Literatura

Materia utworu jest ciekawa i posiada swą merytoryczną wagę w warunkach degradacji zasad i procesu wychowania oraz odnotowanych przez współczesną psychiatrię i pedagogikę anomalii oraz zwyrodnień w tym zakresie. Rzecz przywołuje problemy nieobojętne ludziom światłym, wrażliwym, instytucjom i pedagogom poszukującym źródeł wynaturzeń. Żywo też koresponduje z reagującą na te zjawiska twórczością literacką i publicystyką. Jest wyrazem wzbierającej troski o uzdrowienie tej podstawowej dziedziny życia. Nie tylko oglądem rozpaczliwego stanu rzeczy, ale także analizą niektórych istotnych jego czynników, głównie tych, które tkwią w stosunkach rodzinnych, oraz zjawisk pochodnych, jak rodzicielska tyrania, nadopiekuńczość. Równocześnie powieść jest krwią pisana, co podnosi jej aurę emocjonalną, miejscami też bywa dręcząca i okrutna, co zwielokrotnia jej funkcję. Stanowi coś w rodzaju wiwisekcji zjawiska, którego ofiarą pada Marta, bohaterka i narratorka.
Język powieści jest dojrzały, sprawny, potoczysty, naturalny, komunikatywny i żywy. Świetnie też pobrzmiewa zarówno w dialogach, jak i konstrukcjach narracyjnych. Równie klarownie służy wyrażaniu emocji i opisom świata, jak i interpretacjom ludzkich postaw i zachowań. Dlatego rzecz czyta się lekko.
dr Ryszard Tomczyk

Książka nie jest podręcznikiem do nauki gry na fortepianie, a muzyka (mazurki Szopena) przewija się od czasu do czasu przez skomplikowane i zawierające tragiczne wątki życie bohaterów Justyny i Jerzego oraz ich bliskich. Akcja książki toczy się w czasach realizmu socjalistycznego w PRL-u.

Królestwo Dhalii stanęło na rozdrożach swojej historii. Jeśli najwierniejsi rycerze króla Darona nie ocalą mu życia, czy zdoła tego dokonać tajemniczy medalion?

Nastoletnia Melody budzi się w ośrodku terapeutyczno-wychowawczym, nie mając pojęcia, jak i dlaczego się tam znalazła. Poznaje przyjaciół, z którymi odkrywa tajemnicę będącą przyczyną jej pobytu w tym miejscu.

Autor przyrządził niejednoznaczny etycznie koktajl zaprawiony nutą skandalu i groteski.
Niedaleka przyszłość w czasach społeczeństwa rewanżystowskiego. Po sprytnym rozwiązaniu parlamentu w skład nowego obozu rządzącego wchodzi partia UltraPiS, która robi porządki „na dole”: policja otrzymuje procent od grzywny, stając się nadzwyczaj aktywna, a na tytułowych skazanych czekają zaskakujące rodzaje kar i nowatorskich urządzeń.
Sielanka kierownika zakładu wodociągowego zostaje przerwana wskutek dramatycznych wydarzeń osobistych i służbowych. Coraz trudniej mu tolerować działania silniejszych od niego graczy i wyłudzenia. Tymczasem rada miejska naciska na bezpartyjnego burmistrza, aby przygotował konkurs na najlepszy donos w gminie, zaś prokurator rejonowy ostrzy sobie zęby na kierownika za ośmieszenie w sprawie trupa w oczyszczalni ścieków. Kierownik wciąż ukrywa przed burmistrzem tożsamość jednego z pracowników…

Książka ta jest doskonałym początkiem do tego, aby wzbudzić swoją świadomość, zacząć patrzeć na świat z szerszej perspektywy, osiągać więcej, żyć pełniej i szczęśliwiej oraz walczyć o swoje marzenia i wartości. W życiu nie chodzi o to, by znaleźć własną drogę, a o to, by ją stworzyć.
Stwórz siebie

Wiktor Zakrzewski z wykształcenia mgr ekonomii, masażysta i rehabilitant oraz technik weterynarii zamieszkały w Wąbrzeźnie. Z zamiłowania motocyklista, podróżnik i pisarz. Po kilku zakrętach życiowych stwierdził, że ważniejsze jest być niż mieć i od tego czasu zwiedza świat na dwóch kołach niejednokrotnie samotnie. Pracę natomiast zmienił na dającą mu osobistą satysfakcję, czyli taką w której może pomagać zarówno zwierzętom, jak i ludziom. Zadebiutował jako literat w 2021r. zbiorem opowiadań erotycznych pod tytułem „Od(Nowa)”. Pisze w wolnym czasie, aby sprawić przyjemność sobie i osobie czytającej jego teksty. Stara się pisać o rzeczach, które jego zdaniem są ważne, a społecznie pomijane i traktowane jako tabu. Chciałby poprzez swoje dzieła zachęcić czytelników do przełamania barier i do otwartego rozmawiania o tak ważnej sferze życia każdego człowieka, jaką jest seks. Najnowsza powieść pod tytułem „Metamorfozy” przedstawia historię trzech przyjaciółek, które chcą zmienić swoje życie i zamierzają tego dokonać w dość nietypowy sposób. Na jaki pomysł wpadły kobiety? Czy osiągnęły sukces w swoim zamierzeniu? Jakie były efekty ich działań możesz się dowiedzieć już teraz. Wystarczy zacząć czytać książkę, którą trzymasz właśnie w dłoni.

Esej dotyczący postaw politycznych ludzi rządzących w PRL i w III Rzeczypospolitej oraz ich wpływu na sytuację geopolityczną, społeczną i gospodarczą Polski na początku XXI wieku.

Czasami rodzina jest całym naszym światem. Nawet gdy odchodzi, pozostaje w naszym sercu. Podobnie jest w życiu Tomasza. Jest ambitnym dziennikarzem, który na swoim koncie ma wiele sukcesów. Ostatni reportaż, jaki pisze, różni się od pozostałych tym, iż nie tworzy go sam. Pomaga mu w tym kilkoro przyjaciół, a jednym z nich jest jego 17-letnia córka.
Śledztwo w szkockim mieście to nie tylko praktyka pisarska, ale również forma terapii dla Tomasza.

Pruszków – ta nazwa dla wielu ludzi jest synonimem jednego – Mafii.
W latach dziewięćdziesiątych Mariusz Sz. wychował się w tym specyficznym mieście. Jako nastolatek niemal codziennie spotykał na ulicy gangsterów, którzy dzięki amnestii, ogłoszonej przez ówczesnego prezydenta, opuścili przedterminowo więzienne mury.

"Walka z Temidą" to kontynuacja pierwszej części książki o „Chłopcach z Pruszkowa”, którzy byli członkami zorganizowanej grupy przestępczej. Po zabójstwie Andrzeja K. „Pershinga”, domniemanego mafijnego bossa, przerażony Jarosław S. ps.„Masa” opuszcza swój dom i ucieka na Śląsk. Kiedy ukrywa się w innym regionie Polski, policja zatrzymuje go i osadza w areszcie śledczym. Podczas gdy przebywa on za kratami, większość jego kolegów odwraca się od niego i zrywa z nim przestępczą współpracę. Wtedy właśnie władzę nad „miastem” przejmują „Młode Wilki”, będące zbrojnym ramieniem „starych pruszkowskich” gangsterów.

Ta kryminalna sprawa zapowiada się mało interesująco. Ot, zabójstwo dokonane na zapleczu miejskiego teatru.

Wiktor Kwiatkowski jest dyrektorem wydziału kultury. Na fali zmian politycznych, które nastąpiły po ostatnich wyborach w Polsce, zostaje zwolniony z pracy. W tym samym czasie toczy się jego sprawa rozwodowa. Aby odzyskać spokój i równowagę wewnętrzną, wyjeżdża na wyspę Rodos. Wszystkie dotychczasowe przeżycia są niczym wobec tego, co ma się dopiero zdarzyć.

"Miłość Witolda" jest kolejną książką autora – to historia miłości nieśmiałego Witolda – marzyciela z prowincji – do wiejskiej dziewczyny, która pragnie zostać malarką. Po długich, wielokrotnych i nieudanych próbach poznania dziewczyny – o imieniu Ola – Witold wreszcie przypadkiem ją spotyka, poznają się i przeżywają wspaniałą, pełną wielu zaskakujących zwrotów miłość. Są ze sobą szczęśliwi, jednak Ola wciąż pragnie być uznaną malarką i kiedy spotyka chłopca z miasta, który także maluje, drogi jej i Witolda się rozchodzą, by po wielu latach znów się spotkać...

Ryszard Wójtowicz – rocznik 1953, autor wspaniałej powieści "Potrójny układ", w której bohater zaplątany pomiędzy miłością, pracą i rodziną zmuszony jest dokonywać w życiu trudnych wyborów. "Potrójny układ" to tajemne aleje miłości uczciwego i zaradnego w pracy mężczyzny, kochającego męża i syna, któremu układ zabiera wszystko.

Nigdy nie czytałam o tak pięknej miłości. (Kasia M. z Krakowa – lat 19)
Czy to możliwe, że może istnieć taka miłość? (Kinga L. z Lublina – lat 21)
Czytałem całą książkę z zapartym tchem. (Janusz K. z Gdyni – lat 18)
Po koniec książki płakałem z żalu nad Witoldem. (Olek W. z Kielc – lat 20)
A więc tak wygląda prawdziwa miłość. (Joasia K. z Kęt – lat 18)
Zrozumiałam, że żyć to znaczy kochać. (Anna K. z Warszawy – lat 23)

Powieść to pasmo przygód bohatera w szkole oficerskiej w Toruniu. Na kanwie życia podchorążackiego autor opowiada o miłości, seksie, nauce sztuki wojennej, ludzkiej przyjaźni i przeżyciach powiązanych z kręgami kryminalnymi. Wszystko to dzieje się w specyficznej atmosferze socjalizmu, jaka zapanowała po stanie wojennym w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku w Polsce. Jest to jedyna tego typu polska powieść, która powstała po stanie wojennym.


Na policzku mojego syna zauważyłem czerwony odcisk od zaoliwionej lufy pistoletu. Ten oprawca przyłożył mu broń do twarzy! Tego było już za wiele.
W szoku podbiegłem do niego i przystawiłem mu pistolet do głowy.
Złapałem za szczękę i wcisnąłem mu lufę między zęby.
– Ty esbecka świnio! Rozwalę cię! – wrzasnąłem i chciałem pociągnąć za spust.
Widziałem przerażenie w oczach pułkownika.
– Piotrze, nie!!! – usłyszałem głos Katarzyny.
***
W odległości dwudziestu kroków od szeregowego Świerszcza ustawiłem w szeregu ochotników. Tak, to było coś jak pluton egzekucyjny. To był dla mnie szok.
Pierwszy raz w życiu ustawiłem pluton egzekucyjny. (…)
Pluton wycelował lufy karabinów w Świerszcza.
– Ognia!!! – padła decydująca komenda.
Pluton nie zawahał się. Wszyscy pociągnęli za języki spustowe karabinów.