Historia

Co działo się na naszych ziemiach, zanim Polska została Polską? Czy wiesz, że na podstawie najnowszych badań wyglądało to zupełnie inaczej niż dotąd sądzono? Ta powieść historyczna przeniesie Cię do zarania naszych dziejów pełnego bezpardonowej walki o władzę. To opowieść o intrygach, miłości, szalonych eskapadach i dozgonnej przyjaźni. Pełna zaskakujących zwrotów akcji saga rozgrywa się na kanwie intrygującej historii Europy pierwszej połowy X wieku. Otwórz ją i poznaj fascynującą zagadkę pochodzenia rodu Piastów, który wprowadził Polskę na mapę świata.

Agata Stopa ukończyła psychologię kliniczną na Uniwersytecie Warszawskim. W 1992 r. wyjechała z Polski i wraz z rodziną mieszka na stałe w USA w stanie New Jersey. Jest prezydentem organizacji charytatywnej zajmującej się nauczaniem języka polskiego i promowaniem polskiej kultury. Jest również dyrektorem Polskiej Szkoły im. F. Chopina w Allamuchy i nauczycielem 9 i 10 klasy. Historia, a zwłaszcza historia średniowiecza jest jej pasją. W 2016 r.wydała książkę „Świętosława królowa wikingów”. „Ojciec Mieszka. Tajemnica rodu” jest jej drugą książką.

"Dzisiaj rozstrzelałem pierwszego człowieka. Myślałem o piątym przykazaniu, ale na wojnie ono chyba nie obowiązuje."
W dzisiejszym świecie wyszydzanych świętości moralność jest jak relikt z minionej epoki, zbędna, a nawet przeszkadza w osiągnięciu wygodnego życia, bo tylko takie się liczy. Bez przywrócenia należnego jej miejsca zagrożenie wojną będzie nam stale towarzyszyć, gdyż wojna zaczyna się w sercu człowieka.
"Wszystkie wojny są ze sobą spokrewnione… Jedna pociąga za sobą kolejną i jest jak choroba zakaźna, która wybucha raz tu, raz tam."
Wojna… Podczas gdy garstka ludzi cieszy się z jej profitów, w zaciszach domowych tysięcy zwyczajnych ludzi rozgrywają się tragedie. Dla nich życie zatrzymuje się nagle w miejscu… i przestaje istnieć. Tu nie ma zwycięzców ani pokonanych. Tyle samo ważą łzy każdej matki, żony i dziecka. To o nich jest ta uniwersalna w swej treści książka.

ARNO SURMINSKI – niemiecki pisarz i publicysta, ur. w 1934 r. we wsi Jegławki w powiecie kętrzyńskim. Jego rodzice zostali w 1945 r. deportowani w głąb Rosji, skąd nigdy nie wrócili. Autor mieszka i tworzy w Hamburgu. Z licznych jego powieści i opowiadań na język polski przetłumaczono: "Polninken czyli historia niemieckiej miłości" (1994), "Wypaść z gniazda. Opowieści z Kalischken" (1995), "Wieś w Prusach Wschodnich" (2008), "Życie ptaków w Auschwitz" (2011) oraz "Grunowen czyli minione życie" (2014).

Krzysztof Styburski - emerytowany żołnierz działań specjalnych i wojsk specjalnych. Służbę wojskową rozpoczął w 1980 roku od wstąpienia do Szkoły Chorążych Wojsk Zmechanizowanych w Elblągu, gdzie ukończył kierunek działania specjalne. Z wojskami specjalnymi związany przez przeszło 30 lat, przechodząc przez stanowiska dowódcze do dowódcy zespołu bojowego. Ma doświadczenie sztabowe w pracy w komórkach rozpoznawczych i operacyjnych. Był szefem Wydziału Planowania Operacyjnego, Wniosków i Doświadczeń oraz SOLE. Uczestniczył w kilku misjach poza granicami kraju.
Posiada uprawnienia instruktora spadochronowego, szkolenia górskiego, gimnastyki, pływania, strzelania sportowego. Ponadto jest sternikiem jachtowym i płet-
wonurkiem. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, jest absolwentem WSOWZ we Wrocławiu oraz obronił doktorat z nauk wojskowych na AON o tematyce związanej z operacjami specjalnymi. Jest głównym autorem (więcej niż 80% treści merytorycznej) pierwszej doktryny narodowej operacji specjalnych oraz planów rozwoju wojsk specjalnych do 2010 roku.
Książka opisuje na podstawie faktów z historii Polski, począwszy od I wojny światowej do dziś, tworzenie założeń mających wpływ na obecne funkcjonowanie wojsk specjalnych. Tematem przewodnim publikacji jest opis modelu działania i funkcjonowania tych wojsk, który w międzynarodowym środowisku „specjalsów” przyjął miano „polskiego”. Będąc twórcą „modelowania”, autor przedstawia kulisy jego powstania oraz wdrożenia. Pomimo upływu lat od powstania wojsk specjalnych nigdy modele składające się na „polski model w operacjach specjalnych” nie były dotychczas publikowane. Po przeczytaniu tej pozycji czytelnik powinien zrozumieć, dlaczego wojska specjalne są rodzajem wojsk, jakie były przyczyny ich powstania, jakie mają zadania, oraz orientować się w ich sposobie użycia. Jest to pozycja dla każdego, kto chce zrozumieć konflikty oraz rolę wojsk specjalnych w procesie ich rozwiązywania. W pracy czytelnik znajdzie wiele wątków socjologicznych, politologicznych i historycznych, związanych i służących przybliżeniu tworzenia się założeń prezentowanego modelu. Nie jest to podręcznik, ale publikacja w dużej mierze wyjaśniająca i edukująca, przeznaczona dla osób mających podstawy wiedzy związanej z wojskowością.

Działania podejmowane przez Wehrmacht na Kaukazie nie cieszą się zbyt dużym zainteresowaniem badaczy. Dotyczy to przede wszystkim operacji z jesieni 1942 r., które schodzą na dalszy plan wobec równoczesnej bitwy 6. Armee pod Stalingradem. W związku z tym niezwykle rzadko poruszana jest kwestia, gdzie zakończyła się niemiecka ofensywa na pola naftowe w rejonie Grozny i Baku oraz kto dotarł najdalej na południowy-wschód i na południe ZSRS. Oba te osiągnięcia należą do Kampfgruppe von Hake z 13. Panzer-Division. Miały one miejsce w czasie walk na linii Nalczyk-Ordżonikidze w listopadzie 1942 r.
Do tej pory nie powstała ani jedna publikacja, w której przedstawiono by działania tej grupy bojowej podczas operacji w Republikach Kabardo-Bałkarii i Osetii Północnej jesienią 1942 r. Dzięki szczegółowej analizie oryginalnych dokumentów 13. Panzer-Division, książka ta pozwoli na pierwsze w literaturze prześledzenie szlaku bojowego Kampfgruppe von Hake w czasie ostatniej niemieckiej ofensywy w kierunku kaukaskich pól naftowych.

Głównym tematem „Podróży do kolonii” jest emigracja.

Autorka zaprasza na niekonwencjonalną wędrówkę śladami Adama Mickiewicza w miejsca, w których żył i które odcis-
nęły swe piętno na jego twórczości. Polonistka przemierzyła szlak od Zaosia, gdzie się urodził, po Konstantynopol (dzisiejszy Stambuł), gdzie dokonał żywota.

W czasach, w których żyjemy, sprawy polityki nabrały pierwszorzędnego znaczenia – można powiedzieć, iż stały się czymś nadrzędnym nad innymi tematami, nawet preferowana gospodarka, jak nie trudno dostrzec, też od nich zależy.

Paris Kowalczyk urodziła się w 2004 r. w Morristown, w stanie New Jersey. Należy do rodziny, dla której kultura i tradycja to najważniejsze wartości w życiu. Autorka uwielbia podróże, które otworzyły wiele drzwi w jej życiu oraz wpłynęły na postrzeganie świata. One też stały się inspiracją do napisania tej książki. Paris pasjonuje się nurkowaniem, wspinaczką górską, turystyką, a także gra na różnych instrumentach. Jej pochodzenie, europejskie korzenie oraz podróże sprawiły, że zainteresowała się historią. Wraz z rodziną odbyła czterdzieści cztery wyprawy zagraniczne. Celem jednej jej podróży była Polska. Gdy w 2016 r. Paris udała się do Warszawy, aby spotkać się z rodziną, zwiedziła również Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Przekonało ją to do przestudiowania wielu artykułów dotyczących I i II wojny światowej. Temat ten tak ją wciągnął, że przeczytała ponad pięćdziesiąt książek historycznych i szukała informacji o Holokauście. Różne emocje, takie jak gniew i ból, skłoniły ją do zastanowienia się, dlaczego ludzie zachowywali się nieludzko. To zmotywowało ją do napisania tej powieści historycznej. Paris nie jest Żydówką, ale jej serce należy do wszystkich niewinnych ludzi, których Hitler kazał brutalnie zamordować. Tą powieścią oddaje hołd tym, którzy w tamtych czasach stracili swoje życie.
Książka Paris to też apel do całego świata, by wszyscy wreszcie zrozumieli, że demolowanie planety, głodujące dzieci, krzywdzone kobiety, gwałty, bezprawie, zabijanie, nienawiść, dyskryminacja, ludzie umierający z głodu to Holokaust XXI wieku.
Dobitnie podsumowuje to emocjonalne przesłanie autorki: Chciałabym, aby mój apel o pokój i tolerancję trafił do Waszych serc.

W ciągu kilku lat świat się bardzo zmienił. Ruth i jej rodzina nagle zostali zmuszeni do ukrywania się w związku z okupacją i utworzeniem getta w Warszawie. Ruth, trzynastoletnia dziewczyna, niespodziewanie straciła spokojne dzieciństwo i znalazła się w obozie koncentracyjnym, w którym odebrano jej nadzieję na życie. W obozie doświadczyła strasznych wydarzeń. Czy można wybaczyć zdradę, która spowodowała śmierć i zniszczenie? Czy można złożyć najwyższą ofiarę, oddając swoje życie za kogoś innego? Podążaj za Ruth w jej podróży przez mroczny okres Holokaustu.

Prawie natychmiast partyzant „Lis” został wstępnie przesłuchany przez jednego z oficerów, którzy go przyprowadzili, tego podpułkownika z mapnikiem. „Tawariszcz politruk”, jak zwracali się do niego pozostali Sowieci, zadał Modestowi tylko jedno podchwytliwe pytanie.

Oparty o kamienną ścianę Leris z obojętnością przyglądał się szczurom biegającym nieopodal jego palców u stóp. Oparty o kamienną ścianę Leris z obojętnością przyglądał się szczurom biegającym nieopodal jego palców u stóp.

Dopiero kiedy jedno z stworzeń go ugryzło, poruszył stopą, by odpędzić zwierzę. Mały drapieżnik ani myślał uciekać, mało tego – jego piski przywołały kolejnych amatorów ludzkiego mięsa.

Klęska w kampanii wrześniowej 1939 r., spowodowana uzgodnioną pomiędzy naszymi sąsiadami agresją na Polskę, wymusiła na najwyższych władzach cywilnych i wojskowych, grupach walczących do niedawna żołnierzy WP oraz tysiącach osób cywilnych ewakuację do zaprzyjaźnionej z Polską Rumunii. Zamierzano stamtąd dostać się do Francji i kontynuować walkę z Niemcami. Nadzieje te okazały się płonne. Rumunia – państwo neutralne, a dodatkowo naciskane przez Niemcy – internowała w obozach prezydenta RP, rząd, Naczelnego Wodza z jego sztabem oraz tysiące polskich żołnierzy. Wywołało to swoisty konflikt polsko-rumuński, w którym dyplomacja i politycy odegrali istotną i nie zawsze pozytywną rolę. Innym choć wplecionym ściśle w wydarzenia wątkiem książki są losy cywilów, wśród nich rodziny inteligenckiej z Poznania i kupieckiej z Płocka uciekających przed Niemcami.

Autor książki jest historykiem, absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskał doktorat z historii myśli społecznej na UW. Był wykładowcą na WAT i SGGW w Warszawie. Ma w dorobku kilka książek tzw. małego formatu dotyczących drugiej wojny światowej i wiele artykułów w czasopismach naukowych. Proponowana Czytelnikom książka jest wynikiem kontynuacji zainteresowania tą tematyką.

Nosimy w sobie pragnienie życia wiecznego i zgłębiania wszelkich tajemnic. Od wieków wielcy myśliciele zajmowali się tymi tematami, lecz czasem wiedza była celowo ukrywana przez wtajemniczonych. Podobnie ma się z naszymi władcami, królami przedchrześcijańskimi i niektórymi naukami Jezusa.
Poruszona w niniejszej publikacji kwestia „legendarnych” królów polskich ma dać jak na razie nikłe wyobrażenie o naszych korzeniach. Ale nakreślone niektóre bóstwa i wierzenia pradawnych Słowian udowadniają, że my, Polacy, od zawsze byliśmy ludźmi wierzącymi w jednego Boga. Dlatego nikt nie powinien nazywać nas poganami lub barbarzyńcami. Opisani jesteśmy jako naród poczciwy, wierny, łagodny i gościnny. Mamy tę szlachetność wpisaną w nasze geny. Rasa Wielka Rodu Niebieskiego, jak jest zapisane w Wedach staroruskich, dotyczy Słowian, a my nimi jesteśmy i bądźmy z tego dumni. Kroczmy odważnie w dzieje świata, ponieważ nie jest ważna ścieżka, która prowadzi do Boga, ale człowiek po niej kroczący!

"Strajk dokerów w Nowym Porcie. 1946" przedstawia wydarzenia, które rozegrały się w gdańskiej dzielnicy Nowy Port.
Trudne warunki życia i pracy w podnoszącym się z wojennych zgliszczy mieście oraz rozpościerająca swe rządy nowa władza to prawdziwa mieszanka wybuchowa. Z jednej strony ciężko pracujący za głodowe pensje dokerzy. Po drugiej stronie barykady funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa podejrzliwie spoglądający na przybyłych do pracy w porcie robotników.
W dniu 10 sierpnia 1946 roku doszło do jednego z największych w powojennej Polsce starć między władzą a obywatelami. Robotnicy portowi w związku z pogarszającą się sytuacją materialną wyszli na ulicę, domagając się zmian. Zgromadzeni pod Urzędem Zatrudnienia przedstawili swoje postulaty. Jednak nie doszło do porozumienia, na przeszkodzie do rozwiązania sprawy stanęli funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, którzy przybyli na miejsce strajku. Początkowo, chociaż od razu zostali rozpoznani, nikt ich nie ruszał. Dopiero w chwili, gdy zaczęli zachowywać się prowokacyjnie, mówiąc kogo i w jakiej kolejności będą aresztować, zapadła decyzja o przegnaniu ich z placu. Zrobiono to grzecznie, jednak jeden z funkcjonariuszy nie wytrzymał napięcia, wyciągnął broń i oddał strzał, raniąc robotnika.
Wydarzenie to rozwścieczyło tłum, który dał upust emocjom, ciężko raniąc dwóch ubeków, a jednego zabijając.
Zajścia w Nowym Porcie miały daleko idące konsekwencje dla całej dzielnicy.
Niniejsza praca odsłania kulisy tamtych wydarzeń, wydobywa z mroków zapomnienia fakty, które dla ówczesnej władzy były niewygodne i które miały być zapomniane. Krok po kroku odtwarza przebieg i następstwa strajku. Przedstawia prawdziwą wersję wydarzeń, odmienną od tej zaprezentowanej oficjalnie przez władze i utrzymującej się od 1946 aż do 1990 roku, kiedy zaczęto odkłamywać fakty o strajku. Do tego czasu jednak powstało też wiele mitów, które należało obalić, by wydobyć prawdę.
Książka "Strajk dokerów w Nowym Porcie. 1946" to praca przywracająca dobre imię osobom dotkniętym następstwami strajku, a z których komunistyczna władza zrobiła przestępców.

Mówiąc o piramidach, przeważnie mamy na myśli ich klasyczny obraz wyrażony trzema piramidami w Gizie. Mało kto odkopuje z pamięci setki innych podobnych budowli rozsypanych po całym globie. Kojarzymy je z czymś wielkim, stabilnym, trwałym i precyzyjnym jak szwajcarski zegarek. Dorzucamy do tego parę tysięcy lat, kilka milionów kamieni, stawiamy to wszystko w Egipcie i piramida gotowa. Oczywiście, należy jeszcze wrzucić do środka faraona, zatarasować drzwi i zgasić światło. Wielu z nas nosi w sobie taki właśnie wizerunek piramid.
To błędne koło. Czy tak jest naprawdę?
Poczytaj – może zmienisz zdanie.
Krzysztof Bryś

Leanid Lauresh (ur. 1963), białoruski pisarz. Dwunasta książka autora poświęcona jest historii Lidy w latach 1922–1939 i oparta na dużej liczbie materiałów, które po raz pierwszy weszły do obiegu naukowego. Niniejsze wydanie to adaptowane tłumaczenie książki z języka białoruskiego, opublikowanej w Białorusi w 2017 roku.