Literatura

Książka opowiada o zmianie w życiu Marii, zabieganej menedżerki dużej korporacji, której  otaczający świat nie mógł długo zrozumieć, a stereotypowe myślenie środowiska przyspieszyło jej decyzję. Bohaterką jest wykształconą kobietą, o wysokiej pozycji zawodowej, nagradzaną i chwaloną przez prestiżową prasę.
Maria krąży między ukochaną wyspą a wielkomiejskim życiem. Zauroczona błękitem wód i nieba oraz blaskiem słońca próbuje sobie wytłumaczyć niedorzeczność marzeń przez kilka dobrych lat. Kocha sukces i modny w świecie blichtr, ale ucieka tam, gdzie czuje więź z naturą, ludźmi i tym, czego sama nie potrafi zdefiniować. Tajemniczy magnes w sposób nieokiełznany przyciąga ją do świata, który znała tylko z wakacji. Maria uchyla rąbki pracy zawodowej i życia prywatnego, przeplatając to pobytami na wyspie.
Niczym strzała przebija na wylot tarczę ludzkich wątpliwości i zamienia je w wolę projektowania. Jest przykładem wiary w siebie i umiejętności zarządzania nie tylko wielką korporacją, ale i własnym życiem. Czy można zamienić blichtr na prostotę, zanurzając się w falach namiętności? Oddana matka, zakochana w swojej rodzinie, lubiana przez przyjaciół nagle ulega emocjom na nowej ziemi. Zrzucając czarne szpilki, odczarowuje Kopciuszka. Życiu rzuca wyzwanie, by móc być sobą, a nie tą, której oczekiwał świat.

O autorce:
Zapytała mnie przyjaciółka:
– Ile jest ciebie w twojej książce?
– Nie ma mnie. Są tylko moje emocje, uczucia, myśli, wrażenia, moja radość, dusza, wolność, moje pragnienia.
– Jak to? – zdziwiła się.
– Tak to. Tło książki jest bliskie mojemu życiu i stanowi kanwę dla moich przemyśleń. Chciałabym, by każdy, kto ją przeczyta, mógł zweryfikować swoja strefę komfortu z prawdziwymi, ukrytymi głęboko pragnieniami, przed którymi czuje lęk.
– Czy pisałaś o sobie?
– W pewnym sensie tak. Zmęczona kieratem, związana schematami, systemami, procedurami i niegodząca się na stereotypy, z nieustającym poczuciem wolności własnej, nie szukając, znalazłam powód, który oderwał mnie od „niby wspaniałego” życia, kariery i wszelkich przywilejów. Porzuciłam wielkie miasto, blichtr związany z pracą zawodową, kładąc na szali siebie samą przeciw sobie samej.
– Która wygrała? – zapytała.
– Przeczytaj i potem zapytaj się siebie: czy jest szansa na twoją własną wygraną?

Drogi Czytelniku! Książka, którą właśnie trzymasz w ręku, zawiera listy, które początkowo miały należeć do prywatnej korespondencji przeznaczonej dla nienarodzonych jeszcze wnuków autorki. Za namową bliskich postanowiła jednak opublikować te teksty, abyś i Ty mógł skorzystać z jej bezcennych rad, jak przeżyć życie w szczęściu i miłości. Książka jest pełna magii i nadzwyczajnych historii, które wydarzyły się naprawdę. Nie brakuje w niej jednak trudnych życiowych sytuacji i wartościowych rad, jak przetrwać czas, kiedy znajdziemy się na życiowych zakrętach. Jak postępować, a czego unikać, aby przeżyć to nasze ziemskie życie w błogości i dostatku. Jest w niej również ktoś, kogo nazywa Sternikiem życiowym, który, jak uważa autorka, nie zawitał w jej życiu bez przyczyny i przy każdym upadku podawał jej pomocną dłoń oraz nadzieję, że będzie dobrze, gdy wydawało się, że nie ma nadziei.
Jeżeli zatem chciałbyś poznać piękną historię życia autorki i jednocześnie skorzystać z jej płynących prosto z serca rad, nie odkładaj tej książki na półkę.
Zabierz ją ze sobą i wyciągnij z niej wszystko, co będzie służyło Tobie.

Izabela Szczepaniak - urodziła się i wychowała w małej miejscowości w Polsce. Od 2006 roku mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii, gdzie wiedzie szczęśliwe życie otoczona bliskimi i przyjaciółmi. "Czas przebudzenia… Listy do wnuków" to jej pierwsza powieść, lecz, jak zapewnia, nie ostatnia, gdyż pisanie jest jedną z jej największych życiowych pasji.

W ogarniętym powstaniem Królestwie Polskim w roku 1863 Kacper Tobolski musi przebyć długą drogę, aby schwytać człowieka, na którym chce dokonać zemsty. W trakcie swojej podróży poznaje Andrieja Jakucyna,
Rosjanina, który towarzyszy mężczyźnie w tej trudnej wyprawie. Początkowo powstanie i ogarniający je duch patriotyzmu go nie obchodzą, ale z czasem zauważa on, jak wiele potrafią poświęcić Polacy dla upragnionej wolności. Im bardziej się zagłębia w mrok walk, tym bardziej zaczyna się zmieniać

Wszyscy ludzie mają instynkt mordercy, w końcu jesteśmy drapieżnikami. Ale większość z nas potrafi nad tym panować, schować tę pierwotną chęć mordu w odległych czeluściach umysłu, przykryć ją kodeksem moralności, dobrego wychowania i obowiązujących norm społecznych. Lecz czasami u niektórych ludzi potrafi przebić się przez skorupę. Dzień po dniu małymi kroczkami wypełza, otrzepuje się z kurzu i podrzuca pomysł, by spróbować czegoś nowego.

Wszystkie opisane w tej powieści wydarzenia są oparte na faktach, zmieniono tylko niektóre imiona...
Stefan, zanim stał się taksówkarzem, miał inne zajęcia. Szło mu czasem dobrze, czasem źle – jak to w życiu. Od kiedy jednak został właścicielem ogrodu działkowego, jego codzienne życie taksówkarza nabiera innego wymiaru.

Niki Rock (pseudonim literacki), absolwentka szkoły chemicznej, dyplomowana laborantka pracująca przez kilka lat jako nauczyciel zawodu. Ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez niemal dekadę zasilała kadrę Poczty Polskiej, kończąc pracę na stanowisku kierowniczym. Życie nie układało się tak, jak to sobie zaplanowała i w końcu po wydarzeniach, które bardzo wpłynęły na jej życie osobiste, opuściła kraj i wyjechała w poszukiwaniu szczęścia. Dopiero jednak to, co działo się później, wpłynęło na decyzję o napisaniu tej książki.
Historia opowiada o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, o wzlotach i upadkach, o radości i smutku, o uśmiechu i łzach. Myślisz, że tylko ty masz pecha, że to twoje życie nie układa się tak, jakbyś chciała. Uważasz, że inni mają lepiej, żyją szczęśliwie bez trosk i kłopotów. Wydaje ci się, że los się na ciebie uwziął, dlatego zawsze masz pod górę. Patrzysz z zazdrością na tych, którym powodzi się lepiej niż tobie. Otóż nie. Jesteś jedną z wielu takich osób, ale uwagę skupiasz tylko na sobie.
Książka przedstawia historię, która zdarzyła się naprawdę, a jej bohaterka nadal żyje i walczy z przeciwnościami losu. Nie jest łatwo być sobą w czasach, kiedy pieniądz rządzi światem, kiedy ludzie oceniają cię na podstawie zasobności portfela i koneksji, jakie masz.
Każda próba znalezienia szczęścia kończy się fiaskiem. Trudno być sobą, kiedy świat pełen jest stereotypów, według których jesteśmy ukształtowani, a każda próba zrobienia czegokolwiek po swojemu odbierana jest jak dziwactwo, z góry negowana i odrzucana. Ty sama traktowana jesteś jak osoba niepoważna, z którą nikt się nie liczy, jesteś sama, choć wśród ludzi. To historia jakich wiele, ale tylko ta została spisana, abyś wiedziała, że nie jesteś jedyna, że jest nas więcej.

Tematem książki jest emigracja XXI wieku. Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku nie tylko otworzyło dla Polaków rynek pracy, ale również przyczyniło się do emigracji na dużą skalę, największą w historii Polski. Państwa Unii Europejskiej potrzebowały tanich pracowników i w tym celu rozbudowały agencje pośrednictwa pracy. Agencje te zatrudniają ludzi, którzy w rodzinnym kraju pozbawieni zostali pracy i środków do życia. Przykre jest to, że młodzi wykształceni Polacy, zamiast budować naszą gospodarkę, masowo wyjeżdżają w poszukiwaniu pracy i przyszłości, nie widząc żadnych perspektyw dla siebie i swoich rodzin w kraju.
Powieść oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Bohaterką książki jest młoda wykształcona Polka, która nie odnalazła swego miejsca w ojczyźnie i musiała go szukać w obcym kraju. Jej życie na emigracji przeplatane było ciężką pracą i zmaganiami o każdy dzień, aż w końcu po kilku latach uśmiechnęło się do niej szczęście.

What has happened to the city once thought to be the symbol of American success? For many, Detroit is the symbol of the failure of American capitalism. Due to its size and momentum, it is not possible to simply hide the problems away.

Czy jest na świecie ktoś, kto by nie chciał być szczęśliwy? Nie ma takiego! Współczesny świat mówi: Bierz sprawy w swoje ręce, bo wszystko zależy od ciebie. Doświadczony życiem powie: Przecież to jest kłamstwo, bo od człowieka zależy dużo, a jednocześnie bardzo mało. Jest ogrom możliwych zdarzeń, na które człowiek nie ma żadnego wpływu.
Współczesny człowiek zapomina o Bogu, który z wielkiej swej Miłości stworzył człowieka i dla niego ten przepiękny świat. Chce mu zapewnić nie tylko szczęście wieczne, ale także szczęście na tym świecie, trzeba jedynie w Niego uwierzyć i Mu zaufać.

Piękna i romantyczna opowieść o miłości i udawanym narzeczeństwie z nutką sensacyjną. Historia wyrazistych osobowości i romansu z odrobiną erotyzmu.

P.J.Lenda - polka od wielu lat mieszkająca w Wielkiej Brytanii. Obecnie zajmuje się wychowaniem dwójki dzieci, pisaniem oraz kosmetyką z zamiłowania. Dług wdzięczności to jej debiut literacki, który zaczęła pisać ponad dziewięć lat temu po zakończonym burzliwym związku, pełnym zdrad i przemocy. Zaczynając od zwykłego opowiadania na portalach internetowych, z czasem przekształciła "Dług wdzięczności" w powieść romantyczną łączącą w sobie elementy sensacji i erotyki. Aktualnie autorka skupia swoją uwagę na drugiej części powieści, w której będzie można znaleźć więcej wątków sensacyjnych oraz dużą ilość zwrotów akcji.

– Masz problem z alkoholem i dlatego mnie tak dobrze rozumiałeś? 

– Przerwałem mu i zacząłem zgadywać. 

– Tak bardzo brakuje ci babci, że topisz swoje smutki w szklance? 

– Z bólem patrzyłem, jak walczył ze swoimi emocjami. W końcu nie wytrzymał.

"Dobrze, że to śnieg pada", a nie planety spadają to eksperymentalne, postmodernistyczne opowiadanie, w którym autor bawi się naszymi lękami i niewiedzą. Jest tu kilku narratorów, których głosy się przeplatają. Każdy z nich wygłasza podobne kwestie, powtarzając w innej formie lub kolejności kwestie wypowiedziane wcześniej. Wracają i są roztrząsane kolejne tematy – przeludnienie, brak mieszkań, kończące się zasoby, możliwość wykorzystania zasobów z kosmosu lub ucieczki na inne planety.

Wszystkie wywołane kwestie są bliskie milenialsom. Zapętlenie wielogłosu w tekście może odpowiadać zapętlonym obawom w naszych głowach, które przypominają nam o lękach dotyczących niepewności bytu. A także związanych z dalszą perspektywą, czyli brakiem wody i pożywienia. Również temat eksploatacji kosmosu jest bliski temu pokoleniu, powraca wraz z pomysłami Elona Muska i jego wizją podbicia Marsa. A my, zwykli Ziemianie możemy się tylko zastanawiać (jak narratorzy w opowiadaniu), czy da się zbudować taki silnik, który zabierze nas stąd gdzieś.

(na podstawie recenzji)

Nie sądził, że awizo, które znalazł w swojej skrzynce pocztowej, tak zmieni jego zwyczajne życie.
Nikodem mieszka w Warszawie i większość swojego czasu poświęca muzyce, zarówno zawodowo, jak i w wolnych chwilach. Po otrzymaniu niespodziewanej informacji, przy wsparciu Grześka i Izy – swoich przyjaciół – Nikodem postanawia odwiedzić wioskę Głazaki, aby raz na zawsze zmierzyć się z rodzinną tajemnicą.
W Głazakach poznaje Ankę, która dość szybko wzbudza jego zainteresowanie. Ania jednak skrywa wielki sekret i zataja go przed Nikodemem. Czy powrót do Warszawy zmieni relacje między nimi i czy słowa przysięgi małżeńskiej bywają prorocze?

Seria PRZYCIĄGANIE #1 DOTYK to świat nieprzyzwoitych i gorących fantazji z tajemnicą w tle!

Czym może zakończyć się przypadkowy dotyk? Fantazją. Pragnieniem następnego. A może żądzą popychającą do… łamania prawa? Kate razem z przyjaciółkami spędza wakacje w Alanyi. Czy znajdzie w sobie siłę, aby oprzeć się kolejnej pokusie? Marcos, hiszpański dziedzic fortuny, przyleciał do Turcji, aby załatwić sprawy majątkowe i rozpocząć budowę hotelu Love. Jaką rolę odegra Kate w drodze do zdobycia prawa do gruntu? Jakie decyzje podejmie Marcos? Czy będzie podejrzewał Kate o spisek i postanowi ją ukarać? A może pragnienie jej dotyku będzie silniejsze od marzenia o hotelu?

Nie, nie o poświęceniu, nie o szczęściu powinien człowiek myśleć czy mieć je na uwadze w życiu, ale o spełnieniu w nim swojego obowiązku. Moją powinnością była opieka do samego końca nad mamą i obowiązkiem był ślub z Wandą, a teraz dbanie o całą rodzinę. W przeciwnym wypadku nie tylko nie miałbym spokojnego sumienia i nie mógłbym beztrosko żyć, ale musiałbym siebie uważać za człowieka niskiego, upadłego, na którego nie mógłbym bez wyrzutu patrzeć w lustrze każdego dnia. Byłbym tą kurą, która nigdy nie dotknie swoim skrzydłem chmury. I nie byłoby nawet mowy, aby cieszyć się swoimi osiągnięciami, sukcesami, słowem – nie mógłbym normalnie żyć. Przecież tam na górze wszystko to widzą i wiedzą, nawet jeżeli stamtąd słychać tylko tajemną ciszę. Jest wiele takich chwil w życiu, kiedy prawda zagląda nam w oczy i pyta, co my z nią zrobimy. Nasza młoda natura ciągnie do swobody, często bierze nad nami górę jak wiosna nad zimą, ale później zaczynamy doskonale rozumieć, że najważniejsze w życiu jest spełnienie swojego obowiązku. Nieraz jest to bardzo trudne i żeby go spełnić, trzeba wielu wyrzeczeń, czasem nawet trzeba poświęcić królową.