Nowości

Przedmiotem książki jest uproszczenie systemu podatkowego podmiotów gospodarczych, m.in. likwidacja kosztów uzyskania przychodów, które stwarzają nieporozumienia w ich precyzyjnym określeniu. Zbyt rozbudowany system podatkowy powoduje ponoszenie miliardowych wydatków, np. na prowadzenie księgowości.
System podatkowy w Polsce ukształtowany po roku 1990 wymaga radykalnej zmiany. Stał się jedną z największych barier rozwoju gospodarczego i społecznego Polski, a także w sposób istotny wpływa negatywnie na konkurencyjność gospodarki na rynku międzynarodowym. Jest znaczącym obciążeniem dla prowadzonej działalności gospodarczej i nie tylko w sensie fiskalnym, ale przede wszystkim angażuje nad­miernie duże zasoby – ludzkie i finansowe – do prowadzenia nieproduktywnej działalności naliczania, rozliczania i po­boru podatków. Przyczynia się nawet do utraty części tych zasobów na korzyść gospodarek innych krajów – emigracja, przenoszenie rezydencji podatkowej – powoduje wzrost sza­rej strefy. Żaden, choćby najbardziej ambitny plan gospo­darczy dla kraju nie przyniesie oczekiwanych skutków bez uruchomienia narzędzi pobudzających aktywność podmio­tów. Takim kluczowym elementem programu gospodarczego dla Polski powinno być uwolnienie tej aktywności poprzez radykalne uproszczenie systemu podatkowego.

,,Cudowna poezja z wymowną treścią. Lek na moje smutki i ukojenie na mój przejściowy etap w życiu. Gorąco polecam. Dziękuję, że jesteś”.   
Joanna
,,Jego twórczość otwiera oczy i duszę oraz odkrywa w nas to, o czym wiedzieliśmy, że gdzieś w nas istnieje, ale nie umieliśmy tego wydobyć. Zachęcam do lektury. Szczególnie zalecam czytać te wiersze przed snem”.
Iwona
,,To miejsce, gdzie można na chwilę się zatrzymać i spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Wspaniały przekaz, gdzie jeden wiersz zawiera tysiące zdań. Ogrom wsparcia, motywacji i zrozumienia. Dziękuję i gorąco polecam”.
Monika    
,,Uwielbiam poezję Krzysztofa Jerzego Drozda. Jest prosta, wymowna i każdy może w niej znaleźć odniesienie do siebie. Pozwala zatrzymać się na chwilę i porozmyślać nad sobą”.
Danuta

Jedzenie nas nie tylko wzmacnia. Jedzenie może nam także zaszkodzić.  Mówimy o zatruwaniu naszego ciała systematycznie, codziennie, z precyzją cichego mordercy podającego do porannej herbaty dawkę arszeniku.
Właściwa dieta, przestrzeganie prostych wskazań, umiejętne dbanie o organizm – to droga do zdrowia. Wiedzą o tym dobrze autorki tej książki. Obie –  jedna jedząca mięso i druga –wegetarianka – mają za sobą chorobę nowotworową. Pomimo tego, że są bardziej świadome niż większość Polaków i wiedzą wiele na temat zdrowych potraw, same gubiły się w przeróżnych, często sprzecznych, informacjach i sugestiach dotyczących tego, co jeść, aby być zdrowym. Uporządkowały więc ogromną dostępną wiedzę na ten temat, podparły ją najnowszymi badaniami, a to wszystko opisały w prosty, przyjazny sposób.
Prowadzą dialog, kłócą się, wyjaśniają trudne pojęcia (np. wskaźnik glikemiczny) i podają swoje sprawdzone przepisy. A to wszystko pod opieką dietetyka – Radosława Bernata.

Tamara i Gośka, dwie kobiety z doświadczeniem onkologicznym napisały świetny poradnik żywieniowy dla tych, którzy zmagają się z paskudną chorobą, a także dla wszystkich, którzy chcą jej uniknąć.
Polecam!  Katarzyna Bosacka

TO NIE JEST KSIĄŻKA, KTÓRA POWIE, JAK WYLECZYĆ SIĘ Z RAKA.
TO JEST KSIĄŻKĄ, KTÓRA MOŻE NAS PRZED NIM UCHRONIĆ.

"Śladami gorczańskiej konspiracji" przedstawia dramatyczne i tragiczne obrazy z historii o wojnie i okupacji w Gorcach i na Podhalu. Zniewolenie, barbarzyństwo i okrucieństwo oraz krwawy terror – formy represji tak charakterystyczne dla planowej eksterminacji narodu polskiego, a stosowane przez niemieckich nazistów, wywołały na tym terenie masowy opór górali. Niniejsza praca to solidnie podparty bibliograficznie i jednocześnie ciekawy dla czytelnika opis warunków i zasadniczych wydarzeń towarzyszących działalności konspiracyjnej patriotycznie nastawionych mieszkańców Podhala.
Czytelnika, zwłaszcza przedstawiciela młodego pokolenia, zaskoczą szczegółowe i raczej nieznane informacje o niewyobrażalnie trudnych warunkach życia ludności, o ich cierpieniach, głodzie, fizycznym i psychicznym terrorze i o ponoszonych stratach, a jednocześnie wciąż niezłomnym duchu i gotowości do poświęceń i pracy konspiracyjnej. Zarówno własne życie, jak i życie ich rodzin o każdej porze dnia i nocy było stawką w walce z bezwzględnym i okrutnym okupantem hitlerowskim. Świat górali tamtych lat nazwano złym czasem, w którym jak w krwawym piekle mieszało się dobro ze złem.
Psychologiczne aspekty zachowań bohaterów książki i kulisy konspiracyjnych działań można lepiej zrozumieć po lekturze drugiej części książki, dającej świadectwo niezłomnych postaw członków rodzin Batkiewiczów i Białoniów w ich pełnej zaangażowania i poświęcenia służbie dla Ojczyzny.
Poznaniu zawartości książki będą niewątpliwie towarzyszyć emocje…

Autor przyrządził niejednoznaczny etycznie koktajl zaprawiony nutą skandalu i groteski.
Niedaleka przyszłość w czasach społeczeństwa rewanżystowskiego. Po sprytnym rozwiązaniu parlamentu w skład nowego obozu rządzącego wchodzi partia UltraPiS, która robi porządki „na dole”: policja otrzymuje procent od grzywny, stając się nadzwyczaj aktywna, a na tytułowych skazanych czekają zaskakujące rodzaje kar i nowatorskich urządzeń.
Sielanka kierownika zakładu wodociągowego zostaje przerwana wskutek dramatycznych wydarzeń osobistych i służbowych. Coraz trudniej mu tolerować działania silniejszych od niego graczy i wyłudzenia. Tymczasem rada miejska naciska na bezpartyjnego burmistrza, aby przygotował konkurs na najlepszy donos w gminie, zaś prokurator rejonowy ostrzy sobie zęby na kierownika za ośmieszenie w sprawie trupa w oczyszczalni ścieków. Kierownik wciąż ukrywa przed burmistrzem tożsamość jednego z pracowników…

Jest to opowieść o dwojgu zakochanych w sobie młodych i wchodzących w dorosłe życie ludzi, którzy rozstali się po pewnym czasie burzliwej miłości. Lecz za sobą tęsknili. Ich losy splotły się na nowo, gdy już jako wykształceni w służbie zdrowia oddawali się bez reszty pracy zawodowej. Mieli za sobą doświadczenia w założonych przez siebie rodzinach, które kochają bez reszty. Pewnej nocy los połączył ich ponownie na nocnym dyżurze izby przyjęć, w okresie świątecznym, gdzieś w Polsce. Wtedy odnaleźli swą dawno utraconą miłość. Czy doświadczenie życiowe weźmie górę nad ich młodzieńczą burzliwą miłością i uczuciem, które nie przeminęło? Jak i co z tej dawnej miłości pielęgniarki i lekarza wyniknie? Czy to prawdziwa miłość, czy raczej krótkie ponowne zauroczenie. Oceńmy sami w kolejnej niespodziance  dla czytelników.

Kolejna niespodzianka dla czytelników. Tym razem kontynuacja książki pt. "Planeta Kapri". Powieść przedstawia dalsze przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing, którzy tym razem będą ocalać planetę KAPRI, wraz z bazą zagłady mieszczącą się na niej, i pozostałe planety znajdujące się na jej trajektorii. Do pomocy będą mieć doskonale wyszkolonych żołnierzy grupy SKROZIR.
Czy misja się powiedzie, czy powierzone im przez dowództwo zadanie uda się wykonać? Tego się dowiesz, czytając dalsze losy bohaterów porwanych z Ziemi.

Książka zawiera przemyślenia i refleksje dotyczące kluczowych zagadnień ludzkiej egzystencji, wynikające z życiowych doświadczeń autorki i jej wiedzy z dziedziny psychologii. Zostały w niej umieszczone również przekazy, które autorka otrzymała ze świata Bożej Miłości... Świat ten, zdaniem autorki, każdy z nas w swoim czasie odwiedzi, a nawet w nim zamieszka na wieczność.
Osoba, która poznała fragmenty rękopisu, stwierdziła: "To bardzo ważna dla ludzi książka... otwarcie serc ludzkich na Boga, miłość, radość i piękno w sobie... co prowadzi do uzdrowienia duszy."
Autorka jest przekonana, że lektura książki pozwoli uświadomić sobie, że tak niewiele potrzeba, aby życie człowieka podobało się Bogu i aby można było zasłużyć na wieczną szczęśliwość.

Filip Roter (ur. 8 lutego 1985 roku w Katowicach) – prozaik, producent muzyki elektronicznej, twórca poezji minimalistycznej, psycholog.
W 2013 roku wydał swój debiut literacki pt. „Pr-o-fil”, następnie w wersji elektronicznej w roku 2014 ukazała się kolejna jego pozycja „Kibol, czyli modlitwa Polaka”…
Książka „Zawiesina”, którą trzymają Państwo w dłoniach, to owoc współpracy z Wydawnictwem Poligraf.
Bon Voyage!
„Zawiesina” Filipa Rotera to perełka dla czytelników poszukujący niespodzianki i eksperymentu literackiego. Nie zawiodą się także miłośnicy literatury i filmu drogi.
Autor zabiera nas bowiem w niecodzienną, szaloną podróż. Bohaterowie cierpią na poriomanię, czyli popęd do włóczęgi i bezustannej podróży.
Mottem książki jest pytanie, na które od razu dostajemy odpowiedź: „Kiedy pojawia się moment, gdy szaleństwo zastępuje stabilizacja?
Wtedy, gdy nie chce ci się już ryzykować, bo boisz się, że stracisz to, co masz. A tak naprawdę gówno mamy”.
Zaryzykujmy zatem i wybierzmy się w wędrówkę z głównymi postaciami „Zawiesiny”.
Jaś i Małgosia/Julien i Małgorzata podążają w transie, byle dalej i dalej… Po drodze mijają „cmentarne drzewa przesycone bezczynnością i przyrodochorobą”, spotykają „świrów i tępaków”, wdychają zapach podróży – „połączenie żarzącego asfaltu orzeźwianego
wodą z hydrantu”. Pisarz sprawnie żongluje różnymi rodzajami literackimi i potrafi przez to spotęgować efekt nierealnej, somnambulicznej ucieczki od realnego świata. Kto raz się zanurzy w tę wyjątkową rzeczywistość, nie będzie już chciał jej opuszczać.

Ta historia to moje życie i marzenia. Rocznik Dona 69, by był w wieku Aniston. Dziewczyny inny rok, ale miały mieć 19 lat, to zmieniłem. Dni te same. Karolinka tylko 90 rocznik i ona z Rejowca. Studia – Wrocław. Nigdy ze mną nie rozmawiała, ale datę urodzin znam, bo znam każdej ślicznej dziewczynki. Nie jestem muzykiem, mało pisałem piosenek, trzy tylko, i nic nie komponowałem. Piosenki tu zawarte to zespół Czarni i Biali Indianie. Przetłumaczyłem na angielski i ciut zmieniałem słowa, by mi pasowały, ale nie komponowałem. To, co myślę o Rihannie, to myślę, kto słyszy, to ją tak oceni, śliczna, bo ja lubię czarne, nie tylko ona. U nas Pakosińska, bo mi się podoba. Popu nie słucham, ale jak Wyszkoni i Dąbrowska coś skomponują dobrego, to posłucham, tylko Wyszkoni, tylko Agnieszka. Dąbrowska z trzy tylko. To nie pop, to muzyka rozrywkowa, a ja tego nigdy… Brodka wybitna, to tak myślę. „Dancing Shoes” słucham często. Pograłbym, ale nie mam palców. To, że Don zna wiersze Mickiewicza, Broniewskiego i Yeatsa, to i ja znam na pamięć. Tak, głupi jestem, że i Miłosza znam, kto zna „Na śmierć poety”, no ja.
(fragment książki)

Książka traktuje o osiągnięciach, z których jesteśmy dumni, i o wspaniałych ludziach, którzy tego dokonali. Przedwojenną przysłowiową wisienką na torcie tych osiągnięć miała być budowa w kraju liczących się wówczas okrętów wojennych w postaci kontrtorpedowców ORP Huragan i ORP Orkan. Biorąc pod uwagę wieloletnie przygotowania i czas trwania takiej budowy w tej skali, byliśmy już na wyciągnięcie ręki od sukcesu. Książka zawiera 134 ilustracje i 4 rozkładane tablice dokumentujące to, co wówczas osiągnęliśmy na Wybrzeżu w ciągu 19 lat, a jest to oszałamiające. Głównym tematem jest konstrukcja nowych kontrtorpedowców. Niestety, przedwojenne sukcesy nie mają przełożenia na stan obecny. W tym roku w dniu Święta Marynarki Wojennej wejdzie do służby największy okręt wojenny, jaki wybudowaliśmy, i nie jest to niszczyciel, a największy jacht wojenny, gdyż chodzi o patrolowiec ORP Ślązak, który budowaliśmy przez 18 lat…
Autor jest badaczem historii bezkompromisowo dążącym do ustalenia faktów. Prawdy szuka, analizując historyczne dokumenty, plany i zdjęcia archiwalne. Szczególnie drąży tematy techniczne. Często idzie więc pod prąd rozpowszechnionym, lecz błędnym poglądom i wyobrażeniom, utrwalanym poprzez powielanie w wielu publikacjach. Każda jego książka obala mity niemające poparcia w archiwach.
Polecamy inne książki tego autora: "Kutry meldunkowe KM 12–KM 15" oraz "Ścigacz S.1".

Szorstka przyjaźń między krainami Hildórien dobiegła końca. Pomiędzy Sautą a jej zamorskim sąsiadem wybuchła zawistna wojna. W Catalpii trwa bratobójcza walka o tron Wysokiego Klifu. W bractwie na Rogatej Górze zawiązuje się spisek, a cesarz zdaje się patrzeć na wszystko spokojnie z południa. Kiedy utarty porządek świata upada, Winrael, dowódca wojsk Sauty, decyduje się przywrócić stary ład. Nie zdaje sobie sprawy, że jest jedynie pionkiem w grze, a jego ruchy zostały już dawno zaplanowane przez Więźnia Oswobodzonego...

Wiem, że dzieci zawsze lubią
misie oraz lalki,
a ja bardzo lubię pisać
wierszowane bajki.
 
Lubię uśmiech wywoływać
i rozpraszać smutki
oraz dzieci przekonywać,
że są krasnoludki.

Wybierzcie się w podróż, o jakiej nawet nie śnił Marko Polo. Razem z bohaterami będziecie przemierzać tajgę, stepy, góry, dżunglę, ocean i sawanny, spotykając mówiące tygrysy, wodnika i jego rodzinę, smoki, ziejące ogniem olbrzymy, ludzi zarówno bez głów, jak i z psimi głowami. Nie zabraknie też wampirów i rusałek. Wschód spotka się z Zachodem, a miłość Tatry i Lecha III zostanie wystawiona na ciężką próbę...

Powieść niezwykła. Czyta się ją jednym tchem i z uczuciem uniesienia, które trwa jeszcze długo po tym, gdy odłożymy książkę na półkę. Jest to historia kilku miesięcy życia ciężko chorego chłopca Ignasia. Żyje on w biednej rodzinie i w biednym otoczeniu. Ale zwyczajne życie chłopca i innych mieszkańców kamienicy okazuje się niezwykłe w prostych i codziennych przyjaźniach, pomaganiu innym i czerpaniu z tego radości. Przeżywanie przez Ignasia własnej choroby jest pogodne; godzi się z tym, co nieuniknione, a jednocześnie jest pełen energii i zainteresowania losami wszystkich wokół, którym chce pomagać. Drugi plan książki jest bajkowy za sprawą skrzata Wianusa. Zadaniem tajemniczego przybysza jest przygotowanie Ignasia do „przejścia”, tam dokąd prowadzi go przeznaczenie.
Po przeczytaniu książki można poszukać w pamięci analogii literackich. Jest w niej coś z „Serca” Amicisa, także z „Chłopców z Placu Broni” Molnára. Jedno jest pewne – „Wianus” to powrót do literatury tych pisarzy, których powieści czytaliśmy i nadal czytamy, powrót do radości i wzruszeń, które przynosiły kartki ich książek, a teraz dają nam je stronice „Wianusa”.
„Wianus” to książka dla wszystkich, którzy ukończyli szósty rok życia. Tyle lat miał Ignaś, który żył naprawdę.