Wydawnictwo Poligraf

Zgrany duet, mama i córka od wielu lat zmagają się z hemochromatozą, ponieważ obie na nią chorują. Na własnej skórze poznały jej blaski i cienie oraz nieprzewidywalność.
Ich codzienność to nieustająca podróż pod prąd po zdrowie.
"Hemochromatoza. Nadmiar żelaza we krwi" to pierwsza część przewodnika po chorobie, jaką jest hemochromatoza, oraz objawach i zaburzeniach jej towarzyszących.
Książka jest przeznaczona dla osób zmagających się z tym schorzeniem na co dzień.
Jest także kierowana do specjalistów wspierających i leczących pacjentów, aby mogli zrozumieć tę chorobę nie tylko od strony teoretycznej podręczników medycznych, lecz także problemów, jakie mają takie osoby w codziennym funkcjonowaniu.
W tej części przewodnika poruszone zostały tematy:
– Rola żelaza w organizmie człowieka.
– Choroby związane z nadmiernym gromadzeniem żelaza.
– Choroby współistniejące w przebiegu hemochromatozy.
– Dieta w hemochromatozie.

"Kraina Olbrzyma" to kontynuacja powieści "Ród" – utworu z pogranicza dokumentu historyczno-przygodowego z elementami science fiction. Fabuła opowieści rozgrywa się u podnóża Gór Olbrzyma, na terenach dzisiejszego Dolnego Śląska. Poznajemy losy mieszkańców małej wsi Marcinowo, pokazane na tle wielkich wydarzeń dziejowych, takich jak bitwa pod Legnicą, reformacja czy I i II wojna światowa.
Na terenie tej małej wsi splatają się losy Polaków, Czechów i Niemców, przeżywają oni tu swoje wzloty i upadki, zakochują się, a nierzadko giną w wojennej zawierusze. W powieści pojawiają się też elementy fantastyczne, magiczne przedmioty i zaskakujące zwroty akcji.
Mieszkańców Marcinowa, późniejszego Martindorfu, od kłopotów często ratuje słynny karkonoski Duch Gór. Udziela im nie tylko wsparcia materialnego, lecz także wskazówek moralnych, aby zło dobrem zwyciężać.
Dodatkowym atutem powieści jest opisana w tle piękna przyroda Kotliny Jeleniogórskiej.

"Ród" to powieść z pogranicza dokumentu historyczno-przygodowego z elementami science fiction. Fabuła utworu rozgrywa się około 10 000 lat p.n.e. na terenie kontynentu zamieszkanego przez plemiona Slona. Plemiona te w wyniku kataklizmu spowodowanego przez wybuch na wyspie znajdującej się pośrodku Wielkiej Wody muszą uciekać, by ratować się przed niechybną śmiercią. Uciekając z Matki Ziemi, zabierają ze sobą Bryłę Świętego Ognia, którą to tajemniczy mieszkańcy z wyspy Atlanty umieścili w Jaskini Niedźwiedzia. Ród wędruje na północ kontynentu, pokonując po drodze wielkie połacie ziemi porośnięte przez nieprzebyte lasy oraz Olbrzymy – wielkie pasmo górskie, za którym to w pokrytej lodem dolinie obchodzą swoje największe święto nazwane Świętem Wielkiego Niedźwiedzia.
Prawie po roku wędrówki docierają do Doliny Obfitości, nad którą górują dwa wzniesienia. Na jednym z nich, nazywanym przez tubylców Soboto, budują kopczyki i osadę na zimowe przetrwanie. Przez cały czas wędrówki towarzyszy im jednooki wilk, który w tajemniczy sposób czuwa nad ich bezpieczeństwem.

„...A IMIĘ JEJ POLSKA” to tomik poetycki wydany z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, poświęcony ojczyźnie i jej bohaterom, często bezimiennym.
Cześć ich pamięci!

Często myślę o losie... Nie wziąwszy go w swoje ręce, pozwoliłem, żeby sam zaanimował przebieg sporego okresu mojego życia.

Świat możemy zobaczyć z dwóch perspektyw, które nierzadko balansują na granicy prawdy (choć ona jest pojęciem względnym i niejednoznacznym). Rzeczywistość może nas przerażać i zachwycać, ale zawsze będziemy w niej żyć. Z czasem pojawią się dziwne pytania i poważne problemy, a my będziemy pozostawieni samym sobie. Możemy tylko szukać… Ale czego?
Patrzyliście kiedyś w lustro?
Pewnie tak, zapewne więc domyślacie się, jakie to uczucie.

"Tomik poezji z rękawa" to trzy lata wspomnień wrażliwej dziewczyny, która przeżyła swoją pierwszą miłość, pierwsze rozczarowania i okres sprzeciwu wobec niesprawiedliwości otaczającego ją świata. Wiersze oddają też uczucia autorki związane z rozłąką z bliskimi i domem rodzinnym, są pełne ciepła, miłości i emocji, które żyły w młodej duszy i chciały się z niej wyrwać na zawsze.
(na podstawie "Posłowia")

Tomik "Wierszy 151, zachwyci Cię niejeden" autorstwa Anny Chciuk jest niezwykłym prezentem dla Czytelnika. Ten zbiór wierszy jest jak podarowany nam kunsztowny naszyjnik z drogocennych kamieni, który możemy wziąć w dłonie i cieszyć się jego pięknem, a jednocześnie mamy możliwość wydobycia spośród wszystkich składających się nań cennych elementów tylko jednego – tego najważniejszego w danej chwili naszego życia.
Wiersze te są przepełnione miłością i życzliwością do drugiego człowieka, a także do każdego najdrobniejszego przejawu naszego istnienia i rzeczywistości. W niektórych Czytelnik odnajdzie drogę do spełniania marzeń, do zmiany swojego życia, do kształtowania od nowa samego siebie. W innych otrzyma ogromną dawkę siły i motywację do walki z przeciwnościami losu. Jeszcze inne dadzą wytchnienie i zwrócą uwagę na czasami niedostrzegane ulotne chwile szczęścia, jakie potrafią dać obserwacja lecących w świat baniek mydlanych czy merdającego psiego ogona, migające do nas gwiazdy, odpoczynek z filiżanką herbaty w dłoni, wędrówka wśród kwiatów w ogrodzie czy też zagłębianie się w leśnych ścieżkach.
Czasami Autorka w żartobliwy, pełen ciepła sposób wskazuje Czytelnikowi drogę przez zakamarki ludzkiego charakteru, wśród emocji, które nami rządzą. Delikatnie popycha nas w kierunku tych dobrych uczuć, miłości do samego siebie, dzięki której można poczuć się szczęśliwym, ale także odnaleźć bliskość drugiego człowieka. Zachęca nas do walki z własnymi słabościami, do walki o swoje życie i marzenia.
Każdy z wierszy emanuje niezwykłym zrozumieniem ludzkiej natury, a jednocześnie chęcią wsparcia w zmaganiach z samym sobą w drodze do szczęśliwego, dobrego życia.
Ten tomik to NAPRAWDĘ arcydzieło!

„Zrzędnik”. Wierszowana opowieść dla dorosłych czytelników o przygodach zrzędliwej i pyszałkowatej kotki o uroczym imieniu Gracja,
która zamiast docenić to, że zyskała prawdziwą, pełną i kochającą rodzinę w postaci rodziców i dziadków, dąsa się i złorzeczy, gdy tylko coś nie idzie po jej myśli.
Wszelkie zawarte tu spostrzeżenia widziane są oczami Gracji, więc obiektywizmu raczej nie należy się spodziewać. A ona żali się na ciężkie (w jej mniemaniu) chwile, jakie przeżywała, kiedy rodzice wyjeżdżali i musiała zostać pod opieką babci.
Owa charakterna kotka zupełnie zapomniała o wcześniejszym życiu w schronisku w myśl zasady – mnie się to po prostu należało!

Czy praca w systemie dwudziestoczterogodzinnym, z dala od rodziny, przyjaciół, własnego prawdziwego życia, w której nie są szanowane prawa człowieka i pracownika, może dawać nadzieję tysiącom polskich opiekunów osób starszych pracującym w Niemczech? Czy starość we własnym domu – zakrapiana samotnością, chorobą, smutkiem, żalem, tęsknotą, goryczą, w towarzystwie osoby, która nie rozumie prostych, wypowiadanych przez nas zdań, jest oznaką statusu społecznego, luksusu, troski rodziny i państwa? Czy beznadzieja może stać się nadzieją? Czy nadzieja nie jest złudna? Dokąd prowadzi droga polskiego opiekuna? Czy służący do wszystkiego jest tym, czego potrzebuje stary schorowany człowiek w ostatnich latach, miesiącach, dniach, godzinach swojego życia? Te i inne pytania towarzyszyły mi podczas mojej pracy. Docierały do mnie informacje: „Umarła nasza koleżanka”, „Nasza koleżanka jest chora na raka. Pracowała na działalność. Z czego ma teraz żyć?”, „Opiekunka z dwudziestoletnim doświadczeniem szuka pracy w opiece”, „Umarł mój podopieczny. Strasznie to przeżywam. Szukam pracy na już”… W końcu zdałam sobie sprawę z tego, że moje życie jest jak ciepły nadmorski piasek, który przelatuje w promieniach słońca między palcami. Słońca, które przez kilka ostatnich lat widziałam zza niewidzialnych krat dzielących mnie od reszty świata.
Barbara Bereżańska – urodzona w 1978 r. w Środzie Śląskiej. Po ukończeniu Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego Sióstr Niepokalanek w Wałbrzychu rozpoczyna studia na Hochschule für Technik, Wirtschaft und Sozialwesen w Zittau. Pod koniec 2014 r. decyduje się na wyjazd do Niemiec w charakterze opiekunki osób starszych. Po trzech latach zakłada blog pt. Perły rzucone przed damy. Początkowo ukazują się na nim jedynie krótkie opowiadania, które cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Z czasem porusza również ważne aspekty pracy w opiece, takie jak: czas pracy, czas wolny, prawa i obowiązki opiekunki, formy zatrudnienia, możliwości wypowiedzenia umowy. Pomimo że w tej branży pracuje blisko pół miliona Polaków, nikogo nie interesuje ich los. By dotrzeć do większego grona czytelników, publikuje Perły rzucone przed damy. (Bez)silna opiekunka, czyli polsko-niemiecka (bez)nadzieja to kontynuacja jej pierwszej książki.

Kolejna niepotrzebna książka. Czego dziś można się jeszcze nauczyć z książek? W czasach, gdy w internecie wszystkiego o wszystkim można się dowiedzieć, a o pieniądzach oraz o inwestowaniu każdy wie, że aby bezpiecznie i dobrze inwestować, trzeba swoje środki dywersyfikować; że najlepszym sposobem jest lewarowanie w nieruchomościach, bo nic nie zapewni ci tak dobrych i pewnych dochodów jak wynajem nieruchomości; że warto mieć w domu kilka złotych monet; że trzeba inwestować w akcje, żeby wspomagać gospodarkę; że obligacje państwowe są nie tylko pewną, ale też patriotyczną formą inwestowania; że gra na forexie przynieść może niesamowite korzyści finansowe; że kryptowaluty dają anonimowe i niezależne od systemu finansowego zyski; że jeśli jesteś przedsiębiorcą, to twoją najważniejszą inwestycją jest twoja firma; że nie wydaje się kapitału na zakup maszyn, samochodów czy czegokolwiek, jeśli można skorzystać z leasingu; że dobrodziejstwo dotacji państwowych lub unijnych daje niezwykłe możliwości rozwoju… itd., itp.
Jeśli to wszystko już wiesz, to masz łeb nabity po sam korek i jesteś świetnie wytresowaną ofiarą. W żadnym wypadku książki tej nie kupuj. Jest cienka niczym broszura, o wiele za droga jak na efekt 40 lat doświadczeń oraz wielomiliardowych sukcesów finansowych i nic ci nie da, bo w twojej głowie nie ma miejsca na choćby odrobinę nieszablonowej wiedzy. Kup sobie gazetę. Jest tańsza, zrozumiesz całą zawartą w niej propagandę i nie będziesz miał poczucia, jakby autor tamtejszego bełkotu próbował ci naubliżać.
Ta książka jest o Życiowej Wiarygodności w dziedzinie Kompetencji Czasu i prezentuje historię teraźniejszą polskiego przedsiębiorcy oraz genezę myślenia wystandaryzowanego inwestora.
Nic to dla ekstremistów swojego zadufania.

„Po prostu o komunikacji” – tak można by streścić tę książkę. Nie ma w niej tabel, wykresów i zanudzania (bez urazy). Jeśli zdarza ci się rozmawiać z kimś i wszystko wydaje się w porządku, a potem okazuje się, że jednak się nie zrozumieliście – to ta książka jest dla ciebie. Przeczytasz w niej między innymi o tym, co pomaga w zrozumieniu innych ludzi, a co przeszkadza. W jakie pułapki często wpadamy i dlaczego „migawki” to niekoniecznie jest to, co myślisz. Czy pies to dla każdego taki sam pies. Czy „tam, gdzie zawsze” dla wszystkich znaczy to samo. Kiedy jest się skutecznym w komunikacji. I w ogóle po co się wysilać, przecież to takie proste. Co zrobić, gdy pojawią się emocje – które nie zawsze pomagają – i jak je wykorzystać (w dobrym celu oczywiście). Co się może wydarzyć, gdy nie umyjesz naczyń, a co, gdy w pobliżu, podczas rozmowy przejedzie tramwaj. No i na koniec, po co właściwie mamy się dogadywać, może kłóćmy się dalej, przecież jesteśmy w tym nieźli.
Przyjemnej i owocnej lektury.
PS Wiesz, jakie jest najbardziej polskie słowo…? Znajdziesz je w środku.

Każdemu człowiekowi życzyć należy takiego momentu w życiu, w którym zrozumie, że wszystko, co działo się dotąd, działo się po coś, a to, co się nie wydarzyło, mogło posłużyć za podstawę istotnych refleksji i budowania dalekosiężnych planów. Tej jednej chociaż chwili, w której wszystkie elementy puzzli zwanych życiem nagle poukładają się w wyrazisty obraz. To chyba jest uczucie zbliżone do szczęścia. I z takiej właśnie perspektywy, z samego środka chwili, w której widać jasno i śmiało, kim się jest, po co się żyło dotąd i co właściwie jest najważniejsze, przemawia autor tej książeczki.
Gdyby próbować opisać ją jednym zdaniem, brzmiałoby ono tak: to opowieść o poszukiwaniu spokoju i krokach prowadzących do zrozumienia siebie i otaczającej człowieka rzeczywistości. Ale Ty, Drogi Czytelniku, możesz przecież do tej recenzji dopisać zdania kolejne. Bo to pewne, że wiele zawartych tu opowieści z przeszłości i gruntownych przemyśleń na temat rodziny, relacji międzyludzkich, nauki i Boga skłoni Cię do refleksji. Czytaj tak śmiało, jak śmiało pisze o sobie, swoich słabościach i zwycięstwach odważny autor.

I believe that the beauty of the English language lies in its capacity to convey complex ideas, emotions, and experiences precisely yet gracefully. To celebrate its grandeur, I have created this mini-dictionary of "100 Cultured Words", selected with meticulous care for elegance and sophistication. Each entry is accompanied by its pronunciation, definition, and an example of its use in context, facilitating comprehension.
Whether you are a seasoned writer seeking to elevate your prose, a student eagerly expanding your vocabulary, or a lover of words, I am positive you will be inspired. May this mini-dictionary be an invitation to rediscover the art of refined expression.
Jakub Barczyk, MA in English Philology
Author, "100 Cultured Words"

Piękno u Marcina ma wiele barw. To, czy coś jest piękne, jest kwestią odczuwania natury, kuchni, architektury, poezji, malarstwa. Ale piękno to również to, w jaki sposób postrzegasz takie prozaiczne czynności jak sprzątanie, robienie kawy czy wybieranie stroju. O pięknie nie decyduje wykształcenie ani bogactwo, lecz umiejętność dostrzeżenia tej małej cząstki, która jest tylko dla ciebie.
I Marcin właśnie taki jest, u każdej ze swoich partnerek dostrzega piękno w innym wymiarze. Piękno, które go zachwyca, podnieca i fascynuje.
Seks i erotyzm są tu doskonałym dodatkiem samym w sobie, bardzo pikantnym, a jednocześnie intymnym.
Monika Mozuł-Becherka

Utrzymana w konwencji erotyku książka Macieja zabiera nas w świat Marcina, bynajmniej nie młodzieńca, który w tajemniczy sposób wszedł w posiadanie dużej fortuny i zaczyna realizować swoje marzenia. Oprócz luksusowych samochodów, ekskluzywnej nowej rezydencji wybudowanej w podwarszawskim Milanówku oraz przedsięwzięć biznesowo-charytatywnych Marcin niejako mimochodem spełnia również swoje fantazje erotyczne. Swoje, ale tak naprawdę chyba też przeważającej większości facetów. Z wieloma kobietami, w różnym wieku i powalającej urody. W ciągu jednego lata… Cóż, ja po prostu temu gościowi cholernie zazdroszczę…
Paweł Jajszczyk

Barwne, nieoczywiste i wychodzące poza schemat opowieści erotyczne opisujące sytuacje widziane męskimi oczami. Ciekawa propozycja i świetna instrukcja dla kobiet chcących poznać i zrozumieć męski punkt widzenia erotyki i relacji damsko-męskich.
Anna Grochowska