Kryminał i sensacja

“Pallad” — druga z cyklu powieści, które łączy postać Horsta Blankenburga oraz jego współpracowników, rozgrywa się niemal współcześnie. Na rynku surowców strategicznych drożeje pallad będący obiektem spekulacji. Skomplikowana intryga zatacza szerokie kręgi od zachodniej Europy, przez Polskę, Rosję, aż po południową Afrykę. Horst Blankenburg i jego zespół starają się zniweczyć plany destabilizacji międzynarodowej gospodarki i pokrzyżować działania świetnie zorganizowanych i należących do społecznych elit aferzystów. Podobnie jak w poprzedniej powieści nie zabraknie też wątku melodramatycznego, gdyż równolegle do opisanych machinacji obserwujemy uczuciowe perypetie głównego bohatera.

Boudewijn Wilkins od kilku tygodni realizował plan nakreślony pewnej nocy w rezydencji swojego teścia niedaleko Hildesheim. Zadanie było skomplikowane, a jego skala przewyższała wszystko, co Wilkins robił w świecie finansów do tej pory. Najpierw musiał dość dyskretnie i rozkładając działania w czasie, spieniężyć część papierów wartościowych należących do Lukasa-Albrechta von Osterode, swojego teścia. Należało to robić małymi transzami, aby nie wzbudzać nadmiernego zainteresowania na rynkach finansowych. Te małe transze, czyli transakcje zazwyczaj opiewające na sto, dwieście lub nawet trzysta tysięcy dolarów lub euro, przeprowadzał na różnych giełdach, w kilkunastu krajach, przez różne banki, których klientem był Lukas-Albrecht. Jako makler mający stałe pełnomocnictwo od teścia ograniczał się po prostu do wydawania dyspozycji sprzedaży, a czasem — dla niepoznaki — kupował też niewielkie pakiety akcji czy obligacji. Wilkins działał na tyle skutecznie, że po dwóch miesiącach operacji na wydzielonych subkontach dysponował już kwotą ponad pięćdziesięciu milionów dolarów w kilkunastu bankach, w tym czterech szwajcarskich. Największą kwotę — ponad dwadzieścia osiem milionów dolarów denominowanych we frankach szwajcarskich — umieścił w Bankverein Zwirgl.
„Wartka akcja thrillera, która toczy się na wielu płaszczyznach, przykuwa uwagę. I choć każda z książek z cyklu jest samodzielną powieścią, to już polubiliśmy powracających głównych bohaterów”.
Anna Szulc

Los radzi sobie sam, ale pomocy się nie wystrzega.

Gdy nagle tryskają potężne gejzery na Farmie Tohu w Nowej Zelandii, doktor weterynarii Aka Tohu ma własną wizję wykorzystania daru natury. Jej brat Rongo postanawia jednak odsprzedać gorące źródła angielskiej firmie.
Wiedza, intuicja i niezłomne zasady Aki stają naprzeciw bestialstwu i zawiści brata. Niechęć rodzeństwa przybiera nowe formy, gdy na farmie pojawia się konsultant techniczny Michael Wood i towarzysząca mu Minori Abe, intrygująca kobieta z Tokio.
Rongo Tohu za wszelką cenę pragnie postawić na swoim, ale dla jego siostry żadna cena nie ma znaczenia. Rodzinne brudy pierze sama.
Nie wie tylko, że Michael Wood obserwuje każdy jej krok i wcale nie ma zamiaru na tym poprzestać…  

Michael Wood w sensacyjnej akcji, której zwroty, nadzwyczajność zdarzeń oraz niezwykli bohaterowie nie opuszczają żadnej ze stron powieści. Warto przeczytać.

Czytelników wydanej w 2018 roku powieści „Krawędź otchłani” z pewnością zainteresują dalsze losy jej bohaterów. Czy Agnieszka i Thomas stworzą w końcu trwały związek? Czy plany modulatora fal grawitacyjnych uda się jeszcze odzyskać? Czy odnajdzie się zaginiony dziadek Agnieszki? Czy jesteśmy jedynymi gospodarzami naszej planety, czy też może od dawna towarzyszą nam emisariusze obcych cywilizacji? Jakie siły rządzą naprawdę naszym światem? Czy może zagrażać nam kosmiczna katastrofa? Odpowiedzi na te pytania szukajcie w nowej powieści Paula Martina „Protokół Oriona”.
Autor, rocznik 1958, już w czasach licealnych tworzył opowiadania i uczestniczył w olimpiadach z języka i literatury, w głębi ducha marząc o reżyserii filmowej. Krótko przed maturą nieoczekiwanie zmienił zainteresowania i jako kierunek studiów wybrał architekturę. Jeszcze przed dyplomem zaliczył praktykę w Stanach Zjednoczonych, zostawiając na amerykańskiej ziemi swój ślad w postaci pierwszego zrealizowanego projektu. Potem przyszły następne. Zawód architekta otworzył mu wiele drzwi i umożliwił poznanie różnych krajów i kultur. I choć nadal aktywnie uprawia ten zawód, od swojej karmy całkiem uwolnić się nie zdołał. Przez większość życia pisał i pod własnym nazwiskiem publikował felietony i artykuły, zazwyczaj na tematy powiązane z architekturą. W roku 2018 – już pod pseudonimem – opublikował swoją pierwszą powieść sensacyjną „Krawędź otchłani”. Książka zebrała ogólnie dobre recenzje ze strony czytelników. „Protokół Oriona” jest opowieścią o dalszych losach jej bohaterów i ukłonem w stronę czytelników, którzy po lekturze „Krawędzi otchłani” odczuwali niedosyt.

Książka Doroty Sidz nie tylko dosłownie wbija czytelnika w fotel i zaskakuje wartką akcją, ale i zmusza do refleksji nad kondycją współczesnego świata. Po jej przeczytaniu nic już nie będzie takie samo.
Podkomisarz Krystyna Łąkowska dostaje zgłoszenie o spalonym samochodzie w lesie.Kiedy przyjeżdża na miejsce, po wraku nie ma śladu. Postanawia poprowadzić śledztwo na własną rękę. Sprawy komplikują się coraz bardziej. Życiu podkomisarz, jej rodziny i ludzi, którzy jej pomagają, zaczyna zagrażać poważne niebezpieczeństwo.

Czy uda jej się rozwikłać zagadkę spalonego samochodu i dokąd ją to zaprowadzi?
Czy dowie się, kto za tym stoi?
Czy zdoła ujść z życiem, ochronić najbliższych i współpracowników?

Trzymająca w napięciu opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem, osadzona w miasteczku na zachodzie Polski. W 1946 roku większość Niemców wyjechała już na Zachód. Władzę sprawuje polska administracja. W okolicy w tajemniczy sposób giną dzieci i młode dziewczyny. Mieszkańców ogarnia strach. Na posterunek miejscowej milicji przyjeżdża młody porucznik – Marcin Bury. Jedno jest pewne – w miasteczku nie będzie mógł spać spokojnie.
Czy dopadnie tajemniczego zbrodniarza w masce?
Co znaczy zagadkowy różaniec pozostawiany na miejscach przestępstwa?
I kto w tym świecie pełnym przemocy stoi po właściwej stronie?  

– Więc pan, jak wielu innych, myśli, że to kradzież? Panie Blankenburg, ukraść to można nawet i milion dolarów, ale żeby znawca i kolekcjoner kradł obrazy? On raczej ratuje dzieła od zapomnienia. Powiem panu tak: kiedyś, pewnie z dziesięć lat temu albo i dawniej, znajomy kustosz zaprosił mnie do magazynu dość znanej galerii w Berlinie. I wie pan co? Pokazał mi wspaniałe dzieła mistrzów siedemnastego wieku. Flamandzkich mistrzów. Były opakowane w plastikowe i metalowe sarkofagi, a kody kreskowe na pudłach podawały odległe daty kolejnych konserwacji. Tych dzieł, często kupionych za ogromne kwoty, NIKT nie miał oglądać przez dziesięciolecia. Może tylko kontroler przy okazji skontrum czy też konserwator zabytków. A przecież ktoś namalował te obrazy z myślą o zachwycie tych, którzy będą je oglądali. Chciał, by cieszyły nasze zmysły. A zatem, jeśli dzięki takim jak ja w pudłach leżą wierne kopie, a oryginały są podziwiane przez grupę koneserów sztuki i ich przyjaciół, to źle? Panie Blankenburg, to raczej ofiarowanie tym dziełom nowego życia. Wiele z nich było ostatnio publicznie oglądanych przed ostatnią wojną, a może i w dziewiętnastym wieku. Nie wyrażę skruchy, nie przeproszę i nie poprawię się, według pana standardów. Proszę, niech pan przejdzie ze mną do mojej galerii. Jest strzeżona alarmem i niewielu ludzi o niej wie, ale zapewniam, że przynajmniej kilkadziesiąt osób miało już okazję złożyć hołd „magazynowym” mistrzom malarstwa. Przyzna pan, że to wielokrotnie więcej niż zakładają twórcy obecnego systemu muzealnego. I naprawdę, nikogo nie obchodzi, że w magazynie leży kopia zamiast jego oryginału.
Ohnesorge otworzył solidnie wyglądające drzwi i odblokował alarm, używając małej, podświetlonej na zielono klawiatury. Zaświeciły ledowe lampy, rzucając nieco światła na rozległe pomieszczenie. Następnie Ohnesorge nacisnął duży przycisk widoczny po lewej stronie przy drzwiach. Pod sufitem rozjarzyły się liczne reflektorki oświetlające obrazy. Pierwszym wrażeniem Blankenburga było skojarzenie z małym eleganckim muzeum. Nie czekając na zaproszenie gospodarza, podszedł do pierwszego obrazu. Jak w muzeum zobaczył srebrną tabliczkę.
– To Renoir – powiedział właściwie sam do siebie. – Rubens, Vermeer, Tycjan i znowu Renoir – wyszeptał Blankenburg, podchodząc do kolejnych obrazów. Wydawał się zaszokowany.
– Wszystkie one odbywały karę dożywocia w magazynach kilku europejskich muzeów. Chciałem je swego czasu kupić wraz z obietnicą udostępnienia ich publiczności. Bezskutecznie. Musiałem więc znaleźć inny sposób, panie Blankenburg.
(fragment książki)

"Rubens" – trzecia z cyklu powieści, które łączy postać Horsta Blankenburga oraz jego współpracowników, rozgrywa się niemal współcześnie. Na śródziemnomorskiej plaży w Algierii, w na wpół zatopionym kutrze znaleziono obraz samego Rubensa. Wydaje się on autentyczny, ale... w muzeum w Nancy we Francji od dziesiątek lat wisi ten sam obraz. Który z nich jest prawdziwy? W dodatku okazuje się, że w wielu muzeach odkryto kolejne falsyfikaty, a oryginalne arcydzieła w tajemniczy sposób zniknęły. Sprawa ma zasięg międzynarodowy, wykraczający nawet poza Europę. Podobnie jak w poprzedniej powieści nie zabraknie również wątku melodramatycznego, gdyż równolegle do opisanych intryg obserwujemy uczuciowe perypetie głównego bohatera.

Grupa przyjaciół zgłosiła na komendę odnalezienie ciała tam, gdzie codziennie uprawia jogging. Na miejsce przybywa inspektor Krzysztof Mag, który odkrywa brutalną i tajemniczą zbrodnię. Do pnia drzewa przyczepione zostało nagie i okrutnie poranione i zakrwawione ciało ofiary, które imitowało ukrzyżowanie, tyle że głową do dołu. Przy denacie Mag odnajduje deskę z wyrytą inskrypcją w nieznanym sobie języku. Inskrypcja zawierała jeden z siedmiu grzechów głównych. Nasunęła się przerażająca wizja, która stała się rzeczywistością. To dopiero początek. Rozpoczyna się walka z czasem. Rytualna zbrodnia przerodziła się w grę, której reguły narzuca zabójca.
Czy inspektor rozszyfruje wskazówki i powstrzyma zabójcę? Czy kolejne zbrodnie zostaną udaremnione? Ile osób jeszcze zginie?

Marcin Jeschke, ur. 27 marca 1982 r. Część dzieciństwa spędził w domu rodzinnym, gdzie jego życie nie upływało w szczęściu i dostatku. Ze względu na bardzo trudną sytuację, jeszcze jako małoletni chłopiec trafił pod opiekę placówki opiekuńczej, w której przebywał do osiągnięcia pełnoletności. Nie potrafił zdecydować się na jeden kierunek nauczania i próbował sił w różnych dziedzinach zawodowych od gastronomii po ekonomię. W końcu trauma z dzieciństwa odbiła na nim swoje piętno i pociągnęło go na dno. W 2004 r. został osadzony w zakładzie karnym, gdzie przebywa do dziś. Aktualnie zajmuje się pisarstwem. Pisze wiersze oraz powieści kryminalne i sensacyjne. Debiutuje w roli pisarza. "Septem” jest jego pierwszą powieścią, którą zdecydował się wydać. Jest wielkim fanem takich autorów, jak H. Coben, D, Brown, J. Deaver oraz J. Patterson.

Sprawiedliwość jest szlachetną cnotą, ale to egzekucja kary stanowi o jej wartości.

Kiedy Michael Wood spotyka w nowojorskiej strzelnicy bojowej dziewczynę z Tybetu, której uroda oraz celność strzałów nie muszą obawiać się żadnej konkurencji, to jeszcze nie wie, że los rozpoczął właśnie ich wspólną przygodę – pośród okrucieństwa oraz chciwości członków gabinetu władzy na dalekich Filipinach.
Delegowany do Manili w celu wyjaśnienia technicznych kłopotów w wytwórni wodoru Michael ponownie spotyka piękną Tybetankę, ale tym razem już w roli profesor prestiżowego instytutu KIST w Seulu.
Profesor Lasya Kang oraz Michael, pod auspicjami ambasady USA, brną w meandry zleconego zadania. Ich odkrycia drażnią rządzącą ekipę i kiedy w tajemniczy sposób ginie kandydat na prezydenta republiki oraz pojawia się najmniej spodziewany przeciwnik… Lasya i Michael już nie mogą uniknąć ostatecznej konfrontacji.

Powieść z gatunku prozy Toma Clancy’ego oraz Nelsona DeMille’a. Z sensacyjną akcją, z niepospolitymi bohaterami oraz z błyskotliwymi dialogami. Warto przeczytać.

Przerażające zabójstwo księżnej sprawia, że na wycieczkowcu następuje chaos. Anabell, siedemnastolatka pragnąca zostać w przyszłości profilerką, postanawia sprawdzić swoich sił i zaczyna szukać mordercy, jednak na pokładzie z samymi wpływowymi ludźmi jest to trudniejsze, niż się wydaje.

Scenariusz „Szósty z Cambridge” opowiada w szalony sposób ciąg dalszy afery szpiegowskiej ujawnionej w latach 50. w Anglii w służbach specjalnych, czyli w MI5 i MI6, i jej kontynuację w latach 80., kiedy na scenie pojawia się niewykryty dotychczas szósty członek szpiegowskiej sieci, który rzekomo ma przemycać do UK zminiaturyzowane bomby atomowe. Zdemaskowanie pięciu byłych absolwentów Uniwersytetu w Cambridge współpracujących ze Związkiem Radzieckim od lat 30., z których jeden, Kim Philby, sam szef MI6, okazał się później generałem KGB, wstrząsnęło zachodnim światem.
Akcja rozgrywa się w Anglii rządzonej przez Margaret Thatcher, w Klinice Lalek prowadzonej przez nieobliczalnego muzyka i filozofa Jeffreya i jego żonę Betty.

Marian Piegza jest świętochłowiczaninem, emerytowanym nauczycielem, publicystą, popularyzatorem historii Śląska, a głównie Świętochłowic. Wydał kilkanaście książek przybliżających dzieje Śląska i rodzinnego miasta. W roku 2019 zadebiutował powieścią "Odnaleziony portret", a w kolejnych latach ukazały się "Inga i Mutek" oraz "Koleje losu".
***
Świętochłowice – niewielka przemysłowa miejscowość na Górnym Śląsku. Początek 1976 roku, milicja prowadzi dochodzenie w sprawie znalezienia zwłok w miejskim stawie. Śledztwem kieruje Hubert Lazek. Sprawa zatacza szerokie kręgi, wchodzi w środowisko cinkciarzy, łączy się z dokonaną przed kilkunastu laty kradzieżą w miejscowej hucie „Florian”.
Milicjant emocjonuje się swym pierwszym samodzielnym śledztwem, a jednocześnie przeżywa niełatwą miłość do koleżanki z pracy.
W powieści fikcja literacka łączy się z realiami lat 70. XX wieku, z bardzo dokładnie przedstawionym tłem obyczajowym tego okresu.

To nie jest książka dla ludzi o wąskich, zamkniętych horyzontach myślowych. Ani dla tych, którzy bezgranicznie wierzą w zamach smoleński, ani też dla tych, którzy winą obciążają tylko polskich pilotów. Przedstawia również inne, dotychczas nieznane, a zdumiewające fakty.

Śmierć zapytała: „Przekleństwo czy dar?”.
Wybór odpowiedzi niesie ze sobą ogromną odpowiedzialność.
Wybierz właściwie. Drugiej szansy nie otrzymasz.

– Imię i nazwisko?
– Lara Lancaster.
– Wiek?
– Dwadzieścia trzy lata.
– Co pani powie o swoim życiu?
– Rutyna, nic więcej.
Moja trzecia odpowiedź jest czystym kłamstwem, musi tak jednak pozostać. Nie mogę nikomu zdradzić tajemnicy. Odkąd dotknęłam monety, zaczęłam mieć przerażające wizje, lęki, ale i również możliwość poznania skrywanego od wielu lat sekretu. Kobieta, którą spotkałam w tunelu, stała się nierozłączną częścią mojego życia. Nie chcę dopuszczać do siebie myśli, że ona istnieje naprawdę. Chcę o niej zapomnieć, uwolnić się. Walczę z myślami, że te wszystkie sytuacje to wytwór rozległej wyobraźni, sen, z którego nie potrafię się wybudzić, lub po prostu majaczenie po większej dawce alkoholu.
A co, jeśli naprawdę rozmawiam ze Śmiercią?

Po krótkim czasie spędzonym na dnie młody pisarz otrzymał drugą szansę od życia.

Dlaczego upadł polski system obrony przeciwrakietowej  „Tarcza Polski”?
W jakim celu odtajniane są akta IPN-u?
Do czego służy elitom okultyzm?
Czy czarna arystokracja to jedynie wymysł teorii spiskowych?
Czy Polska przygotowana jest na wypadek ataku terrorystycznego?

Młoda dziennikarka jest świadkiem niepokojących zdarzeń, które doprowadziły do upadku polskiego systemu obrony przeciwrakietowej „Tarcza Polski”. Do politycznej gry wykorzystywane są dokumenty zdeponowane w Instytucie Pamięci Narodowej. Osobą, która może jej pomóc w zrozumieniu tych wydarzeń, jest były oficer wywiadu wojskowego, którego działalność wywiadowcza doprowadziła do zakonspirowanych elit praktykujących starobabiloński okultyzm. Pendrive z jego wspomnieniami jest źródłem cennej, ale i niebezpiecznej wiedzy.