez smutku, pożegnań, ale też powitań i wiary, że warto zaczynać od nowa. Czytelniku, pozwól zabrać się w tę podróż.

Dagmara Gadek-Widzyk wiolonczelistka, rodowita tarnowianka, od lat na stałe zamieszkała w Niemczech. Jest byłą stypendystką MKiS, absolwentką  trzech zagranicznych uczelni (w Holandii i w Niemczech).
Pisze – dając (jak twierdzi) ujście wrodzonemu gadulstwu i poczuciu humoru. Wraz z mężem (profesorem kontrabasu) i dwójką dzieci tworzą głośną muzyczną rodzinę, w której pielęgnowane są polskie tradycje. W wolnych chwilach najchętniej czyta, wielbicielka muzyki Chopina, Brahmsa i Rachmaninowa.

Tomik poezji „Będąc na ty ze szczerością” to efekt przemyśleń, życiowych doznań i marzeń autora. Opisuje historię osoby doświadczonej przez los, która mimo wielu przeciwności stara się pozytywnie spoglądać na świat i otaczającą ją rzeczywistość. Zdecydowana większość wierszy jest napisana w tonie optymistycznym, a jednym z celów autora jest wywołanie uśmiechu na twarzy czytelnika.

Autor nie jest literatem. Pracował 60 lat jako anestezjolog i lekarz pierwszego kontaktu. W wolnych chwilach parał się studiowaniem innych działów nauki, takich jak kosmologia, ekonomia, historia, cybernetyka, i literaturą oraz układaniem rymowanych zwrotek. Opublikował w wydawnictwach internetowych kilka pozycji z dziedzin jego zainteresowań naukowych i literackich. Umieścił w Internecie wiele wpisów na różne tematy na blogach: Zapiski Profana i Moje Opinie II. W czasach Solidarności i w stanie wojennym rozprowadzał w drugim obiegu własne opracowania publicystyczne i wiersze. Jego utwory znajdują się w Ośrodku KARTA w Warszawie. Obecny tomik jest echem wspomnienia z dzieciństwa, kiedy to był pośrednim świadkiem tragedii Holokaustu.

Chciałabym zaprosić was do mojego wehikułu czasu. W nim wiele wspomnień małej i dorosłej kobiety.
Przeżycia, które może i wam towarzyszą.
Może chcecie je poznać?
Zapraszam do lektury moich wierszy.