Nowości

Joanna Pettersson (pseudonim literacki) pochodzi ze Słupska, jest absolwentką filologii szwedzkiej poznańskiego UAM. Pracuje w Norwegii jako wykładowca językoznawstwa i teorii przekładu. Pisze utwory z pogranicza gatunków; jej proza łączy elementy realizmu magicznego oraz powieści przygodowych, historycznych i psychologicznych. Jest miłośniczką średniowiecznych ballad, niemieckiej literatury romantycznej, skandynawskiej przyrody, a także psów i morza.
Opublikowała powieści "Szczęściarze" i "Rozbita tarcza" oraz zbiory opowiadań "Opowieści z Nordponte" i "Potępieńcy". Ta ostatnia książka była w roku 2014 zakwalifikowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus.
Tytułowy bohater powieści to książę żyznej i bogatej krainy, nad którą świecą dwa księżyce. Gdy go poznajemy, nie sprawuje jednak władzy; jest uwięziony w ciasnej kamiennej celi i niemal całkowicie pozbawiony kontaktu z ludźmi. Jedynym człowiekiem, którego widuje regularnie, jest jego gnębiciel, władca górzystej Sangorii – kraju o klimacie pod każdym względem surowym – który usiłuje wydrzeć Alterowi pewną bardzo istotną tajemnicę. W rozgrywkach między politycznymi przeciwnikami szale losu niejednokrotnie zmieniają położenie, a relacja między głównymi bohaterami staje się coraz bardziej osobista i złożona, przechodzi rozmaite fazy i nagłe zawirowania... Na widowni dziejów pojawiają się też inni gracze, znacznie bardziej pozbawieni skrupułów...
"Alter" jest w warstwie zewnętrznej fantastyczną powieścią przygodową, ale można go potraktować również jako książkę psychologiczną opowiadającą o procesie duchowego dojrzewania, o zmaganiach z traumą dzieciństwa, z narzuconymi przez środowisko stereotypami, z wewnętrznymi demonami, a także o drodze do zawarcia przymierza z mroczną stroną własnej duszy.
Książka powinna spodobać się czytelnikom, którzy lubią twórczość Ursuli Le Guin, Stephena Kinga i George’a R. R. Martina oraz tym, którym nieobca jest dawniejsza fantastyka: Tolkien, E. A. Poe, Stefan Grabiński i H. P. Lovecraft.

"Schizofrenik przełomu tysiącleci" to historia 63 lat życia człowieka nieśmiałego i wrażliwego. Główny bohater książki Frank 31 lat żył w Polsce na Górnym Śląsku i tu w wieku 23 lat został po raz pierwszy skierowany na leczenie w klinice psychiatrycznej. W sumie w Polsce był hospitalizowany sześć razy. Jego problemy były związane przede wszystkim z nieśmiałością, a co za tym idzie, z brakiem umiejętności podrywania kobiet.
W wieku 31 lat Frank wyjechał na stałe do Niemiec do Monachium. Tu początkowo wszystko było w porządku, ale w jego życiu zaczęło się pojawiać coraz więcej nałogów. Do papierosów i alkoholu doszedł również, jak się później okazało jego główny problem – hazard. W wieku 35 lat Frank zawarł w końcu związek małżeński, a 18 miesięcy później urodziła mu się córka. W Niemczech przebywał kilkanaście razy w klinice psychiatrycznej, lecząc się na schizofrenię oraz z nałogów.
12 lipca 2005 roku przypadek sprawił, że udało mu się wyjść z dwóch nałogów, a mianowicie z alkoholizmu i hazardu. Aktualnie Frank żyje nadal na emigracji.

Plan Więźnia Oswobodzonego działa. Wprawiony w ruch mechanizm spisku wplątuje całe Hildórien w bezwzględny konflikt, a wzbierająca na północy burza skutecznie oddala wizję spokojnej przyszłości. Przepełniony wątpliwościami Winrael dostrzega, że w brutalnej rozgrywce, w środku której się znalazł, granice pomiędzy tym, co dobre, a tym, co konieczne, by odzyskać odebrany mu siłą dom, dawno się zatarły. Narastający w nim lęk przed nadciągającym starciem sprawia, że zaczyna rozumieć, iż zwycięstwo w czekającej go wojnie zależy od granic, które on sam przekroczy.

„Fantasy jak za starych dobrych czasów! Po raz kolejny Przemek Duda dostarczył kawał świetnej historii”. - hipogryf.pl

„Mroczne, pełne akcji fantasy, gdzie nic nie jest na pierwszy rzut oka oczywiste.  Polecam szczególnie miłośnikom twórczości Tolkiena”. - oliwolumin.pl

„(...) Wszystkie decydujące bitwy w historii świata (...) posiadają swe szczegółowe opracowania, które podają: miejsce i datę bitwy, ugrupowanie wyjściowe wojsk wraz z dokładnym i wyraźnym określeniem zadania skrzydeł, początek bitwy, jej przebieg i koniec, wreszcie: nazwiska dowódców i ich rolę w czasie bitwy. Odnośnie Bitwy Warszawskiej wszystkie te dane zostały świadomie zamazane i zniekształcone”.
Major Marceli Kycia, były adiutant generała Rozwadowskiego.
Jędrzej Giertych, Rozważania o Bitwie Warszawskiej 1920-go roku,
Londyn 1984, s. 37.

Ks. Piotra Skargi modlitwa za Ojczyznę:
Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniowi Twemu, a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

Chwała wielkiej Polsce katolickiej!

Lili – 22-letnia dyrektor korporacji zostaje uwiedziona przez 24-letniego właściciela firmy Johna Locka. Czy na pewno niezobowiązujący seks jest tym, czego chce? A może odda się w ręce Matta Locka, który to miłość stawia na pierwszym miejscu? Szuka wybranki swojego serca, chce kogoś na stałe i nie lubi przypadkowego seksu.
Jak potoczą się ich losy i czy problemy nie sprawią, że to, co wyglądało tak pięknie, nagle stanie się skomplikowane?
Co wygra? Miłość czy pożądanie?

Życie bohatera "Księcia Piechoty na salonach wojen", pułkownika dyplomowanego Adama Tadeusza Nadachowskiego mogłoby być tematem epopei, gdyż sięga „ciekawych czasów” – przełomów w dziejach. Jego polskość ukształtowaną w Stanisławowie, na tzw. Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej, testowano w najtrudniejszym czasie XX w., na różnych frontach i okazała się najwyższej próby. Zarażony był Nadachowski „chorobą”, o której „światowa” Telimena mówiła, że „oprócz Ojczyzny nic się nie podoba”. Cierpiał z powodu tej przypadłości jak – przez długie dziesięciolecia zaborów, przez wieki tradycji polskiego oręża – jemu podobni. „Prowincjonalny” patriotyzm ulokował go w awangardzie walki o wolność Rzeczypospolitej, pozbawiając w istocie młodości, spokoju życia rodzinnego czy naukowego, nie pozwalając oddać się pasjom, fantazjom, interesom, jak to czyniło wielu. Nie został ani prawnikiem, jak zdecydował, ani lekarzem, jak marzył. Przez ćwierć wieku podążał za głosem armat, walcząc w I wojnie światowej w armii Austro-Węgier przeciw wojskom rosyjskim, w 1918 r. u boku Anglików i Francuzów przeciw rosyjskim bolszewikom w okolicy Murmańska, w armii gen. Hallera przeciw oddziałom niemieckim we Francji; w wojnie polsko-sowieckiej w 1920 r. na froncie środkowym i północnym jako dowódca 49 pp. z 18 DP przeciw 1 Armii Konnej Budionnego i Korpusowi Gaja; od świtu 1 września 1939 r. jako dowódca 83 Pułku Strzelców Poleskich im. R. Traugutta z 30 DP przeciw przekraczającym polską granicę jednostkom niemieckiego Wehrmachtu. Czcząc Pierwszą Rzeczpospolitą, oddany Drugiej, marzył o Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej. Pułapką, jaką zastawił na niego los, był nie tylko splot wydarzeń, który zawiódł go na pole bitwy pod Jeżowem. Okazała się nią również idea, miraż, tęsknota pielęgnowana w domach i utrwalana w słowie za pomocą literatury przez dziesięciolecia zaborów jako wartość, punkt odniesienia dla tych, którzy nie przestali czuć się Polakami.
Autorka książki o "Księciu Piechoty na salonach wojen" zwraca uwagę na czynniki spoza pola bitwy warunkujące uhonorowanie i formy upamiętnienia pułkownika Nadachowskiego oraz jego 83 Pułku Strzelców Poleskich. Skłania do refleksji nad sensem i znaczeniem żołnierskiego poświęcenia w czasie, o którym opowiada. Pozostawia Czytelnikowi odpowiedź na pytanie, jaką wagę ma dziś, fundamentalna niegdyś, kwestia narodowej i kulturowej tożsamości.

Akcja komedii kryminalnej "Kawa z zabójcą" rozgrywa się latem w nadmorskiej miejscowości wśród tłumu turystów i wyrastających na plaży parawanów. W Dołczyskach Teresa i dwoje jej przyjaciół szukają potwierdzenia, że on mógł zabić. Wkrótce dochodzi też do kolejnego morderstwa. Grono podejrzanych się poszerza.
Teresa, główna bohaterka książki, czterdziestoletnia bibliotekarka z czarną kotką, swoje wakacje podsumowałaby tak:
Co robisz, gdy podejrzewasz, że twój zabójczo przystojny sąsiad jest seryjnym zabójcą? I że próbował cię otruć? Prawda, że pomysł spędzenia urlopu w nadmorskiej miejscowości w poszukiwaniu dowodów zbrodni jest doskonały? Jeśli do tego: twój przyjaciel przypuszcza, że twoja nowa miłość jest uwikłana w morderstwa, twoja przyjaciółka prowadzi wróżbiarski i informatyczny biznes, a gospodyni pensjonatu, w którym mieszkasz, nabywa nowych i wyjątkowych umiejętności kulinarnych – to zapewne twoje wakacje będą… nudne inaczej.

Układ gwiazd i planet w momencie urodzenia jest bardzo istotny i nic nie jest tu przypadkowe, ale nie determinuje tak do końca tzw. przeznaczenia.
Nad astrologicznie pojętym przeznaczeniem dominuje fakt, że wszystko we wszechświecie jest kompletne, potrzebne i jednakowo kochane, choć różną podąża drogą.
Nie trzeba specjalnie antropomorfizować zwierząt, bo i tak one wszystkie posiadają też cechy pokrewne cechom ludzi. Zwierzęta mogą być zarazem demoniczne, iście zwierzęce, ludzkie i boskie.
To, w jaki sposób je traktujemy, jest wizytówką cywilizacji, która zaiste może zmierzać ku złotej erze, o ile technika zostanie podporządkowana bezinteresownej miłości i służbie.

Książka, która pomaga się wyspać.

„Rękopis znaleziony na strychu” można zaliczyć do literatury obyczajowej. Przedstawiono w nim bowiem nastoletnią młodzież z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, od ukończenia szkoły podstawowej aż do momentu, kiedy zdaje egzamin dojrzałości i podejmuje swoją pierwszą w życiu ważną decyzję.
W utworze przedstawione są perypetie bohaterki rozpoczynającej edukację w liceum pedagogicznym, wynikające zarówno z trudności w przystosowaniu się jej do życia w internacie, jak z usiłowania wypełnienia luk w obyciu, a co najważniejsze, w nauce, których to braków nie była wcześniej świadoma. Dziewczyna jest trochę osóbką „z głową w chmurach”, i to w strukturze utworu jest następna warstwa –  psychologiczna. Pierwsze sympatie, pierwsze rozczarowania, aż do spotkania tego jedynego, objawionego jej całkiem przypadkiem, który okazuje się pierwszą wielką miłością.
Polecam jako lekką lekturę, która unaoczni czytelnikowi, jak bardzo od tamtych czasów zmieniła się obyczajowość i psychika.

Krystyna Jarocka

Życie Anny, atrakcyjnej bizneswoman, która rozpoczęła karierę w wielkim mieście, zaczyna przypominać cudowny sen. Mogłoby się wydawać, że niczego w nim nie brakuje.
Jednak za idealnym życiem, sukcesami, pieniędzmi i wolnością kryją się demony z przeszłości, z którymi Anna będzie się musiała uporać, gdy na jej drodze pojawi się Max. Niewyobrażalne napięcie i tajemnice, jakie towarzyszą im obojgu, wciągają ich w najciemniejsze zakątki własnych fantazji. Historia o pożądaniu, które staje się obsesją.
Kim jest mężczyzna, którego wpuściła do swojego życia? Jak daleko można się posunąć, by zaspokoić swe pragnienia i ciekawość?
Mroczna i zaskakująca opowieść o ludzkich słabościach, przekraczaniu granic oraz sile intuicji.

Magdalena Kaźmierczak – „krakowianka z urodzenia i dorastania” – jak mówi o sobie. Autorka materiałów szkoleniowych dla nauczycieli i podręczników do kształcenia zawodowego, tym razem kieruje swoją książkę do młodszych czytelników.
Blucek pozwolił mi wrócić do mojego ukochanego miasta. Latając z nim po urokliwych miejscach, znów spędzam miłe chwile.
Chyba pozazdrościłam Paryżowi Quasimoda. Idąc kiedyś ulicą Mikołajską do Rynku w Krakowie, przyjrzałam się elementom architektonicznym pod dachem kościoła Mariackiego. Jest tam mnóstwo zakamarków, w których mogłaby zamieszkać baśniowa istotka. Wiedziałam, że musi umieć latać, bo dach jest wysoko. Powinna być mała, zwinna i niezbyt widoczna dla ludzi. Tak wpadł mi do głowy (dosłownie!) niebieski nietoperz. Jego przygody wiążą się głównie z Krakowem – historią, zabytkami i tradycjami, o których też można w tej książce przeczytać. Nie będzie nudno, przecież Blucek nigdy się nie nudzi!

Blucek właśnie się przeciągał, gdy zatrzepotało coś różowego i do jego izdebki wpadła Nola.
Błękitny nietoperz uśmiechnął się na widok swojej różowej siostrzyczki.
– Cześć, Blucek, wybierasz się gdzieś? – zapytała.
– Jasne, właśnie miałem zobaczyć, co się dzieje na Rynku – odparł Blucek. – A ty co tu robisz?
– Jestem, bo właśnie się dzieje – powiedziała Nola. – Mroczek wisi na księżycu i boi się, że spadnie.
– Co?! Na księżycu?! Mroczek?! – Blucka aż zatkało ze zdziwienia. – Co ty pleciesz?
– Wcale nie plotę – oburzyła się Nola. – Wisi i piszczy.

„Szykuję się do walki”
– właśnie tymi słowami pragnę rozpocząć mój tomik poezji.
Bo czym tak naprawdę jest życie, jak nie walką
o egzystencję, o emocje, o własną duszę.
Drogi czytelniku, jestem pewien, że po przeczytaniu moich wierszy odnajdziesz w nich również siebie.

Helena Wanda Kwadrans z d. Chorabik, z zawodu i zamiłowania
nauczycielka. Pracowała w Szkole Podstawowej w Wyrzysku, gdzie
również prowadziła drużynę harcerską. Mieszka w Nakle i nadal działa
społecznie na rzecz kultury; śpiewa w chórze, jest jego prezesem,
kronikarzem i menedżerem. Wieloletnia prezes Stowarzyszenia Nakielsis
Deo sprawującego opiekę nad chórem. Efektem jej działan są publikacje
ukazujące działalność zespołu. Tworząc albumy "Pieśni mojej duszy",
ocaliła od zapomnienia utwory śpiewane przez Chór Soli Deo w latach
2000-2015. Nominowana do tytułu Osobowość Roku 2017
za promowanie tradycji chóralnych uzyskała wysokie poparcie - II
miejsce w powiecie nakielskim.
"Błękit nieba" to pełna ciepła i nostalgii historia rodziny autorki, która
z uwagą i pietyzmem wysłuchała relacji swych bliskich, by utkać z nich
niezwykłą materię barwnej, ujmującej opowieści.
Losy rodziny Chorabików, jak wielu polskich rodzin, zdeterminowane są
przez historię, która często brutalnie pozbawia ludzi i ukochanych
miejsc, i złudzeń, ale to w zderzeniu z nią kształtuje się siła człowieka,
godna podziwu wytrwałość i ocalająca miłość.
Czytamy zatem o sprawach wielkich i poważnych, ale i o drobnych
radościach, codziennych zmaganiach, z których składa się życie każdego
człowieka. Szczęście i zachwyt przeplatają się z bólem i stratą,
a wszystkie opisane emocje tchną autentyzmem i przemożną wolą
autorki, aby ten świat, tak jej bliski i drogi, ocalić od zapomnienia.