wspomnienia

Groby weteranów znajdujące się na cmentarzach komunalnych i parafialnych bywały likwidowane. Aby je chronić dla przyszłych pokoleń, uchwalono w 2018 r. stosowną ustawę. Odtąd Instytut Pamięci Narodowej upamiętnia weteranów poprzez wpisanie miejsc ich spoczynku do „Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski”. Na cmentarzu komunalnym w Bytomiu Odrzańskim jest już blisko 20 grobów chronionych tą ustawą. Publikacja "Chcemy pamiętać" stanowi swoisty przewodnik po bytomskim cmentarzu i przedstawia zasługi pochowanych tu weteranów. Trasa spaceru jest wyznaczona na mapce. Mamy nadzieję, że niniejsza publikacja przyczyni się do popularyzacji sylwetek bytomskich weteranów oraz podjęcia podobnych działań w innych społecznościach lokalnych.

„Przez całe dotychczasowe życie potrzebowałem ogromnej pomocy, ale nigdy jej nie dostałem – mam wrażenie, że byłem zawsze sam” – wyznaje główny bohater książki już na samym początku. Jego autobiograficzna historia rozpoczyna się od dwóch traumatycznych przeżyć w nastoletnim wieku – wyrzucenia ze szkoły oraz zdiagnozowania cukrzycy typu 1. Sabotowanie choroby w połączeniu z próbami nawiązywania relacji z nadopiekuńczą mamą, która nie potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji, i wiecznie nieobecnym tatą, to tylko wierzchołek góry lodowej tego, z czym mierzy się Mateusz. Po latach codziennej walki z samym sobą przychodzi jednak moment, kiedy trzeba powiedzieć: dość. Co doprowadziło go do tej decyzji? Mateusz w bezkompromisowy sposób dzieli się swoimi najczarniejszymi historiami, by na koniec dać sobie i innym nadzieję na nowy początek. „Dziś osiągam wszystko to, o czym skrycie marzyłem, a co zawsze wydawało mi się niemożliwe”. Ta książka to gotowy przepis na sukces – dla wszystkich chorych i niechorych.
 
Mateusz Pinnell: Wyśmiewanie mojej choroby przez rówieśników i beznadziejne relacje z rodzicami doprowadziły mnie do momentu, gdy postanowiłem przelać swoje historie na papier. Nigdy nie myślałem, że podzielę się nimi z kimkolwiek – to był mój sposób radzenia sobie z trudnymi emocjami wieku nastoletniego. Jednak po kilku latach, gdy zacząłem pracować nad zmianą swojego myślenia i przekonałem rodziców do tego samego, postanowiłem opisać również ten proces. Przez całe życie szukałem swojej drogi i wiary w to, że mogę być szczęśliwy, więc w momencie, gdy to osiągnąłem, stwierdziłem, że chcę podzielić się moimi doświadczeniami ze światem. Kiedyś sam oddałbym wiele, by otrzymać rady zawarte na tych stronach. I z taką właśnie intencją napisałem tę książkę.

Zbigniew Zaporowski - profesor historii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Jego zainteresowania naukowe obejmują dzieje najnowsze ze szczególnym uwzględnieniem parlamentaryzmu, mniejszości narodowych oraz historii regionalnej. Znawca rocka, teatru oraz Beskidów. Właściciel kota.

Książka jest bardzo osobistym wspomnieniem o ludziach dobrze znanych Autorowi, przeważnie z kręgu naukowego. Niekiedy to są osoby z pierwszych stron gazet, najczęściej związane z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej. Wprowadza w klimat lubelskiego ośrodka naukowego na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Książka stanowi cenny przyczynek do dziejów polskiej nauki, ale przede wszystkim do historii macierzystej uczelni.

SABINA BŁAWACKA - urodziła się 28.10.1983 roku w Krakowie.
Należy do Krakowskiego Klubu Fotograficznego, ma certyfikat coacha ICI, uczestniczyła w kursie na asystenta zdrowienia, udziela korepetycji dzieciom i młodzieży z jęz. francuskiego.
Ta książka to jej debiut.

"Tata małego skrzata" to tytuł książki, której jestem autorem.
Powiecie: fajnie, ale co w niej jest takiego wyjątkowego?”.
Dla mnie wszystko!
Przecież nie każdego dnia mężczyzna dowiaduje się, że zostanie tatą.
No dobrze, a jeśli w słodycz tych słów nagle  wdziera się gorzki smak walki o życie. Myśl o tym, że każdy następny dzień może być ostatnim.
Trudne?
Jest to książka o walce.
O walce o miłość i każdą chwilę spędzoną razem.
"Tata małego skrzata" to zbiór stu historii. Czasem zabawnych, czasem wzruszających, ale zawsze prawdziwych.
To opowieść o radości bycia razem i o przeżywaniu rodzicielstwa z perspektywy zakochanego taty, któremu skrzat skradł serce od pierwszego zdania: „Kochanie, zostaniesz tatą”.

Julian Lucjan Bazgier – legionista i uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, autor wspomnień wydanych w okresie międzywojennym ("Czwórka sztandarowa" i "W pościgu") oraz kolejnych, pozostających w archiwum rodzinnym. Maszynopisy stały się podstawą do zaprezentowania losów rodziny Bazgiera. Ukazują dokonania jego rodziców i rodzeństwa: robotnika – bojowca Józefa Piłsudskiego i zesłańca, endeka – aktywnego w Macierzy Szkolnej, oraz opiekunki polskich dzieci uratowanych z Syberii, przebywających w obozie Pahiatua w Nowej Zelandii. W wirze opisywanych wydarzeń z XIX i XX w. obecne są i inne osoby zasłużone dla Polski, a związane rodzinnie z Bazgierem: artyści, jak malarz Antoni Pyzowski ze Szczekocina, powstaniec styczniowy odznaczony Krzyżem Walecznych ppor. Ludomir Dymitrowicz, później znany warszawski rysownik i ilustrator, czy też postaci tej miary, co Kazimierz Srokowski – od 1917 r. pierwszy przewodniczący Rady Miejskiej Dąbrowy (dziś patron ulicy w dzielnicy Gołonóg w Dąbrowie Górniczej) czy ks. Stanisław Kobyłecki, wikariusz generalny diecezji łuckiej. Miejsce akcji to nie tylko Zagłębie Dąbrowskie czy miejscowości na szlaku bojowym Bazgiera, ale też Wołyń (osada Orlęta w parafii Łokacze), Podlasie (Sejny), Kielecczyzna (Niekłań), Dolny Śląsk oraz Achtyrka, Turuchański Kraj, góry Ałtaju i inne.
Mamy nadzieję, że książka przybliży czytelnikowi skalę wyzwań, przed jakimi stali Polacy w czasie zaborów, dwóch wojen światowych i w okresach powojennych, a historykom pozwoli odkryć dotąd nieznane fakty, m.in. dotyczące legionistów, towarzyszy broni Bazgiera, jak np. Antoniego Wołowskiego „Kreta”, po 1989 r. ponownie upamiętnionego w Rybieńku.

Osobiste wyznania babci i reakcje wnuczki zaskoczą osoby z dwóch odległych od siebie pokoleń: zarówno „zetki” (urodzone po roku 1996), jak i BB (osoby urodzone w latach 40. minionego wieku i później, aż do drugiej połowy lat 50.). Własną mapę życia każdy z nas ma w sercu. Busia Elżbieta otwiera serce przed wnuczką oraz Czytelnikami. Zostawia po swoim życiu ślad dla potomnych. Rozmowy Babusi-Busi Elżbiety z wnuczką Darią to nietypowa biografia daleka od typowej formuły. Inspirujący materiał do przemyśleń dla rówieśników Darii, czyli pokolenia Z. Intrygująca forma pożegnania babci z przeszłością oraz utrwalenia tego, co z upływem czasu znika z pamięci o babciach i dziadkach „zetek” – pokoleniu "baby boomers" (BB).
Czy Twoje życie to puzzle czy collage? Każda odpowiedź może prowadzić do cennych wniosków.