Poezja

Nieodgadnione, pełne metafor, czasami nieco przerażające, tak jakby autorka chciała wstrząsnąć czytelnikiem, obudzić go ze snu obojętności i egoizmu, zatrzymać w tym codziennym pędzie ku samozagładzie.
Na szczęście na tym nie poprzestaje.
Wie, co trapi dzisiejszego człowieka. Wskazuje mu drogę wyjścia, daje nadzieję i jak na tacy lekarstwo na lęki. Wystarczy tylko otworzyć ów tomik wierszy i zatopić się w lekturze…

Grzegorz Mysiorski, urodzony w 1968 roku w Szczecinie, do dziś związany z Pomorzem Zachodnim. Po części lekarz piszący poezję, po części liryk leczący swoich pacjentów. W 2021 roku wydał debiutancki tomik wierszy "W magicznej komnacie" – pełen romantyzmu poetycki obraz miłości. Niniejszy tomik – "Pogotowie poetyckie" – jest zbiorem blisko dwustu krótkich utworów zawierających osobiste, niekiedy refleksyjne, a czasami humorystyczne spojrzenie na różne aspekty medycyny.

,,Cudowna poezja z wymowną treścią. Lek na moje smutki i ukojenie na mój przejściowy etap w życiu. Gorąco polecam. Dziękuję, że jesteś”.   
Joanna
,,Jego twórczość otwiera oczy i duszę oraz odkrywa w nas to, o czym wiedzieliśmy, że gdzieś w nas istnieje, ale nie umieliśmy tego wydobyć. Zachęcam do lektury. Szczególnie zalecam czytać te wiersze przed snem”.
Iwona
,,To miejsce, gdzie można na chwilę się zatrzymać i spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Wspaniały przekaz, gdzie jeden wiersz zawiera tysiące zdań. Ogrom wsparcia, motywacji i zrozumienia. Dziękuję i gorąco polecam”.
Monika    
,,Uwielbiam poezję Krzysztofa Jerzego Drozda. Jest prosta, wymowna i każdy może w niej znaleźć odniesienie do siebie. Pozwala zatrzymać się na chwilę i porozmyślać nad sobą”.
Danuta

„Popełnić miłość” to zbiór wierszy o wielu znaczeniach. Historia zakochania i wielowymiarowej miłości pisana na skrawkach papieru. Moje wspomnienia i myśli zgromadzone w jednej książce, którą każdy może zinterpretować na swój sposób.
Weronika Perner

Trzymasz w ręku drugi tomik Agnieszki Aniszewskiej. Pierwszy „O mnie, o życiu i o miłości” cieszył się sporym powodzeniem i uznaniem czytelników. „Portrety” zaś to podróż w różne światy: ludzi, miejsc i emocji oraz zdarzeń. Spotka Cię tu, to, co nieznane i nieoczekiwane.
Pierwsi czytelnicy wskazują, że znajdziesz tu prawdziwą szkołę uczuć.
„Tomik spokojnie mógłby się znaleźć w podręcznikach psychologii lub gabinetach terapeutycznych”. - Ania
„Tyle stanów, tyle różnych miejsc i wydarzeń – można podróżować po Europie i świecie z tym tomikiem”. - Darek

Drogi czytelniku!
Tomik Poszukiwania, który trzymasz właśnie w swych dłoniach, ma zainspirować cię do spojrzenia trochę inaczej na codzienną rzeczywistość i otaczający świat.
Wszystko, co materialne, co możemy dotknąć, zmierzyć, jest dla nas mniej lub bardziej oczywiste.
To nie jest twój przypadkowy wybór, że właśnie zatrzymałeś się nad tą książką.
Ona zabierze cię w podróż po drogach i bezdrożach ludzkiej egzystencji, ukazując też inny, lepszy, niewidzialny świat sumienia i ducha.
Jeżeli uda mi się ciebie którymkolwiek wierszem zaintrygować i zachęcić do jednej zmiany na lepsze, to może będzie to pierwszy cud w twoim życiu.
Życzę ci, abyś takich cudów przeżył wiele. Czy podejmiesz to ryzyko, to tylko zależy od ciebie.
Autor

Magdalena Ficowska-Łuszczek – poetka, dziewczyna z okładek pism minionych lat. Urodzona w Warszawie, dziesięć lat mieszkała i tworzyła w Zakopanem. Członkini Związku Literatów Polskich, laureatka ogólnopolskich konkursów poetyckich, trzykrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Debiutowała w 1977 r. w tygodniku studenckim „ITD”, publikowała wiersze w prasie literackiej: w „Kulturze”, „Literaturze”, „Odrze”, „Poezji”, „Nowym Wyrazie” oraz „Katoliku”, „Dunajcu”, „Gazecie Krakowskiej”, a także w „Świerszczyku” i „Płomyczku”.
Od 1991 r. współpracowała z redakcją literacką 2 Programu Polskiego Radia jako autorka słuchowisk i miniatur poetyckich. W 1997 r. została zaliczona przez paryskie wydawnictwo TEMOINS w poczet czterdziestu czterech czołowych współczesnych poetów polskich – wiersze Magdaleny Ficowskiej-Łuszczek opublikowano w wydanej we Francji "Antologii poezji polskiej 1975–1990" obok utworów Czesława Miłosza i Wisławy Szymborskiej. Jej wiersze umieszczono też w "Antologii nowej polskiej poezji" Borysa Dankowa z 2006 r., wydanej w Bułgarii. W Polsce umieszczono Poetkę w leksykonie Lesława Bartelskiego "Polscy pisarze współcześni 1939–1991", Wydawnictwo Naukowe PWN, oraz w "Antologii tysiąclecia – poezja polska" pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo IBiS, Warszawa 2002. Tomiki Magdaleny Ficowskiej-Łuszczek znajdują się w Bibliotece Nobla w Sztokholmie i w Bibliotece Papieskiej w Watykanie.
Ukazały się następujące jej tomiki poezji:
"Serce się powtarza" – Nowy Sącz 1984,
"Wzburzony sen" – Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987,
"Nefertari – obłok pyłu na drodze" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 1999,
"Na podobieństwo swoje" – Warszawa 2000,
"Urwisko" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2006,
"Zaklinanie szczęścia" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2010,
"Gniew motyla" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2014,
"Jak Feniks z popiołów" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2017,
"Wiersze wybrane – SELECTED POEMS" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2017,
"Rajski ptak" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2018,
"Wilki" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Anielica" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Gwiazda" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2019,
"Bogini" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2020,
"1,5 sekundy do Raju" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2020,
"Na szczęście są chmury" – Wydawnictwo Miniatura, Kraków 2021,
"Przerwana omertà" – Wydawnictwo Poligraf, Brzezia Łąka 2022,
"Zapadnia" – Wydawnictwo Poligraf, Brzezia Łąka 2022.
Wydała też baśnie i wiersze dla dzieci:
"Tatrzańskie opowieści" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 1999,
"Wielka wróżka" – Toruń 1993,
"Orzeszek" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 1999,
"Powrót wielkiej wróżki" – Wydawnictwo Elgros, Warszawa 2000.

Dorota Andreas (pseudonim literacki), ur. 1954 r. w Łodzi, z zawodu psychoterapeutka.
Prezentowane w tomiku wiersze, opatrzone na początku i na końcu opowiadaniem, pisane były od wczesnych lat młodości do szuflady, a czytane przez nielicznych. Przychodzi moment, gdy marzymy o wehikule czasu, aby ten przeniósł nas w dawny świat, pozwolił pobyć w przeszłości i znaleźć zagubione wydarzenia z różnych klimatów umysłu i serca. Taka wędrówka mogłaby pomóc odnaleźć świat utracony, ale też swoje zagubione części, odszukać siebie sprzed lat.
„Proszę cofnąć się do przodu” – zacytował Leszek Kołakowski tramwajarza, który wzbudził salwę śmiechu wśród pasażerów, a autorka wykorzystała ten cytat, aby napisać tekst pod tym tytułem we własnej interpretacji, umieszczając go na zakończenie. Często musimy dokonać trudnego kroku w tył, aby odnaleźć siebie i móc zrobić krok w przyszłość. Dominującym tematem wierszy jest miłość. Tylko ona potrafi pokonać czas i wszelkie bariery.
Literatura konfesyjna autorki poprzez odwagę autobiograficzną staje się przejawem gorliwego dążenia do wewnętrznej prawdy.
Książka została wyróżniona w konkursie organizowanym przez Wydawnictwo Poligraf.

Co czuje człowiek zniewolony przez los? Jak poradzić sobie, kiedy życie zmienia się diametralnie w ułamku sekundy? W jaki sposób nie oszaleć wśród czterech ścian i pasów? A co ma do tego miłość? Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedzi, czytając mój debiutancki tomik. Wiersze pisane uczuciami i wydarzenia zmienione w słowa.

Alicja Wołos, 21 lat. Studiuję na Politechnice Wrocławskiej. Z zawodu jestem technikiem teleinformatykiem, ale od zawsze pasjonuję się sztuką. Mam wrażliwą duszę, stąd nieobce mi zamiłowanie do teatru i literatury, a życie pokazało, że emocje najpiękniej wyrażam słowami.

Kolejny tomik młodego artysty epatuje emocjami w każdej formie wyrazu.
Zestawienie poezji, obrazów i fotografii tworzy coś niebywale kompletnego.
Nowoczesny interdyscyplinarny obraz wnętrza.
Forma i treść zapraszają nas do świata kreowanego przez autora.
To ciekawy świat, niezwykle plastyczny i prawdziwy.

Kilka słów o tekstach i ich autorze
Ponoć drzewa rozmawiają: te liściaste i te iglaste. Czy to prawda? Nie wiem. Ale szelest liści przypomina szept rozmowy na nasze ważne tematy: miłości, samotności, zwątpienia, śmierci. Więc kto wie?
Na co dzień jesteśmy racjonalni, lecz jak pisała Agnieszka Osiecka: „świat realny jest poznawalny … ale w kominie coś czasem załka”. Tu daję Metafizykę przez małe „m”, tą poważną niech się zajmują filozofowie.
Zatem przeczytajcie po prostu te moje krótkie teksty, gdy macie odpowiedni nastrój i kilka wolnych chwil.
Inne teksty na: www.adamstawowy.pl
Adam Stawowy

To już drugie moje podejście, drugi tomik wierszy. Jeszcze dwa lata temu pewnie pokładałbym się ze śmiechu na propozycję napisania wiersza. A tu nieoczekiwanie kolejne wydanie. Nie mogę uwierzyć…
Idąc za ciosem, chciałbym przekazać następną dawkę mojego świata, uczuć, które obecnie mnie definiują. Zauważycie zapewne, że sporo czasu poświęcam Bogu, istnieniu, otaczającej rzeczywistości. Jeden powie, że to kryzys wieku średniego, a inny, że osiągnięcie wewnętrznego spokoju. Spokoju, dzięki któremu łatwiej pracować, łatwiej znosić przeciwności losu, których przecież nie brakuje.
I choć znowu nieco więcej pracuję, to łatwiej mi usystematyzować moje zajęcia, a tym samym zostawić nieco energii na życie codzienne.
Czas pokaże, co będzie dalej.
Miłej lektury!

Kilka rozmów z Bogiem
Rozmowa 1

Dzieci moje
glina
najwdzięczniejszy materiał do rzeźbienia
tylko czy rzeźbiarz odpowiedni????
Panie
dałeś mi tę glinę
daj mi teraz mądrość i natchnienie
daj moc i siłę
i dopomóż by powstały z niej dzieła sztuki
dzieła Tobie podobne
i Tobie posłuszne

Tomik "rzeczy wspólne" jest wyrazem miłości. Każdej. Tej do ukochanej osoby, do rodziców, dziadków, swoich dzieci, do samego siebie...
Miłość nigdy nie pojawia się sama. Zawsze jest Ktoś jeszcze. To może być szczęście, ale także samotność i cierpienie.
Autorka chce pokazać, że poezja łączy miliony ludzi.
Mimo wszelkich różnic wszyscy czują to samo.
Są to uczucia, które zostały zamknięte w tym tomiku.
Zawiera on także, oprócz wierszy, utwory „(nie)wyśpiewane”, czyli piosenki niedokończone. Każdy czytelnik może wyśpiewać własne zakończenie...

Książka, którą trzymasz, drogi czytelniku, ma wpłynąć na twoje uczucia. Nie trzeba jej czytać po kolei, można wybiórczo, bo każdy wiersz jest czymś więcej niż tylko liczbą liter. Jeśli zechcesz, przeczytaj ją kilka razy. Może ci się podobać coraz bardziej.
Krótkie zapisy słów, które się przenikają, oraz głębokie przesłanie płyną z tych wierszy właśnie do ciebie.  SELLA to moje tchnienie. Sellanizm dopiero się zaczyna. To jest czas tworzenia nowego.