Fizyka

Książka ta jest owocem prawie trzydziestu lat samotniczej pracy badawczej, wspartej przez samokształcenie uzupełniające systematyczne studia (Uniwersytet Poznański). To dzieło unikalne w swej wymowie, a nawet sensacyjne w swej retoryce – w pełnym tego słowa znaczeniu. Z różnych powodów. Już pierwszy tom zapowiada coś nieoczekiwanego dla czytelników przywykłych do tradycyjnej mainstreamowej narracji naukowej. 
To książka o Wszechświecie inna niż wszystko, co kiedykolwiek napisano.
Czym jest Wszechświat? Jak niewiele potrzeba, by opisać go jako byt skończony tak rozmiarami, jak i zawartością materialną; by opisać na bazie niewątpliwych faktów powszechnie znanych, a nie na bazie założeń ad hoc, nie na bazie teorii, których zakres poprawności jest ograniczony, nie na bazie dogmatów, które już żyją własnym życiem.
Książka ta (tom pierwszy) stanowi wstęp do spójnego opisu Wszechświata i materii we wszystkich skalach, także w najmniejszej skali Plancka. Punktem wyjścia umożliwiającym to jest zasada kosmologiczna, przyjęta jako założenie. Choć akceptowana jest powszechnie, konkluzje, do których prowadzi, niby tak oczywiste, zaskoczą nawet ludzi zorientowanych w tej materii.
Drugim filarem jest odkryta przez autora dualność grawitacji oraz istnienie bytu absolutnie elementarnego, z tym konsystentne. 
Dzieło to bardzo zaskoczy ludzi nauki – prędzej czy później także oni zdecydują się na jego lekturę. Także czytanie tego tekstu nie jest łatwe. „Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać wszystkiego sam jeden?” Czy może zbudować od podstaw alternatywną spójną wewnętrznie wizję Wszechświata, wizję falsyfikowalną, odpowiadającą z łatwością na wiele pytań, na które dziś nauka nie ma odpowiedzi? Okazuje się, że tak. Mało tego. Są tam też pytania, których jeszcze nie zadano. Na część z nich autor odpowiada w sposób przekonujący. Nie chodzi więc tu o tani chwyt reklamowy. To wszystko, wysłowione powyżej, jest prawdą, nawet jeśli odstrasza profesjonalistów. A jednak krytyka z ich strony (uzasadniona i wsparta faktami empirycznymi, a nie jedynie interpretacją teorii) byłaby bardzo pożądana.
Pierwszy tom tego dzieła jest przedsmakiem wielkiej intelektualnej przygody, jest inspirującym wyzwaniem – nie tylko dla ludzi nauki. 
Choć jest to dzieło naukowe o cechach rozprawy filozoficznej, napisane jest językiem popularnym i dostępne jest dla ogółu zainteresowanych nauką, w tym dla ludzi młodych. To walor – przy pełnym zachowaniu głębi filozoficznej refleksji.
Cechuje książkę swoisty język narracji, humor, sentencjonalność, niekiedy ostra w swej wymowie publicystyka dotycząca problemów współczesności.
Autor jest pisarzem naukowym (12 książek), jest fizykiem i filozofem, pedagogiem, wykładowcą. Zajmuje się podstawami fizyki i filozoficznymi aspektami badań naukowych. Emeryt, już sporo lat. 

Książka ta jest owocem prawie trzydziestu lat samotniczej pracy badawczej, wspartej przez samokształcenie uzupełniające systematyczne studia (Uniwersytet Poznański). To dzieło unikalne, to książka niekonwencjonalna, a w swej wymowie sensacyjna – w pełnym tego słowa znaczeniu. Z różnych powodów. Już pierwszy tom zapowiadał coś nieoczekiwanego dla przywykłych do tradycyjnej mainstreamowej narracji naukowej.
To książka o Wszechświecie inna niż wszystko, co kiedykolwiek napisano.
Tom drugi cyklu zajmuje się grawitacją. Zgodnie z poglądem autora, uzasadnianym wielokrotnie, grawitacja stanowi podstawę dla wszelkich dociekań astrofizycznych, gdyż grawitację uznaje on za oddziaływanie bazowe dla pozostałych oddziaływań. Mowa o grawitacji we wszystkich skalach rozmiarowych, poczynając od skali Plancka, a kończąc na Wszechświecie jako całości. 
Autor odkrywa tu dualność grawitacji – istnienie odpychania, szczególnie w skali niepercypowalnej małości. Zastanawia to, że właśnie tam głęboko opis przyrody ma charakter deterministyczny.
Dzieło to bardzo zaskoczy ludzi nauki – prędzej czy później także oni zdecydują się na jego lekturę. „Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać tego wszystkiego sam jeden?” Czy może zbudować od podstaw alternatywną, spójną wewnętrznie wizję Wszechświata, wizję falsyfikowalną, odpowiadającą z łatwością na wiele pytań, na które dziś nauka nie ma odpowiedzi? Okazuje się, że tak. Mało tego. Są tam też pytania, których jeszcze nie zadano. Na część z nich autor odpowiada w sposób przekonujący. Nie chodzi więc tu o tani chwyt reklamowy. To wszystko, wysłowione powyżej, jest prawdą, nawet jeśli odstrasza profesjonalistów. A jednak krytyka z ich strony (uzasadniona i wsparta faktami empirycznymi, a nie jedynie interpretacją teorii) byłaby bardzo pożądana.
To rzecz wielce inspirująca, to wyzwanie nie tylko dla ludzi nauki.
Choć jest to dzieło naukowe o cechach rozprawy filozoficznej, napisane jest językiem popularnym i dostępne jest dla ogółu zainteresowanych nauką, w tym dla ludzi młodych. To walor – przy pełnym zachowaniu głębi filozoficznej refleksji.
Cechuje książkę swoisty język narracji, humor, sentencjonalność, niekiedy ostra w swej wymowie publicystyka dotycząca problemów współczesności.
Autor jest pisarzem naukowym (13 książek), fizykiem, nauczycielem, wykładowcą. Zajmuje się podstawami fizyki i filozoficznymi aspektami badań naukowych. Emeryt, już sporo lat. 

Książka ta jest owocem prawie trzydziestu lat samotniczej pracy badawczej, wspartej przez samokształcenie uzupełniające systematyczne studia (Uniwersytet Poznański). To dzieło unikalne, to książka niekonwencjonalna, a w swej wymowie sensacyjna, w pełnym tego słowa znaczeniu. Z różnych powodów. Już pierwsze dwa tomy zapowiadały coś nieoczekiwanego dla przywykłych do tradycyjnej mainstreamowej narracji naukowej, do doktryn żyjących własnym życiem.
To książka o Wszechświecie inna niż wszystko, co kiedykolwiek napisano.
Uzmysłowienie treści i istoty zasady kosmologicznej (tom pierwszy) oraz uświadomienie istnienia dualności grawitacji, w myśl ustaleń drugiego tomu, pozwala na inne spojrzenie, pozwala na inne modelowanie Wszechświata jako całości, pozwala na inną kosmologię. Pozwala też na zupełnie nowy wgląd filozoficzny w istotę bytu materialnego i jego poznawalność.
Tu przeżyjemy „katastrofę horyzontalną”, a dzięki temu poznamy Wszechświat oscylujący na każdym etapie jego zmian (także podczas kontrakcji), poznamy ekspansję Wszechświata jako bytu nielokalnego. W nim m.in. nie będzie miejsca dla ciemnej energii. Dowiemy się też, co stanowi o topologii Wszechświata. A wszystko to w wyniku rozważań opierających się na faktach, na obserwacji.
Dzieło to bardzo zaskoczy ludzi nauki – prędzej czy później także oni zdecydują się to czytać. „Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać tego wszystkiego sam?” Czy może zbudować od podstaw alternatywną, spójną wewnętrznie wizję Wszechświata, wizję falsyfikowalną, odpowiadającą z łatwością na wiele pytań, na które dziś nauka nie ma odpowiedzi? Okazuje się, że tak. Mało tego. Są tam też pytania, których jeszcze nie zadano. Na część z nich autor odpowiada w sposób przekonujący. Nie chodzi więc tu o tani chwyt reklamowy. To wszystko, wysłowione powyżej, jest prawdą, nawet jeśli odstrasza profesjonalistów. A jednak krytyka z ich strony (uzasadniona i wsparta faktami empirycznymi, a nie jedynie interpretacją teorii) byłaby bardzo pożądana.
To rzecz wielce inspirująca, to wyzwanie nie tylko dla ludzi nauki.
Choć jest to dzieło naukowe o cechach rozprawy filozoficznej, napisane jest językiem popularnym i dostępne jest dla ogółu zainteresowanych nauką, w tym dla ludzi młodych. To walor – przy pełnym zachowaniu głębi filozoficznej refleksji.
Cechuje książkę swoisty język narracji, humor, sentencjonalność, niekiedy ostra w swej wymowie publicystyka dotycząca problemów współczesności.
Autor jest pisarzem naukowym (14 książek), fizykiem, nauczycielem, wykładowcą. Zajmuje się podstawami fizyki i filozoficznymi aspektami badań naukowych. 
Emeryt, już sporo lat. 

The cover features a drawing composed of six separate images, which depict potential stages of human thinking development. In Western culture, this process is called “connecting the dots,” and, in short, according to the author, it can be described as follows:
The image titled "Data" refers to the fact that each of us has some information stored in our minds. We are also constantly learning new things, so let’s call these new pieces of information “data.” People treat this data differently or make various uses of it.
The image titled "Information" shows that some of this data is connected by people, as they believe doing so broadens their understanding or knowledge about something—meaning they have a better grasp of a particular topic.
The "Knowledge" image pertains to a smaller group of people who believe they now have a better understanding of certain subjects. They start connecting this knowledge intuitively, thinking that doing so gives them better insight or perspective on other things.
The "Insight" image involves an even smaller number of people—those who don’t stop at just connecting data or knowledge. Instead, they try to figure out what theory (“wisdom”) is behind it, what philosophy or ideology it relates to, and so on.
The "Wisdom" image is about a few individuals from that group who have determined that they can add value or new insights to the theories (“wisdom”), philosophies, or ideologies they’ve identified. They then share this with others so they can learn and evaluate it.
The "Conspiracy Theory" image shows that there are also people who intentionally do not try to figure out what theory (“wisdom”) or related philosophy or ideology is behind the data. Instead, they believe that certain data (information) is spread deliberately to shape a specific “image” or to contribute to the creation of “conspiracy theories.” These individuals might claim that these theories are their own opinions or judgments.
It’s also important to note that when someone makes use of data (information)—that is, “connects the dots”—the outcome can vary depending on how much effort they put into it. Some people put in no effort at all. Therefore, everyone can assess themselves in this process—how they “connect the dots”—which indicates self-awareness.

Wiedza i świadomość moja

Jestem pisarzem nieszczęśliwym,
a chcę przyjazną spotkać dłoń,
więc o to proszę – nie dziwcie się,
że w tym, co piszę – coś zawsze jest
i o myśleniu, i o entropii gazów,
no a w domyśle jest także koń…

…Myślę i myślę, i jeszcze dodam, że to myślenie
może i tłem jest, ale jest ciągłe – całodobowe,
a jego wynik – nagłe olśnienie, to jest chwilowe,
a więc punktowe – i kończę na tym, by nie rozmyślać,
czy ono również nie jest kwantowe?

(fragmenty ze s. 208 i 210)

Andrzej Tomczyński urodził się w 1951 r. w Końskich. Ukończył tamtejszą szkołę podstawową nr 2 i liceum ogólnokształcące (wtedy jedyne). W latach 1969–1975 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej i uzyskał tytuł magistra inżyniera w zakresie mechaniki – maszyny i urządzenia energetyczne – cieplne maszyny przepływowe.
Uczestniczył w wykładach i był egzaminowany przez profesora Władysława Rudolfa Gundlacha, który studiował w ETH (Politechnice Federalnej) w Zurychu, kierującego wówczas Instytutem CMP Politechniki Łódzkiej.
Chcąc szybciej usamodzielnić się finansowo, przez zatrudnienie w przemyśle, zrezygnował z pisania pracy dyplomowej u profesora W. R. Gundlacha i zrealizował pracę dyplomową u doc. Sławomira Siennickiego w Instytucie Techniki Cieplnej w Łodzi pt. "Projekt stacji prób i badań kotłów, produkowanych w Fabryce Kotłów w Sędziszowie k. Krakowa". 

Ciąg dalszy wewnątrz książki na s. 214.

Na okładce przedstawiono rysunek składający się z sześciu oddzielnych obrazków, które ukazują  potencjalne etapy awansowania myślenia ludzkiego, nazwane w kulturze zachodniej „łączeniem kropek”, które w skrócie, wg autora, można opisać jak niżej.
Obrazek pt. Data (Dane) nawiązuje do tego, że w głowie każdego z nas zapamiętane są jakieś informacje, poznajemy też ciągle nowe i przyjmijmy, że są to dane. Ludzie różnie traktują te informacje (dane) lub robią z nich pewien użytek.
Obrazek pt. Information (Informacja) pokazuje, że ludzie, przynajmniej niektóre z tych danych  (informacji) jakoś łączą ze sobą, ponieważ uznają, że to poszerza ich poznanie czegoś, tj. mają lepszą wiedzę na określony temat.
Obrazek pt. Knowledge (Wiedza) dotyczy już tylko niektórych ludzi, którzy uznają, że teraz mają lepszą wiedzę na określone tematy i przystępują do jej łączenia, uznając intuicyjnie, że dzięki temu mają lepszy wgląd w coś innego lub pogląd na coś innego.
Obrazek pt. Insight (Wgląd) dotyczy znacznie mniejszej liczby ludzi z tych niektórych, tj. tych, którzy nie poprzestają na tym i usiłują dochodzić, rozpoznawać, jaka teoria („mądrość”) jest z tym związana, jakiej filozofii, ideologii to dotyczy itd.
Obrazek pt. Wisdom (Mądrość) dotyczy pojedynczych ludzi z tych poprzednich niektórych, tj. tych, którzy ustalili, że do rozpoznanych teorii („mądrości”), filozofii, ideologii itd. potrafią od siebie coś wnieść (jakąś „wartość dodaną”) i o tym poinformować innych, żeby się z tym zapoznali i ocenili.
Obrazek pt. Conspiracy Theory (Teoria spiskowa) pokazuje, że są i tacy ludzie, którzy specjalnie nie dochodzą, jaka to jest teoria („mądrość”) lub jaka związana jest z tym filozofia, ideologia, ale są przekonani, że określone dane (informacje) są rozpowszechniane po to, żeby ludziom układały się one w określony „obraz” lub przyczyniały się do powstania „teorii spiskowych”, o których oni powiedzą, że są ich poglądem lub osądem.
Należy zauważyć jeszcze i to, że gdy z danych (informacji) ktoś zrobi jakiś użytek, tj. jakoś „połączy kropki”, to efekt tego może być różny i zależy on od tego, ile własnej pracy dany człowiek w to włoży. Istotne jest też to, że niektórzy ludzie nie wkładają w to żadnej pracy własnej. Stąd także wynika, że każdy sam potrafi siebie ocenić, tj. jak „łączy kropki”, a to znaczy, że ma samoświadomość.