Literatura obyczajowa

Ślad historii Królestwa Doliny Baryczy zatarł się, pozostawiając wielkie cierpienie. Najlepsi wojowie poginęli na szerokich Wodach Wilczych. Dawny król powraca z wieloletniej tułaczki. Brata się z swym największym dawnym wrogiem i rusza na zamek pod Grodziskiem. Kolejna część „Księcia z Nowego Zamku” pokazuje, że stara siła w godzinie próby potrafi stawić czoła nawet o wiele potężniejszemu od siebie wrogowi. Krzysztof Bargielewicz

"Lumpeks" jest opowieścią o współczesnych mieszkańcach Warszawy. Ich wspomnieniach i emocjach rodzących się z wędrówki postaci pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Rzeczywistość otaczająca bohaterów jest ich integralną częścią. To z niej rodzą się uczucia. Pstrokacizna bazarowego sklepu z używaną odzieżą. Senność i zawieszenie w czasie muru służewieckich wyścigów konnych. Droga z Ochoty na Powiśle. To scenografia, która jest równie kluczowa jak ludzie jej doświadczający, bo to właśnie z tej wzajemności rodzi się niezwykle plastyczna opowieść.

Marek Skrzecz – z wykształcenia archeolog. Zawodowo związany z edukacją nieformalną, w tym popularyzacją nauki oraz wiedzy o bezpiecznym korzystaniu z internetu. Absolwent kursu kreatywnego pisania w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. "Lumpeks" jest jego debiutanckim zbiorem opowiadań.

„Iść można bezwiednie, zupełnie nie rejestrując tego, że nie stoimy już w miejscu, w którym z ogromną niepewnością w sercu znajdowaliśmy się przed chwilą. Nogi, zanim mózg zarejestruje ich poruszanie się, zaczynają nieść nas ku miejscu, do którego nieświadomie zmierzaliśmy przez całe życie. A kroki, najpierw niepewne, powolne, jakby nogi, na których stoimy chwiejnie, potrzebowały rozpędu, nabierają tempa i zdecydowania. Gdy po chwili do mózgu dociera bodziec rejestrujący ruch, nogi nagle się zatrzymują. I stajemy w zaskoczeniu u celu życiowej podróży. Pozostaje jedynie szybko, w okamgnieniu, zastanowić się nad tym, co się stało przed chwilą. Szliśmy, nie rejestrując kroków i, ku własnemu zaskoczeniu, dotarliśmy do miejsca, w którym zawsze chcieliśmy się znaleźć. I co dalej? Odwrócić się szybko plecami do przeznaczenia w obawie przed niepowodzeniem? Czy poddać się uczuciom wyrywającym się z serca, odpocząć po długoletniej wędrówce i zacząć cieszyć się szczęściem, które wreszcie zesłał los?”

Marząca o stabilizacji Mia poznaje mężczyznę swoich marzeń. Przystojny, bogaty i opiekuńczy Brandon wydaje się tym, kogo całe życie szukała.
Okazuje się jednak, że ten „szczęśliwy koniec” to dopiero początek historii.
Walcząc o miłość, kobieta odbywa epicką podróż – przez kluby Barcelony, klasztorny burdel w Los Angeles, aż po zwodniczy blichtr Dubaju. Poznaje galerię barwnych postaci, które odmienią jej życie na zawsze. Tracąc wszystko, zdobywa jedynie śmiertelnych wrogów i naraża życie swoich bliskich. Wydarzenia nieuchronnie prowadzą do tragicznego finału na pustyni, gdzie bohaterka uświadamia sobie, jak niszcząca jest siła ślepej namiętności.
Inspirowana prawdziwą historią, pełna akcji, seksu i czarnego humoru opowieść, która pochłonie i nie pozwoli o sobie zapomnieć.

"Sześć cel umieszczono po jednej stronie pomieszczenia, w półkolu. Były otwarte. Światło w celach miało lekko błękitny odcień. Zapewne Harry stwierdził, że to kolor niewinności. Na ścianie, obok każdego z wejść, umieszczony był panel z przyciskami, a nad wejściem przytwierdzone były duże ekrany. Panele służą zapewne wpisywaniu ofert za dziewczyny, a kwoty wyświetlają się na ekranach. Teraz na wszystkich jaśniał napis: MIŁUJMY SŁUŻĄCE PANU. Harry potrafił stworzyć w swoim burdelu prawdziwie niebiański klimat."

Ta niesamowita książka oparta jest na prawdziwej historii miłości, której przebieg był niezwykle destrukcyjny. Autor zdecydował się jednak zmienić imiona, miejsca i inne szczegóły, aby zachować prywatność osób, których życie stało się inspiracją dla tej powieści. Wszelkie podobieństwa do rzeczywistych osób, miejsc lub sytuacji są przypadkowe i nie mają na celu przedstawiania rzeczywistości. W ten sposób autor szanuje prywatność i dobro osób zaangażowanych w tę historię, jednocześnie przekazując czytelnikom poruszającą opowieść.

Dotychczas wydałem dwie powieści i kryminał: "Przerwany sen", "Dzieci z trójkątnego podwórka", "Siedem teczek".
To jest moja kolejna książka. Jej tytuł "Niezwykłe opowieści" sugeruje, że składa się ona z różnych opowiadań. Jest ich jedenaście, a każde ma zakończenie, które zaskoczy czytelnika.  

Dom, praca i rodzina, wszystko na pozór idealne. Eliza pielęgnuje w sercu ułudę cudownego życia. Gdy wszystko niemal jednocześnie wali jej się w gruzy, podejmuje walkę o nowe. Staje przed wyzwaniami, które w jej odczuciu wydawały się nieosiągalne. Walczy nie tylko o siebie i córkę – o ich wspólną przyszłość – ale też o marzenia. Tymczasem przed nią piętrzą się trudności, które wymuszają podjęcie odważnych decyzji. Czy na nowo potrafi zaufać? Czy znajdzie miłość? Czy zdobędzie odwagę, by sięgnąć po to, co jest w zasięgu nowych możliwości? Wystarczy jedno spotkanie, by jej życie nabrało innego kierunku…

Elżbieta Włusek urodziła się w 1985 roku w Lubinie i nadal tam mieszka. W wyniku indywidualnego toku nauczania ukończyła szkołę średnią. Odkąd pamięta, interesowała się literaturą, a książki zawsze były częścią jej życia. Nieśmiałość i brak wiary we własne siły nie pozwalały jej wyjść poza krąg twórczości innych autorów. Miłość do słowa pisanego i zachęty bliskich przerodziły się jednak z czasem w chęć stworzenia czegoś własnego i nie tylko do szuflady, jak to miało miejsce latami. Tak powstał „Nowy początek” –  jej debiut literacki. Inspiracją do napisania tej powieści były wakacje we Włoszech. Jej życie wypełnia rodzina i przyjaciele, bez wsparcia których nie wyobraża sobie życia. Jest wielką miłośniczką zwierząt. Osobą pozytywnie nastawioną do ludzi i do ich historii.

Antoni Dorogusz-Doroszkiewicz - rocznik 1950. Kresowiak. Autor powieści „Niezawiniony los. Działo się na Kresach w latach wojny”, a także bajek dla dzieci: „5 bajek na dobranoc” oraz „Królestwo za Margerytkę”.

Proponuję czytelnikom podróż w przeszłość – do czasów, gdy podczas II wojny światowej wschodnie rubieże Polski znalazły się pod sowiecką okupacją, która „zadomowiła się” tam i po wojnie. Sięgając do wspomnień świadków, spoglądam na ten okres z perspektywy codziennego życia ludzi, którzy znaleźli się w sytuacji dla nich zupełnie nowej, przekraczającej wszystkie, nawet najczarniejsze przewidywania. Nie ma tu wielkiej polityki, są za to małe sprawy dnia codziennego, który uległ zasadniczemu przeoraniu.

Zbigniew Antoni Kędzierski mieszka w Szczecinie, gdzie ukończył studia w Wyższej Szkole Morskiej. Zarówno podczas wieloletniej pracy na wielorakich statkach pod różnymi banderami, na których pracował jako chief engineer, jak i podczas prywatnych podróży zwiedził niemal cały świat. Mieszkał też w Niemczech, Hiszpanii i Bułgarii, ale zawsze wracał do swojego Szczecina. Zna cztery języki obce: angielski, niemiecki, hiszpański i rosyjski.

"Opowiadania z kubryku" to zbiór historyjek inspirowanych przeżyciami autora. Tytułowy kubryk jest wieloosobowym pomieszczeniem mieszkalnym, w którym spotyka się załoga statku po zejściu z wachty. To tu marynarze dzielą się przeżyciami, snują opowieści i marzą o dalekich lądach czy pięknych kobietach. I do takiego właśnie kubryku zaprasza nas Autor swymi opowiadaniami. Wystarczy wczytać się w tekst i pozwolić działać wyobraźni, a wnet znajdziemy się na pełnym morzu muskani ciepłą bryzą…

"Opowiadania, facecje, anegdoty i jeden esej" to zbiór 24 tekstów bardzo zróżnicowanych tematycznie. Łączy je w zasadzie tylko to, że podane są prozą, a inspirowane przede wszystkim realem, choć nie tylko. Niektóre próby mają wydźwięk surrealistyczny, poprzetykane są fatalizmem i spirytualizmem, proponując tym samym gamę różnorodnych emocji, zadziwienia oraz wzruszeń.

Adam Paluch, ur. w 1943 r. na Podolu, emerytowany profesor antropologii kultury Uniwersytetu Wrocławskiego specjalizujący się w etnobotanice i medycynie niekonwencjonalnej. Pasjonuje się także zagadnieniami epistemologicznymi i metodologicznymi w naukach humanistycznych oraz diarystyką. Ma słabość do jazzu, havan, kotów i dobrej literatury. Ostatnio wydał "Dwie sagi galicyjskie" (2018).

Opowiem wam o prawdziwej miłości, która z huśtawką miała związek i od huśtawki się zaczęła. A było to tak…
W pewne ciepłe sierpniowe popołudnie zadzwonił telefon, Mirek odebrał i usłyszał pytanie o huśtawkę. Rozmowa była przyjemnością dla obu stron. Po czym po kilku dniach do domu Mirka zawitała brunetka z dziećmi. Rodzinka go nie tylko oczarowała, ale i zainspirowała.
W efekcie tego spotkania dzieci dostały huśtawkę, która stała się zabawą dla wszystkich, a Mirek nadzieję na lepsze jutro.
I się zaczęło… Znajomość zaczęła kwitnąć, Mirek bardzo się starał, by pokazać się z jak najlepszej strony. Spotykał się z brunetką, pokochali się i zaczęli snuć plany na przyszłość. Przed nimi cudowne wieczory, wyjazdy, imprezy, ambitne plany…

Autor portretuje osoby, które miały wpływ na jego życie, opisuje relacje łączące go z nimi oraz sytuacje z nimi związane, często dramatyczne, jak śmierć syna, miłosne rozterki, stosunek do rodziców czy dylematy moralne. Prezentuje również zdarzenia, które miały decydujący wpływ na jego światopogląd. Wnioski z tego płynące są ponadczasowe, czasami odkrywcze, a przede wszystkim dające nadzieję.

Najnowsza książka Waldemara Wnuka "Przesłanie Indii", którą w tym roku oddaje w ręce czytelników, to paralelny romans o kosmologicznym wymiarze. Jest to refleksja nad sytuacją egzystencjalną ludzi z Europy Wschodniej, uwikłanych w niezwykle skomplikowaną rzeczywistość XXI wieku. Mówi o „niebezpiecznych związkach” osób pochodzących z Rosji, Ukrainy i z Polski w kontekście wojny domowej na Rusi. Jest to próba znalezienia jakiejś odskoczni dla samoidentyfikacji ludzi, którzy wybrali emigrację, kierując się – by posłużyć się słowami Konstytucji Stanów Zjednoczonych – „dążeniem do szczęścia” (purches to happiness).
Czy Indie ze swoją antyczną i głęboką kulturą mogą pomoc im w znalezieniu alternatywy w poszukiwaniu wartości dla pogrążonej w wojnie rzeczywistości Europy Wschodniej? Odpowiedź na to pytanie autor pozostawia czytelnikowi, zachęcając tylko do refleksji nad sytuacją egzystencjalną współczesnego człowieka Słowiańszczyzny.

Waldemar Wnuk - poeta, prozaik. Urodzony w Polsce, w Tarnobrzegu, a piszący głównie na emigracji w brytyjskim Birmingham.
Autor książek wydanych w Polsce przez Poligraf ("Księga drugiej młodości") oraz przez Manufakturę Słów ("Kaszalot" i "Juliet"). W języku angielskim piszący dla amerykańskiego AuthorHouse ("Athenais", "Dhayana and Anyonyasaraya", "Notalp Hyperanthropos", "The flowers in the morning", "Obsession"). Inspiracje czerpie z własnego biosu, z literatury światowej, z ikon kultury powszechnej oraz z podróży. W poezji zainspirowany utworami E.E. Cummingsa i Edwarda Stachury. Swą prozę chciałby porównywać do twórczości Marka
Hłaski czy Ernesta Hemingwaya.

"Ryzykant i bezwzględna pogoń za złotem" to kontynuacja losów Stanisława, polskiego inżyniera górnika, który z powodzeniem prowadzi międzynarodowe przedsięwzięcia. Stan przebił się na szczyt światowego biznesu kamieni szlachetnych i wprowadził swoje przedsiębiorstwo na londyńską giełdę. W poszukiwaniu nowych wyzwań wyrusza wydobywać złoto na terenie byłego Związku Sowieckiego. Nie jest to jednak łatwe zadanie, gdyż pierwsza akcja kończy się spektakularną klęską. Czy bohater odzyska poniesione straty? Czy odnajdzie właściwą drogę w nieznanym i nieprzyjaznym środowisku?
Tutaj współzawodnicy walczą bez litości i bez żadnych zasad. Zwycięzca bierze wszystko, natomiast przegrany rzadko powraca do gry. Czy Stanowi uda się sprostać takim wyzwaniom?

Andrzej Śliwa, geolog, który przedstawione środowisko zna doskonale. Przez kilkadziesiąt lat zajmował się poszukiwaniem i eksploatacją złóż minerałów – głównie złota. Pracował na kilku kontynentach, pełnił  tam różne funkcje od geologa terenowego do dyrektora kopalni. Był też członkiem rad nadzorczych przedsiębiorstw górniczych. Obserwacjami i doświadczeniami dzieli się w swoich książkach. Akcja powieści toczy się na terenie byłego Związku Sowieckiego wkrótce po jego upadku. Autor przepracował w tym rejonie blisko dziesięć lat.

„Ta historia nie jest emanacją wyników badań, przeprowadzonych rozmów, wykonanych testów. Nie znam nawet naukowych książek i publikacji opisujących istotę tej historii. Jest to obraz przedstawiony przez człowieka tkwiącego w tych wydarzeniach, gdzie uczucia są głównymi bohaterami. Zwykłość staje się tutaj niezwykłością. Czy świat jest zawsze wrogi dla porzuconych dzieci, czy może dla opiekunów decydujących się na ich przyjęcie pod swój dach? Czy połączenie światów dorosłych i dzieci genetycznie im obcych ma sens, bez szkód wyrządzonych sobie nawzajem?”
(fragment książki)

Czy autor odpowie na te i inne pytania?
Czy ból związany z przeżyciami pozwoli mu na obiektywną ocenę?
Czy w takiej sytuacji można w ogóle mówić o obiektywizmie?
Zostawmy to czytelnikowi, jego wrażliwości, empatii i założeniom – ale niech nie przysłonią realiów.

Dwaj panowie o imionach Ziuk i Staszek postanawiają wywołać wielką wojnę, aby wyrwać ojczyznę z łap zaborców. Chce im pomagać kompozytor Ignacy, który – jak na artystę przystało – pozostaje w mocno otwartym związku małżeńskim. Wkrótce okazuje się, że drugi z nich – o nazwisku Tarkowski – też nie jest święty, wiedzie życie playboya i prowadzi niezbyt legalne interesy w sercu Afryki, przez co ma konflikty z policją obyczajową wielu krajów. Czy i jak uda im się wyzwolić Polskę?

***

Z zapatrzenia wyrwał ich głos kapitana McCluskey.
– O, kogo widzę, toż to pani inspektor Natalie… Jak tak dalej pójdzie, wystrzela nam pani cały stan.
– Tak, bo tu jest duża przestępczość – odparła, wstając.
– W każdym razie muszę pani pogratulować. Pani konto wzbogaci się o dwadzieścia tysięcy dolarów.
– W jaki sposób? – spytał Vito, który takich pieniędzy też nigdy w życiu nie widział.

***

Będziesz przywódcą swojego kraju,
Pełnię swej władzy zdobędziesz w maju,
Nieszczęście, jakiego nikt nie przyśni,
Spotka twój dzielny naród we wrześniu.

– Kto to jest?! – Ziuk niemal krzyknął. – Wróżbitka?

***

– Ta Marysia to faktycznie brzytwa, porównywalna z moją Leną – przyznał Rasputin. – Jednak to jest tylko dziesięć modelek.