Poezja

Tomasz Sikora (ur. 1973 w Warszawie) – ukończył studia magisterskie w Instytucie Rusycystyki na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego, a także podyplomowe studia z zakresu Public Relations – skuteczne kreowanie wizerunku oraz Executive Master of Business Administration w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Jego zainteresowania są tak zróżnicowane jak wykształcenie i rozciągają się od pogłębionej analizy dzieł Fiodora Dostojewskiego, poprzez sektor marketingu i reklamy BTL, aż po zarządzanie ryzykiem reputacji przedsiębiorstw. Prywatnie – szczęśliwy mąż i ojciec trójki dzieci. Od wielkomiejskiego zgiełku ucieka czasem na spacer po warmińsko-mazurskich lasach, nad pomorskie rzeki lub na bałtyckie plaże. Pisze, bo lubi.
Wiersze wybrane to w znakomitej większości utwory z lat młodzieńczych Autora. Wciąż zaskakująco aktualne dzięki uniwersalnym tematom, z którymi się zmierzył. Mamy tu człowieka i naturę. I naturę człowieka. Mamy miłość i przemijanie. I przemijanie miłości. A na deser kilka humoresek, żeby nie było aż tak poważnie... W tomiku znalazły się między innymi znane już wąskiej publiczności: „Klincz”, „Truskawki”, „Przyjechałem późnym wieczorem”, „Dyptyk” oraz „Cztery pory roku”. Jest również niezawodna damska „Torebka”, a także rzecz o myszy na gzymsie.

Atrakcyjność świata, który maluje Janina Dobrowolska, polega na tym, że dzięki przemyślnie stosowanym metaforom wiersze jakby unoszą się nad ziemią, lewitują. Widać to i w jej opisach przyrody, i w subtelnych erotykach, i wtedy gdy opisuje smutny, deszczowy dzień listopadowy. Neologizmy, które stosuje, ułatwiają czytelnikowi wejście w jej świat. Bo jeśli w wierszu "Orchidea w doniczce" czytasz, że liście ścieżą się, od razu wiesz, co Autorka opisuje. To tylko jeden z przejawów jej językowego bogactwa.

Siedlisko jest małą, położoną na uboczu rolniczą gminą. Ludzie są tu mili i życzliwi, a w upalne lato można znaleźć schronienie nad brzegiem Odry, która płynie tu szerokim zakolem. Jej dorzecze, oglądane z murów romantycznej ruiny zamku rodziny Schönaich-Carolath, zaprasza do czułych pocałunków i lirycznych wzruszeń oraz wynurzeń. Dlatego nie można się dziwić, że w tych okolicznościach przyrody pewna pani – rodzona mieszkanka gminy Siedlisko – Janina z Bielaw w przerwie między dojeniem krowy a oporządzaniem świnek pisze wiersze. Dziwić się jednak należy wójtowi Dariuszowi Strausowi, który nasłał na wiejską literatkę trzy kancelarie prawne, policjantów, prokuratorów i sądy. Dlaczego wójt wytoczył z powództwa prywatnego proces karny gminnej poetce? Dlaczego Janinę z Bielaw chce wtrącić do lochu? Zapraszam do lektury.

Mieszkam wraz z mężem w pięknym Inowrocławiu. Przez wiele lat pracowałam jako nauczycielka i bibliotekarka. Obecnie jestem szczęśliwą emerytką.  
Mam nadzieję, że moje wiersze wywołają na Waszych twarzach radosny uśmiech, pozwolą na chwilę zastanowienia, poprowadzą w cudowny świat wyobraźni, a z czasem staną się wspomnieniem szczęśliwego dzieciństwa.

Maria Ogrodowczyk urodziła się w 1983 roku. Ukończyła Wydział Prawa na UAM w Poznaniu, a następnie studium oficerskie w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu i studia podyplomowe na kierunku bezpieczeństwo narodowe w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Kocha zwierzęta i długie piesze wędrówki.
Ta książka to jej debiut literacki.

Drogi Czytelniku, zapraszam Cię w podróż:
…do zaczarowanego lasu; znajdziesz tu kojące krajobrazy i pachnące polany zapraszające do odpoczynku, ale także obszary bagienne, ciemne i pełne oswojonych potworów;
…do mojej głowy, duszy i serca; znajdziesz tu uczucia, emocje i marzenia, które pewnie też nosisz w sobie… albo nosiłeś – jest tu wszystko, co przez wiele lat chciałam powiedzieć, ale…
się bałam albo nie umiałam znaleźć właściwych słów.
Mam nadzieję, że w moich wierszach odnajdziesz siebie i że zainspiruję Cię do napisania własnym szyfrem tego, co nosisz w środku i co chcesz powiedzieć sobie albo innym.

Zbigniew Adam Koniusz - urodzony w 1964 roku. Żonaty, czworo dzieci i pies (rodzina to sens istnienia). Z wykształcenia lekarz, z potrzeby serca poszukiwacz (szczęścia, prawdy, piękna i Boga). Nie polityk, ale na polityce trochę się zna (parafraza znanego cytatu), już piątą kadencję radzi w powiecie pińczowskim.
Czytelniku, w Twoje ręce oddaję zapisane życiem karty z nadzieją, że choć jedna fraza wywoła emocje (te literki to ja). Większość to nowe teksty, część to utwory już publikowane (mam do nich szczególny sentyment).

Grzegorz Banach, z wykształcenia architekt, z zawodu rolnik. Przyjaciel kotów amator sztuk wszelakich, w tym rysunku, rękodzieła i literatury.
Od lat zamieszkały w niewielkiej wsi w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, gdzie wraz z rodziną prowadzi ośrodek agroturystyczny.
Dowcipne i minimalistyczne – chyba tak najprościej można określić zawarte tu wiersze. Dzięki humorystycznemu przedstawieniu pozwalają zachować dystans wobec niekiedy absurdalnej rzeczywistości. Traktując zaś język z przymrużeniem oka, niekiedy nawet
pikantnie, bawię się słowami, nie zapominając jednak o porządku charakteryzującym utwory rymowane.
Zapraszam do mojego świata!
Grzegorz Banach

Nikt nie może kierować drugą osobą, tak aby robiła to, co chcą pozostali. Ale życie z takiego czy innego powodu spłatało nam figla, którego może niejednokrotnie nie chcieliśmy. Jednak wtargnęliśmy na tor, po którym nasze życie rozpędzało się coraz bardziej i bardziej. Oglądamy się za siebie, zatrzymujemy się w nieodpowiednich miejscach i w końcu następuje całkowity upadek życia, które miało być ostoją rodziny i naszą, a o którym nie mieliśmy pojęcia, że tak może się skończyć. I czas, który dajemy sobie, przyrzekając, że już nigdy więcej nie sięgniemy po kieliszek i pełną wódki butelkę, która zrujnowała nasze życie i wielu innym, którzy również przysięgali jak my. Już nigdy więcej. A potem z powrotem. I pojawiają się myśli, które nas ciągle nachodzą, a może skończyć z sobą. A jednak wytrwałość nie zawsze idzie w parze z naszymi myślami, jednym się udaje, a drudzy się topią. I ciągłe wyczekiwanie na zmianę naszego życia, które samo się nie zmieni. Musimy chcieć, musimy z tym walczyć, niejednokrotnie osamotnieni. By wejść w życie na trzeźwo i dążyć do tego, że to już dzisiaj, może jutro. Lub nie uda nam się pokonać nałogu, jesteśmy za słabi, by walczyć ze sobą i z naszymi myślami, które nas dręczą, przypominając, jak to było dawniej. Było życie na trzeźwo…
Tomik zawiera utwory wierszowane i prozę poetycką.

WSPOMNIENIA I MYŚLI to z jednej strony świadectwo tragicznych wojennych przeżyć autorki, a z drugiej jej przemyślenia podane w zgrabnej formie aforyzmów. Części, mimo że wydają się odmienne, wzajemnie się uzupełniają. Kiedy już poznamy losy autorki przedstawione we wzruszającym opowiadaniu, zrozumiemy, że może ona pozwolić sobie na moralizowanie. Co więcej, powinniśmy z uwaga przeczytać jej przemyślenia i sentencje, gdyż kryje się w nich doświadczenie i życiowa mądrość.
To książka, z której powinniśmy czerpać garściami, jest to bowiem i źródło historyczne, i zbiór złotych myśli.

Janusz Kucicki SVD (Płońsk, 1967), profesor Uniwersytetu Nanzan na Wydziale Humanistycznym (Nagoya, Japonia). Autor czterech monografii i ponad czterdziestu artykułów z zakresu nauk biblijnych. Ten tomik wierszy jest jego debiutem literackim.

Byłoby lepiej, gdyby te wiersze nie musiały być nigdy napisane.
Byłoby lepiej, gdyby ta książka nie musiała się nigdy ukazać.
A jednak zostały napisane i zostały wydane.

Po co pisać wiersze o wojnie i ludziach nią dotkniętych?
Może, aby zobaczyć, ile człowieczeństwa jeszcze pozostało w nas,
widzach stojących z boku.

Może, aby zrozumieć człowieka, który dzisiejsze marzenia porzucił,
aby bronić wolności, rodziny i przyszłych marzeń, co w sercu się zrodzą.

A może tylko po to, byśmy zrozumieli cierpienie ofiar wszystkich wojen
i powstrzymali się od prób budowania lepszego świata
na zgliszczach wojen nierozliczonych.

It would be better if these poems never had to be written.
It would be better if this book never had to appear.
Yet, they were written and published.

Why write poems about war and people affected by it?
Perhaps to see how much humanity is left in us,
spectators standing on the side.

Perhaps to understand a man who abandoned today’s dreams,
to defend freedom, family and future dreams that will be born in his heart.
Or perhaps, just to understand the suffering of the victims of all wars
and refrain from trying to build a better world
on the ashes of unresolved wars.

Książka składa się z fragmentów pamiętnika i opisuje rozwój człowieka, który dokonuje się przez samotność, ból, zaburzenia psychiczne, seksualność i oczywiście miłość. Bohaterką książki jest kobieta, która doświadcza naprzemiennie wzlotów i upadków, co ostatecznie doprowadza do tego, do czego zawsze, prędzej czy później, doprowadza życie…

Aforyzmy podobno wyszły już z mody, ale może warto znów do nich wrócić, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z ich satyryczną formą. Bez poważnego zadęcia i silenia się na ponadczasowe mądrości zatrzymajmy się na chwilę i pobawmy z autorem, żonglując słowami i ich opacznym znaczeniem.
Zapraszamy do dobrej zabawy! W krótkiej satyrycznej oprawie aforyzmy mogą zyskać nowe znaczenie i dać nam szansę na odczytanie na nowo znanych na co dzień słów, przysłów czy zwrotów.

Zosia, młoda stażystka, po ukończeniu szkoły otrzymuje szansę pracy w Lasach Państwowych. Na początku nie jest świadoma, co ją tak naprawdę czeka i z jakimi zadaniami codziennie musi się zmagać leśnik. Wkrótce jednak poznaje swojego mentora Wiesława, który pracuje na stanowisku leśniczego już od kilkunastu lat. Ten na początku studzi ogromny zapał stażystki. Dobrze wie, że to ciężki kawałek chleba. Z czasem jednak nabiera do niej większego zaufania oraz widzi w niej godnego następcę. Opowiada jej leśne historie, nie zawsze ze szczęśliwym zakończeniem. Z każdym dniem Zosia nawiązuje nowe przyjaźnie i nabiera doświadczenia, uświadamiając sobie, jak ciężką prace trzeba włożyć, aby wyhodować las, a później trzymać nad nim pieczę i że na pracownikach leśnych spoczywa ogromna odpowiedzialność. Zawód leśnika staje się jej życiową pasją...
Cała opowieść jest napisana wierszem.

Znajdujące się w tym tomiku wiersze oraz niewielkie utwory literackie pisane prozą osnute zostały wokół wspomnień, dążeń, marzeń i wypełnionych nadzieją na ich zrealizowanie oczekiwań. Słychać w nich także głos i widać wytężoną pracę demiurga stwarzającego zupełnie różną od dotychczasowej – dawniej niemożliwą do osiągnięcia – życiową perspektywę poety egzystującego teraz już tylko „nad brzegiem morskiego jeziora”. Jest tu też mowa o ożywionej naturze, zwykłych przedmiotach, smakowitych potrawach i wszechobecnych szlachetnych uczuciach, które pozwalają poecie tworzyć, utrwalać, udoskonalać i upowszechniać wszystko to, co jest śliczne, idylliczne i przez wrażliwe, uczciwe osoby doceniane.

Marek Biegalski – magister filologii polskiej, ceniący dobrą muzykę, interesującą literaturę i teatr. Potrafi patrzeć na ludzi życzliwie, ze zrozumieniem i głębokim przekonaniem, że w każdym człowieku tkwi dobro, pogoda i charakterystyczny dla niego twórczy talent. Dlatego swoje artystyczne działania poeta realizuje nie tylko poprzez pisanie tekstów literackich – takich jak te zamieszczone w tej książce – lecz także stara się na co dzień relacjonować wszystkie naprawdę interesujące społeczne i kulturalne wydarzenia mające miejsce na Kociewiu – z którym autor tego tomiku jest związany od dzieciństwa – i w Starogardzie Gdańskim, czyli w mieście, w którym stale przebywa i mieszka.

„Z uśmiechem żyje się lepiej” to zbiór fraszek, które zabiorą czytelnika w podróż do krainy pogody ducha, pozwolą nie tylko na chwilę zapomnieć o codzienności, ale także wywołają uśmiech na twarzy, a może nawet wzbudzą śmiech, co w dzisiejszych czasach jest tak niezwykle rzadkie.
Jak twierdzi Autor, tematy tych perełek dobrego humoru, okraszonych odrobiną ironii wzięte zostały „z życia i sufitu”. Odnajdziemy w nich różnokolorowy wachlarz poruszanej problematyki, od dogłębnej analizy ludzkich postaci, słabości, wad i zalet charakterów, poprzez relacje damsko-męskie, sferę życiowych problemów i dylematów, aż do tych zdecydowanie poważniejszych o charakterze filozoficzno-refleksyjnym.
Błyskotliwe, pouczające, zaskakujące trafnością spostrzeżenia, celnymi puentami, ale przede wszystkim zabawne i pełne zrozumienia dla ludzkich słabości, skłaniają do spojrzenia z uśmiechem nie tylko na otaczający nas świat, ale także na nas samych. Ich lektura to doskonały sposób zarówno na chwilę wytchnienia i dobrej zabawy, jak i na poprawę nastroju czy odrobinę refleksji.

SPOSÓB NA UDANY ZWIĄZEK
Aby małżeństwo miało
Tylko same zalety,
Ona winna być głucha,
A on co najmniej ślepy.

TEORIA WZGLĘDNOŚCI
Czekającym wloką się godziny,
Nie tym, co w kolejce do gilotyny.

BÓG WIE WSZYSTKO
O czarnej mrówce w noc czarną
Na czarnym kamieniu,
Choć tak istotą marną,
Wie o jej istnieniu.

CZAS TO MOCARZ
Nie ma takiej materii na Ziemi,
Której by czas w pył nie zmienił.