Kategorie książek
- Religie i wyznania
- wspomnienia
- Rozwój osobisty
- Nauki matematyczno-przyrodnicze
- Nauki społeczne i humanistyczne
- Literatura obyczajowa
- Literatura faktu
- Religia/Chrześcijańswo
- przewodniki świat
- Historia Polski
- Fizyka
- Pedagogika / Dydaktyka
- Numerologia
- Literatura piękna polska
- Literatura młodzieżowa
- Fantastyka naukowa (Science fiction)
- Horror
- Literatura obcojęzyczna / włoska angielska / poezja
- Sport
- Albumy
- Bestsellery
- Biografie
- Biznes i ekonomia
- Dla dzieci
- Dla młodzieży
- Dokument
- Fantastyka
- Filozofia i religia
- Historia
- Języki obce
- Kryminał i sensacja
- Kuchnia i diety
- Literatura
- Literatura obca
- Matematyka
- Medycyna
- Poezja
- Polityka
- Popularnonaukowa
- Poradnik
- Prawo
- Proza
- Samodoskonalenie
- Socjologia
- Sztuka
- Wakacje i podróże
- Wiedza i nauka
- Zdrowie
- Nowości
- Promocje
Zaloguj się
Wychodząc z burz
dodaj do przechowalni
Dane techniczne
| isbn | 978-83-7856-346-4 |
| format | 130 x 170 |
| Ilość stron | 154 |
| Autor | Dobrowolska Janina |
Opis
„Wychodząc z burz” to tomik wyjątkowy. Autorka w sposób niezwykle ciekawy skupia się na takich wartościach jak miłość, cierpienie oraz przemijanie. Tworzy przy tym poetyckie neologizmy, odwołuje się do symboli dziedzictwa kultury światowej – motywów biblijnych, mitologicznych czy… twórczości Szopena. W całość tomiku wplecione są ekfrazy opisujące dzieła Vermeera i Gauguina. To lektura, w której każdy znajdzie coś dla siebie.
XLIII. EA HAERE IA OE? (DOKĄD IDZIESZ?)
I zdarzyło się piękno; w jasnym dniu, pod drzewem
Tańczą liście barwami – w sielskim uniesieniu.
Dziewczęta-kwiaty, ciepłe, siedzą w zamyśleniu,
Dojrzała cisza płynie pod szczęśliwym niebem.
Kobieta trzyma owoc i zmysłowym gestem
Swych dłoni i pokusą mocnego spojrzenia
– Z tą siłą zaczerpniętą z jednego korzenia –
Zaświadcza, chlubiąc się tym: „Oto drzewem jestem,
I kwiatem, i owocem, i trwającym bytem –
Tu, na tej ziemi, złotym słońcem rozśpiewanej,
Gdzie wonność się unosi błękitnym welonem,
Gdzie wszystko jest kolorem i rajskim zachwytem;
Praprzyczyną tęsknoty z nagła odczuwanej
I domem – dokąd pójdę, w którąkolwiek stronę!”.