Poezja

Tomik zawiera utwory przepełnione wiarą, pokorą i miłością. Wiersze powstawały w emocjach, w momencie natchnienia, czasami zupełnie niespodziewanie, prosto z serca, dlatego są tak autentyczne i szczere, a jednocześnie łatwe w odbiorze. Dobre na chwilę wytchnienia po pracowitym dniu, i dla dużych, i dla małych, po prostu dla wszystkich!
W książce znajdują się też przepiękne rysunki dzieci, którym autorka dedykuje swe utwory.

ŻYCIE DAREM JEST
ŻYCIE DAŁ NAM BÓG, NASZ BOSS.
TY MI DAŁEŚ ŻYCIE, PANIE,
NIECH WIĘC TAK SIĘ STANIE,
JAK TY TEGO CHCESZ,
TWOJA WOLA JEST NAJLEPSZA,
NAJDOSKONALSZA I NAJCUDOWNIEJSZA.

TROSKI MOJE, SMUTKI I RADOŚCI
SKŁADAM NA TWE RĘCE,
NIE CHCĘ PŁAKAĆ JUŻ WIĘCEJ.

CHCĘ SIĘ ŚMIAĆ, CHCĘ BYĆ WESOŁA,
CHCĘ UŚMIECHEM SWYM
ZARAŻAĆ WSZYSTKICH WKOŁO.
(fragment)

Od 2016 r. należy do Akademii Słowa i Grupy Twórczej „Cumulus” w Chrzanowie. Uczestniczy w warsztatach i spotkaniach literackich w terenie.
Jej dorobek to ponad trzysta wierszy, aforyzmów, fraszek, limeryków, myśli nieuczesanych oraz satyr. W jej twórczości nie brakuje i innych form wyrazu, takich jak malarstwo czy rzeźba.
W 2019 r. wydała tomik wierszy "Muzyka duszy" wraz z płytą. Również w 2019 r. zdobyła III miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Satyra Urobkowa”, a w 2020 r. w tymże konkursie otrzymała wyróżnienie za kultywowanie gwary śląskiej.

Debiutancka książka polskiej pisarki i malarki zawiera zbiór abstrakcyjnych obrazów, barwnych kompozycji do nowoczesnych wnętrz. Kolory można zestawiać ze sobą na wiele różnych sposobów, a najpopularniejszymi elementami dekoracyjnymi są kontrast i podobieństwo. W utworze między dzieła malarki wplecione zostały rymowane wiersze.

W wierszach da się wyczuć związanie
z urokliwym miejscem,
jakim jest Dolny Śląsk.
A że zbyt blado to na co dzień postrzegamy,
postanowiłam to dowartościować i docenić.

Janusz Kucicki SVD (Płońsk, 1967), profesor Uniwersytetu Nanzan na Wydziale Humanistycznym (Nagoya, Japonia). Autor czterech monografii i ponad czterdziestu artykułów z zakresu nauk biblijnych. Ten tomik wierszy, zatytułowany „Ukraińska semantyka”, jest zakończeniem tzw. Tryptyku ukraińskiego, obejmującego również tom pierwszy „Wszystkie barwy Ukrainy” (Poligraf, 2022) i tom drugi „Panegiryk dla Ukrainy” (Poligraf, 2023).

Wszystko, co ma swój początek, ma też swój koniec. Na początku zastanawiamy się nad przyczyną i nad tym, co z tego wyniknie, a na końcu nie możemy zapomnieć o początku i jego przyczynach. Jeśli jednak tak będzie, że zapomnimy o początku, a skoncentrujemy się tylko na końcu, sprawiedliwości zadość się nie stanie. Sądząc tę wojnę, musimy uwzględnić jedynie sprawiedliwość wobec pokrzywdzonych, zapominając o polityce. Czy tym razem zdołamy to zrobić?

Everything that has a beginning also has an end. At the beginning, we think about the cause and what will result from it, and at the end, we cannot forget about the beginning and its causes. However, if we forget about the beginning and only focus on the end, justice will not be served. When judging this war, we must only take into account justice towards the victims, forgetting about politics. Will we be able to do it this time?

"W kalejdoskopie słów i obrazów" to tomik niezwykły.
Nie obawiaj się, otwórz go, a od razu przeniesiesz się do zaczarowanego ogrodu, do świata marzeń, magii i dziecięcych sekretów. Otulą cię zapachy, oczarują piękne kwiaty, a beztroska zawładnie tobą tak, że poczujesz się jak na zielonej łące wśród maków i chabrów. Śmiało, bierz, otwieraj i ciesz się życiem!

GRZEGORZ MYSIORSKI – szczecinianin, rocznik 1968, na drogę zawodową wybrał medycynę, a potem to pulmonologia wybrała jego. Po latach pracy w ośrodku akademickim rozpoczął praktykowanie na peryferiach, tam gdzie najbliżej do ludzi. Stara się łączyć intelektualny profesjonalizm z wewnętrznym romantyzmem. Poezja jest dla niego antidotum na współczesny deficyt piękna i harmonii. Jest próbą uchwycenia chwili – słowną fotografią nastroju, uczucia, przeżycia. Swoje wiersze pisze nocami, bo wtedy najlepiej wszystko widać. Zawierają one osobiste podróże od baśniowej przeszłości do międzygwiezdnej przyszłości, spisywane w hołdującym nawiązaniu do klasyki polskiej poezji.

Dlaczego "W ramionach samotności"? Dlatego, że jesteśmy sami. Owszem na świecie żyje niemal osiem miliardów ludzi, ale każdy z nich jest oddzielną samoistną jednostką. Nawet dziecko wyjęte z łona matki nie jest matką. Każdy sam żyje, myśli, umiera… Mimo to dobrze, że możemy być obok siebie, kochać, i wierzyć. Dobrze, że możemy podziwiać ten piękny świat, niestety czasami zepsuty przez mniej pięknych ludzi. W każdym razie pragnę wierzyć, że kiedyś świat będzie jeszcze piękniejszy, a ludzie staną się lepsi.

Poetyckie utwory literackie umieszczone w tym tomiku powstały w rezultacie uważnej i skrupulatnej obserwacji wszelkich naprawdę wartościowych zjawisk przyrody, dzikiej i nieujarzmionej natury, ale także i pod wpływem częstego oddziaływania kultury – tej zarówno materialnej, jak i duchowej o uniwersalnym wydźwięku; zrodziły się one z zadumy, refleksji i szczerych przemyśleń, zastanowień oraz wskutek sugestywnego wpływu weny twórczej – kreatywnej i będącej źródłem wartościowych lirycznych doznań, a oczekują ze strony myślącego, ambitnego i wymagającego Czytelnika intelektualnego zaangażowania i być może podjęcia rozmowy, dyskusji i kulturotwórczego sporu w elitarnym bardziej niż masowym gronie ulubieńców literatury pięknej.

Marek Biegalski urodził się w 1957 roku w Legionowie. Od dzieciństwa związany z Kociewiem. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim, religioznawstwo ze specjalizacją filozofia religii oraz Podyplomowe Studium Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Laureat „Kociewskiego Pióra 2013”. Stypendysta Prezydenta Miasta Starogard Gdański. Należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Morski w Gdańsku. Był korektorem i redaktorem merytorycznym w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych w Warszawie. Obecnie mieszka w Starogardzie Gdańskim. Lubi dobrą muzykę, ceni interesującą literaturę i teatr. Dużo podróżował.

Jak pachnie miłość? Mamy okazję to sprawdzić, przypomnieć sobie… Wystarczy wziąć do ręki „Wersy w czarnym smokingu”. Autor zabiera nas do niezwykłego świata, w którym chwyta ulotne momenty i zamyka je w liryczne wyznania. Równocześnie z ogromnym wyczuciem i wielką delikatnością pokazuje cały wachlarz niuansów i emocji towarzyszących miłości mężczyzny do kobiety.

Stefan Tycjan Tyczyna – urodził się w 1954 roku w Łaziskach Górnych, ale od blisko 30 lat mieszka poza krajem. Po swoich debiutanckich publikacjach w prasie krajowej, jak też w literackiej prasie niemieckiej i angielskiej został w 1997 roku finalistą Europejskiego Konkursu Fundacji „Pegaz” z Hamburga. W 2001 roku kilka jego wierszy zamieszczono w milenijnej amerykańskiej edycji Antologii poezji emigracyjnej. Jego liryki znalazły się również w antologii Być pisarzem i poetą – Proza i poezja 2000 (Gliwice–Frankfurt), w antologii Wierszobranie.

KATARZYNA MAZUR - absolwentka filologii germańskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 24 lat z pasją i zamiłowaniem naucza języka niemieckiego. Mężatka, mama 11-letniej Zosi, właścicielka kota Borysa i suczki Poli. Fanka Starego Dobrego Małżeństwa, głosu Krzysztofa Krawczyka oraz niezwykłego talentu Piotra Rubika. Nie  wyobraża sobie życia bez muzyki, dobrej książki i owoców. Romantyczka do granic możliwości.
O tym, że potrafi całkiem nieźle przelać myśli na papier, dowiedziała się nieoczekiwanie w szkole średniej; ocena celująca z pierwszego ważnego wypracowania oraz bardzo dobra z matury z języka polskiego spowodowały refleksję, że faktycznie jest coś na rzeczy…
Leżący przed Państwem tomik wierszy jest  efektem owej refleksji oraz owocem miłości autorki do słowa pisanego. Miłości odwzajemnionej, choć chwilami niełatwej. To wędrówka od szczęścia do samotności, od miłosnego uniesienia do poczucia beznadziejnej pustki, od rozdzierającego smutku do wyrywającego się z piersi śmiechu. To często bardzo intymna wędrówka.
Wiersze sprawiają wrażenie bardzo osobistych. Czy takie są? Na to pytanie ich autorka odpowiada zawsze tajemniczym uśmiechem…

Poezja?
Co napisałem
Finezja?
Może czas straciłem
 
Tadeusz Paweł Żyszkowicz - urodził się w 1951 roku w Seroczynie. Wyrastał w Łukowcu. Uczęszczał do 7-letniej szkoły podstawowej w Jeruzalu (Wilkowyje). Szkołę średnią ukończył w Mińsku Mazowieckim, gdzie mieszkał przy ul. Sobieskiego. Studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Mieszkał wtedy w Latowiczu, ówczesnej weterynarii przy ul. Kuźniarskiego. Dyplom inżyniera zdobył w 1981 roku.
Imał się różnych prywatnych przedsięwzięć. Warunki po reformie Balcerowicza nie były ku temu sprzyjające. W 2005 roku wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka do dzisiaj już jako obywatel brytyjski z brytyjską emeryturą.
Jego twórczość powstała głównie w Wielkiej Brytanii. Została zrodzona z tęsknoty za krajem. Nawiązuje do zapamiętanych obrazów z wcześniejszych lat.

* * *
Poezja Tadeusza Pawła Żyszkowicza wypływa z serca tęskniącego za krajem lat dziecinnych. Mamy tu nawiązania do świąt, do pór roku, do smutków i radości dnia codziennego. Wachlarz propozycji jest szeroki, przy czym autor nie zapomina wspomnieć też o kraju, który go przyjął.  Utrwala te ulotne chwile na papierze, by uczynić je wiecznymi i zostawić potomnym. By każdy mógł, zatapiając się w jego utworach, poczuć nie tylko to piękno przyrody, cud życia czy smaki codzienności, lecz także miłość do Polski i trudy emigracji.

Tomasz Sikora (ur. 1973 w Warszawie) – ukończył studia magisterskie w Instytucie Rusycystyki na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego, a także podyplomowe studia z zakresu Public Relations – skuteczne kreowanie wizerunku oraz Executive Master of Business Administration w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Jego zainteresowania są tak zróżnicowane jak wykształcenie i rozciągają się od pogłębionej analizy dzieł Fiodora Dostojewskiego, poprzez sektor marketingu i reklamy BTL, aż po zarządzanie ryzykiem reputacji przedsiębiorstw. Prywatnie – szczęśliwy mąż i ojciec trójki dzieci. Od wielkomiejskiego zgiełku ucieka czasem na spacer po warmińsko-mazurskich lasach, nad pomorskie rzeki lub na bałtyckie plaże. Pisze, bo lubi.
Wiersze wybrane to w znakomitej większości utwory z lat młodzieńczych Autora. Wciąż zaskakująco aktualne dzięki uniwersalnym tematom, z którymi się zmierzył. Mamy tu człowieka i naturę. I naturę człowieka. Mamy miłość i przemijanie. I przemijanie miłości. A na deser kilka humoresek, żeby nie było aż tak poważnie... W tomiku znalazły się między innymi znane już wąskiej publiczności: „Klincz”, „Truskawki”, „Przyjechałem późnym wieczorem”, „Dyptyk” oraz „Cztery pory roku”. Jest również niezawodna damska „Torebka”, a także rzecz o myszy na gzymsie.

Siedlisko jest małą, położoną na uboczu rolniczą gminą. Ludzie są tu mili i życzliwi, a w upalne lato można znaleźć schronienie nad brzegiem Odry, która płynie tu szerokim zakolem. Jej dorzecze, oglądane z murów romantycznej ruiny zamku rodziny Schönaich-Carolath, zaprasza do czułych pocałunków i lirycznych wzruszeń oraz wynurzeń. Dlatego nie można się dziwić, że w tych okolicznościach przyrody pewna pani – rodzona mieszkanka gminy Siedlisko – Janina z Bielaw w przerwie między dojeniem krowy a oporządzaniem świnek pisze wiersze. Dziwić się jednak należy wójtowi Dariuszowi Strausowi, który nasłał na wiejską literatkę trzy kancelarie prawne, policjantów, prokuratorów i sądy. Dlaczego wójt wytoczył z powództwa prywatnego proces karny gminnej poetce? Dlaczego Janinę z Bielaw chce wtrącić do lochu? Zapraszam do lektury.