Wydawnictwo Poligraf

Pewnego razu Aaliyah, spacerując z pieskami o imionach Rio i Zoja po lesie, natknęła się na dziwną skrzynię, w której była tajemnicza karteczka. Na karteczce Aaliyah przeczytała: „Idź w górę lasu, na pierwszym rozwidleniu skręć w prawo, za piętnastym drzewem jest skała, a za nią – jaskinia, szukaj w niej kamienia z okiem”. To był początek serii pełnych niespodzianek wydarzeń, które nieustraszona trójka przeżyła. A wszystko za sprawą czarodziejskiego zielonego pyłu...

Ciepła i dyskretnie pouczająca opowieść dla dzieci, z przygodami, które zaskoczą także dorosłych. Wspaniała lektura do wspólnego czytania i dyskutowania, dzięki której rodzice będą mieli okazję spędzić czas ze swymi pociechami.

Miejscowy alchemik Erick Horldston wiedzie spokojne życie wraz ze swoją wybranką Anną Loff w okręgu Czterech Wysp. Wysoki blondyn większość czasu spędza w swojej pracowni, przygotowując mikstury pomagające utrzymać stan zdrowotny mieszkańców na dobrym poziomie.

Poruszająca historia kobiety, która musiała przejść bardzo wiele, podjąć z mężem najtrudniejszą w życiu decyzję, jaką muszą podjąć rodzice, a jednocześnie najbardziej słuszną. Pokazuje, jak zmiana przepisów dotyczących aborcji krzywdzi kobiety, rodziny oraz jak wobec tej zmiany pogłębiła się bezduszność lekarzy.

Władysława Magiera - historyczka, mężatka, matka dorosłego syna. Mieszka w Cieszynie, jej rodzina jednak pochodzi z obu stron granicznej rzeki Olzy. Zajmuje się promowaniem kobiet zasłużonych dla Śląska Cieszyńskiego – jest autorką pięciu książek biograficznych opisujących dorobek ponad stu Ślązaczek zapomnianych przez oficjalną historię. W roku 2022 wydała powieść historyczną "Wspomnienia Zofii". To zbeletryzowana opowieść o niezwykłym życiu jednej z setek wyjątkowych kobiet Śląska Cieszyńskiego, opisująca życie Zofii Kirkor-Kiedroniowej. Jako przewodniczka turystyczna Władysława Magiera opracowała Cieszyński Szlak Kobiet. Pisuje również do prasy i kalendarzy, nagrywa audycje radiowe, działa w wielu organizacjach i wszędzie popularyzuje wiedzę o zasłużonych postaciach ze swojej małej ukochanej ojczyzny. Ciągle tworzy, a w pracy zawsze towarzyszą jej ulubione koty.
W roku 2022 otrzymała medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz „Śląski Szmaragd”, a w 2023 roku nagrodę indywidualną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

On – przystojny, zbuntowany punkowiec, którego życie to jedna wielka impreza. Nie stroni od alkoholu i przygodnego seksu – bo właśnie tym i tylko tym są dla niego kontakty z kobietami. Na brak powodzenia nie narzeka – to taki mężczyzna, którego można określić jednym słowem – ogień. Jest rok 1994, właśnie kończy dwadzieścia lat i nigdy nie był zakochany. Uważa, że miłość jest niepotrzebna; jak wyjawił swojemu najlepszemu przyjacielowi: „Po co to komu? Jedna laska na całe życie? Zamiast tego mam tyle panienek, ile tylko zechcę. To jest życie”.
Ona – drobna, długowłosa blondynka, która jest zakręcona na punkcie metalu. W przeciwieństwie do atakujących jej umysł gitarowych, agresywnych dźwięków jest delikatna, spokojna i marzy o wielkiej miłości, którą zresztą – jak sądzi – już znalazła. Główną bohaterkę poznajemy w momencie, gdy jest zakochana w swoim chłopaku, z którym spotyka się już od trzech lat. Zakochana. Oddana. Romantyczna. Będąca całkowicie pod wpływem jego uroku – bo właśnie tak traktuje miłość – wchodzi w nią całą sobą albo wcale.
Dzieli ich niemal wszystko; podejście do życia, wygląd, charakter – on jest wulkanem, kimś, kto łatwo ulega negatywnym emocjom – ona jest spokojnym morzem.
Nawet się nie znają, bo nie mają takiego prawa – mieszkają na dwóch krańcach Polski i mają swoje życie, które bardzo im odpowiada.
Tylko jedna rzecz ich łączy – wiek. Oboje urodzili się w 1974 roku.
Wydawać by się mogło, że nigdy się nie spotkają, ale przez zupełny przypadek stają ze sobą twarzą w twarz.
Co się wydarzy, gdy tak dwie skrajne osobowości staną na swojej drodze?
Akcja powieści rozpoczyna się w roku 1994, czyli jeszcze w ubiegłym wieku (dla wielu w rzeczywistości kompletnie niezrozumiałej i zapewne nie potrafią się w niej odnaleźć), zaś jej zakończenie datuje się już na nowe stulecie.
Głównym bohaterom – przez cały okres trwania powieści – towarzyszy muzyka, która jest równorzędnym partnerem w otaczającym ich świecie.
Muzyka, wbrew pozorom, nie tylko atakująca gitarowymi dźwiękami – znajdziemy tam również ówczesne przeboje, które z całą pewnością odzwierciedlają myśli, uczucia, z którymi przyjdzie się zmierzyć tym bohaterom.

Dojrzalsi, bogatsi w doświadczenia, wkroczyli w nowe stulecie.
Jaki będzie finał wielkiego nieporozumienia?
Czy jest możliwość nadrobienia straconego czasu?
Co czeka naszych bohaterów w przyszłości?
Czy tym razem los zdoła obejść się z nimi łaskawie?

Karolina Hejmanowska - ma dwadzieścia osiem lat, mieszka na Śląsku. Ma romantyczną duszę; lubi otaczać się przyrodą, książkami i muzyką.
Debiutancki „Adres w sercu” jest wynikiem dwóch największych pasji: literatury i muzyki.
Interesuje się historią (okresem II wojny światowej i historią PRL-u), psychologią oraz tematyką uzależnień.
Uwielbia pływać; w środowisku wodnym czuje się jak... zodiakalna Ryba. ;) Szybkie marsze, którym obowiązkowo towarzyszy muzyka (w zależności od nastroju są to agresywne lub spokojne dźwięki), wpływają zbawiennie na ciało i duszę.

Rok 64 n.e. Po ogromnym pożarze, który nawiedził Rzym, Lucjusz Anniusz, prawnik rzymski, zostaje wynajęty przez cesarza Nerona do znalezienia dowodów winy chrześcijan, rzekomych podpalaczy stolicy Imperium. Marzący o sławie i szacunku jurysta odkrywa jednak, że nie wszystko jest takie, jak początkowo się wydawało, a kolejne odnajdywane przez niego dowody prowadzą do przerażających wniosków. Kto tak naprawdę jest winny największego pożaru, jaki kiedykolwiek wybuchł w Rzymie? Jak daleko posunie się Anniusz, by odkryć prawdę?

Każdy słyszał choć raz w życiu o afirmacjach, spotkał się z pojęciem pozytywnego myślenia, przeczytał co najmniej parę motywujących cytatów i może nawet zapragnął zmienić dzięki temu swoje życie.
Lecz jak właściwie zacząć? Jak zdobyć się na ten pierwszy krok w rozwoju duchowym, co to w ogóle jest i czy ja też to mogę robić? Jak wypowiadać życzenia, żeby się spełniły, i kiedy spodziewać się efektów? Co oznacza kreowanie własnej rzeczywistości? Czy każdy może to robić, czy trzeba mieć swojego trenera? Czy każda afirmacja jest skuteczna i czy sam mogę sobie ją napisać?
Nie jest łatwo odpowiedzieć na te wszystkie pytania, ponieważ temat rozwoju duchowego nadal nie został ostatecznie usystematyzowany. Odpowiednie informacje  można odnaleźć  w wielu źródłach, ale większość z nich nie wyczerpuje zagadnienia.
Ta książka jest dla każdego, kto chce poznać i zmienić siebie, aby zacząć żyć pełnią życia, kto pragnie zajrzeć w głąb swojego serca i czuje, że jest na świecie po coś więcej niż praca na etacie w zamian za dwa dni wolnego. Jest dla osoby, która chce zacząć doświadczać i żyć w końcu w swojej wymarzonej rzeczywistości. Dla każdego, kto ma dosyć szarzyzny i rutyny dnia codziennego i nie czuje prawdziwego szczęścia, nie czuje już, że żyje.
W książce omówiono podstawy, o których powinien wiedzieć każdy, zanim zagłębi się w „Sekret” lub „Potęgę podświadomości”.
Kolejne rozdziały przybliżają Cię, Drogi Czytelniku, do poznania procesu manifestacji od wewnątrz. Będziesz wiedział, gdzie zacząć, a co najważniejsze, jak zacząć. Zrozumiesz prawdziwą ideę kreowania tego, co na zewnątrz. Dodatkowo znajdziesz tu gotowe i skuteczne afirmacje, łatwe do przyswojenia, możliwe do zmodyfikowania lub służące jako inspiracja do napisania własnych.
Usiądź więc wygodnie, weź głęboki oddech i zacznij kreować swoją rzeczywistość.

To książka dla wszystkich, złożona w niespotykanej formie, w której – jak w komiksie – obraz (fotografia) i tekst mają równą wagę. Przypomina muzykę reggae, gdzie krótkie, lapidarne teksty stanowią staccato perkusji, a liryczna melodia płynie z obrazów. Każdy znajdzie coś dla siebie: obrońcy przyrody i ich przeciwnicy, niespokojne duchy i domatorzy, starzy i młodzi, nawet rodzice i dzieci mogą zasiąść do wspólnej lektury.

Guziec to mędrzec i błazen w jednej postaci. Beztroski do granic pustoty, niedbający o jutro, a wrogów odstraszający samym wyglądem.  
Guziec Pumba w musicalu „Król Lew” wielokrotnie powtarza zabawną maksymę „hakuna matata”, co znaczy: „wyluzuj”. Doskonale określa ona zarówno usposobienie tego zwierzaka, jak i naturę Afryki.

Dua jest wrażliwą młodą kobietą, z którą los nie obszedł się łaskawie. Jako dziecko straciła najbliższych, a dorastać przyszło jej w czasach upadku reżimu komunistycznego. Tajemnice z przeszłości, intrygi, a także tytułowa vendetta, czyli krwawa albańska zemsta rodowa, co chwila stają jej na drodze do szczęścia.
Poruszająca opowieść o miłości, którą autorka umiejętnie wplata pomiędzy prawdziwe wydarzenia, opowiadając w ten sposób również o burzliwej końcówce XX wieku w Albanii. Reżim komunistyczny i jego upadek, ucieczki do Grecji, kryzys piramidowy i wstrząsające wydarzenia 1997 roku – wszystko to miało ogromny wpływ na życie zwykłych ludzi w niezwykłym kraju, gdzie w niektórych regionach wciąż świętością są relikty średniowiecznego prawa zwyczajowego. Miłość w czasach vendetty jest bardzo trudna, ale nie niemożliwa...

Alchemia duszy to zbiór utworów będących kwintesencją wewnętrznej, głęboko ukrytej prawdy, którą każdy nosi w sobie.
W chaosie i pędzie świata zewnętrznego stanie się azylem, do którego może udać się każdy, kto tylko zapragnie chwili na wycofanie się z tej codziennej gonitwy.
Miejscem, w którym odnajdzie nie tylko spokój i równowagę, ale także poszerzy percepcję postrzegania samego siebie i otaczającej nas rzeczywistości.
Tak, poezja, którą masz przed sobą, stanie się niewątpliwą przygodą, wielką podróżą, którą odbędziesz w głąb siebie…

„Ale heca, wiersze lecą” to zestaw humorystycznych, zawadiackich i niosących pozytywne przesłanie wierszy zarówno dla małych, jak i dużych czytelników. Książka nie tylko bawi, ale i uczy. Pozornie proste elementy życia codziennego pod piórem autorki nabierają zabawnej mocy i napędzają wyobraźnię.
Aneta Kołat – autorka książek dla dzieci, scenariuszy, ćwiczeń logicznych i bajek edukacyjnych, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej.

„Alfabet bajek dla całej rodziny" to fantastyczna lektura dla całej rodziny autorstwa Anny Chciuk. Opowiadania i wierszyki są pełne ciepła, dobrego humoru i wiedzy przekazanej w ciekawy sposób. Autorka podkreśla wartość płynącą ze wspólnego przebywania i czytania: poświęcając dziecku czas i uwagę, okazujemy mu w ten sposób miłość oraz akceptację i jednocześnie kształtujemy pewnego siebie młodego człowieka, który nie tylko odwzajemni nam to uczucie, ale też będzie zdolny obdarzyć nim innych.
Książka bawi, uczy i wzrusza. Pomaga umocnić więź z dziećmi i jest dobrym pomysłem na rodzinne wieczory.

Aneta Wojciechowska - oligofrenopedagog. Jej pasją jest praca z osobami z niepełnosprawnościami. Jest autorką książki „Julka – dziewczyna z biglem”. Jej druga pasja to właśnie książki – czyta i pisze. Jej motto – „Kochać wszystkich, nikogo nie oszczędzać”. „Alfabet dojrzałej kobiety…” to książka o miłości: do mężczyzny, do rodziny, do przyjaciół… Do życia!!!

"– Wiesz? Łapię się coraz częściej na tym, że nie chce mi się żyć – powiedziałaś. – Ta myśl nie niepokoi mnie bardzo. Wydaje mi się naturalną konsekwencją tego ciśnienia, które w mojej głowie już od jakiegoś czasu narasta. Oczywiście od myśli do czynów jest droga daleka, ale pustka, ciemna dziura mnie nie przeraża.
Leżeliśmy obok siebie. Patrzyłem na ciebie, na twoje jasne włosy rozrzucone na poduszce, na białą, jedwabną koszulę nocną. Wpatrywałaś się we mnie z tym dziwnym, zagadkowym wyrazem twarzy i mówiłaś dalej:
– To uczucie niekiedy we mnie narasta, a czasem się cofa. Mam teraz taki czas, że nie chce mi się walczyć ze swoją słabością. Wolę się temu poddawać. Mówić o tym też coraz mniejszą mam ochotę.
– Porozmawiajmy, proszę – powiedziałem, gładząc delikatnie twoją głowę.
– Gdy z tobą o tym rozmawiam, poddaję się potrzebie spuszczenia tego napięcia, które mnie męczy, ale zarazem czuję, że jeszcze bardziej oddalam się od tej Róży, której ty byś chciał i którą ja chciałabym być dla ciebie – ciągnęłaś nieśpiesznie. Nasenna tabletka zaczęła działać. – Wszystko jest takie nierealne. Mam wrażenie, jakbym patrzyła przez szybę. Dziwne, niedobre zmęczenie. Zapadanie się w sobie – wypowiadałaś krótkie zdania. – Chciałabym zapaść w sen i już się nie obudzić. Właśnie tego chcę."